“จะให้วีรายงานอะไรละคะแม่”
“เอา ๆ ไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร คุณทัพพ์อยู่ไหนเหรอตอนนี้”
“ก็นั่งอยู่ตรงนี้แหละค่ะ เพิ่งวิ่งหนีฝนกันมาเมื่อกี้” พูดพลางเหลือบตาไปทางเขาอีกรอบ
“ก็จริงเนอะบ้านหลังแค่นั้นจะไปไหนได้ มีบ้านหลังใหญ่ ๆ บนฝั่งไม่มาอยู่ นี่กะจะให้วีลำบากลำบนแน่ ๆ ร้ายนักนะผัวเรา”
“ร้ายแบบนี้ยังจะให้วีแต่งงานกับเขาอีกนะคะ” จารวีหันข้างให้สามีแล้วประชดมารดาเบา ๆ คนถูกนินทาแอบกระแอมในลำคอให้ภรรยารับรู้
“งั้นแม่ไม่กวนแล้วแค่นี้นะ ถ้ามีอะไรผิดปกติหรือผัวเราเขาทำเรื่องไม่ดีต้องรีบบอกแม่นะยัยวี” นางสมรย้ำลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
“ค่ะแม่” จารวีวางสายจากมารดาพร้อมรอยยิ้ม พอหันมาเจอสามีทำหน้าดุ ๆ ก็หุบยิ้มในทันที
“ทำไมแม่วีกลัวพี่จะฆ่าวีหมกเกาะรึไง แต่งงานได้วันเดียวโทรมาถามลูกสาวซะแล้ว” ถึงไม่ได้ยินทั้งหมดแต่ทัพพ์ก็พอเดาได้จากการตอบกลับของหญิงสาว
“แม่แค่โทรมาถามเฉย ๆ ค่ะ ไม่ได้ใส่ร้ายป้ายส
