(ขุนน้ำเล่าเรื่อง)
“อ้าว หยุดเลย ห้ามทำร้ายว่าที่เดือนมหา’ลัย นะครับ” ข้าวปั้นยิ้มกว้างก่อนพยายามแยกผมออกจากทิวา
“เฮ้ยๆ ไม่ต้องยุ่ง แค่หยอกมันเล่น ว่าแต่มึงมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ทำไม” ทิวาถามคนที่มีความสูงไล่เลี่ยกับเขาแต่ตัวบางกว่าและมีผิวขาวอมชมพูใสปิ๊ง
สิทธิกุลเป็นลูกครึ่งไทย - ญี่ปุ่นกับแคนาดา แต่ที่น่าประหลาดใจมาก เพราะผมก็ลูกเสี้ยวเหมือนกัน แต่ทว่าหาความหล่อเพอร์เฟ็กต์ไม่ได้เลย
“มาส่งข้าวส่งน้ำอ่ะดิ สาวๆ เยอะขนาดนี้ต้องขยันมาขายความหล่อบ้าง ปล่อยให้เพื่อนทิกวาดเรียบคนเดียวได้ไง”
ข้าวปั้นเอ่ยแล้วจึงยิ้มกว้าง รอยยิ้มของมันสร้างความสดใสให้ห้องกิจกรรมน่าอยู่ยิ่งขึ้น แน่นอนว่าดีกว่าหน้าบึ้งๆ ของคนแถวนี้
และสิทธิกุลคือหนุ่มติสต์ที่พูดจารื่นหูซึ่งเสริมให้มันดูเป็นมิตร จนใครๆ ก็อยากอยู่ใกล้
“แต่ไม่ดีมั้ง มึงมาทางไหน รีบไสหัวกลับทางนั้นเถอะ ดูสิ คนยก
มือถือถ่ายรูปกันใหญ่แล้ว เป็นแบบนี้
