(ขุนน้ำเล่าเรื่อง)
“คนอะไรตัวหนักเป็นบ้า! ไอ้คิงคองเผือก”
ผมไม่เคยเห็นทิวาเมาปลิ้นมาก่อน แต่ฟังจากเสียงของบุญเพิ่มที่ผมโทร.หาก่อนหน้านี้บอกว่าฝากดูแลคนตัวโตด้วยและย้ำว่าห้ามขัดใจมันเด็ดขาด
“มันโทร.หามึงตั้งหลายครั้ง ยังไงก็ฝากดูแลหน่อยนะเว้ย ให้นอนกับมึงแล้วกัน ตอนเข้าหอใน.ตะกี้ เขาเปลี่ยนยามชุดใหม่ว่ะ พวกกูเกือบซวยแล้ว”
“เออๆ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูดูมันเอง”
หลังจากรับปากว่าจะดูแลคนตัวโต ผมก็นั่งแท็กซี่ออกมาตามหาทิวาตามถนนสายยาวซึ่งมีผับและบาร์ในละแวกมหาวิทยาลัย ผมยอมรับว่าใจคอไม่ดีเพราะห่วงมัน กลัวจะไปทำเรื่องบ้าๆ ที่ไหน ทิวาบทจะเอาเรื่องมันก็ไม่ต่างจากคิงคองยักษ์ที่พร้อมอาละวาดและถล่มทุกอย่างให้ราบเป็นหน้ากลอง
ผมนั่งแท็กซี่ออกมาไกลจากร้าน ‘คบกับเพื่อน’ ที่ทิวาดื่มจนเมาแอ๋ พยายามบอกให้คนขับรถขับช้าๆ เพื่อมองหามันและสุดท้ายความพยายามของผมที่จะลากมันกลับห้องก็สำเร็จ
ทิวาย
