(ทิวาเล่าเรื่อง)
ขุนน้ำโทร.ให้ผมไปเป็นเพื่อนเพื่อทำธุระสำคัญ มันนั่งแท็กซี่มารับผมที่หน้าหอใน.และเร่งให้ผมรีบออกไปทั้งที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย แต่พอผมก้าวเข้ามานั่งในห้องโดยสารเท่านั้นแหละ มันก็มองผมหัวจรดเท้าด้วยสายตาบอกให้รู้ว่ากำลังประเมินการแต่งตัวของผม
“ก็มึงเร่ง” ผมบ่นรู้ตัวว่าหน้าบึ้งตึงขึ้น
“เออๆ ไม่ต้องแต่งมากหรอก แค่นี้ก็หล่อจนคนมองเหลียวหลังแล้ว”
ทั้งที่ปากมันเอ่ยอย่างนั้น แต่สายตากลับกวนโอ๊ยมาก เย็นนี้ ผมสวมเสื้อยืดสีขาวที่แถมกับเครื่องดื่มชูกำลัง ส่วนกางเกงเป็นยีนส์สีซีดขนาดพอดีตัวไม่ได้สวมเข็มขัด ยังดีที่คว้าผ้าใบได้ทันไม่ได้ลากรองเท้าแตะตราดาวเทียมอย่างเช่นทุกวัน แต่เสื้อผ้าผมผิดแผกจากขุนน้ำ ด้วย จู่ๆ วันนี้ มันนึกพิเรนทร์อะไรไม่รู้ แต่งตัวเนี้ยบราวกับจะไปงานเลี้ยงหรูหราเลยทำให้ดูดีผิดหูผิดตา
“แล้วนั่นมึงหอบอะไรมาเยอะแยะ” ผมถาม
ขุนน้ำถือถุงกุหลาบแดง เทียนสีแดง ธูปอีก
