(ขุนน้ำเล่าเรื่อง)
“กูต้องบอกด้วยเหรอ”
ผมไม่ได้กวนตีน แต่ไม่ใช่เรื่องที่อีกฝ่ายต้องมาซักไซ้เอาคำตอบจากผม
“ก็กูโทร.หาทิวาแต่มันปิดเครื่อง พอถามเพื่อนที่ห้อง 516 พวกมันบอกว่าไปกับมึง”
“อือฮึ เราไปทำธุระด้วยกัน...”
ผมอวด นี่ถ้าอยากให้อีกฝ่ายดิ้นตายคงดึงเสื้อคอเต่าลงโชว์หลักฐานที่เขียวเป็นจ้ำๆ แล้วไหนจะรอยแดงที่ยอดอกทั้งสองข้าง เอ่อ ไม่รวมที่...บั้นท้ายผมด้วยนะ เหอๆ
“ธุระบ้าอะไร ทำไมทิวากลับมาแล้วไม่ยอมพูดยอมจา แถมหงุด
หงิดใส่กูอีก”
“อ้าว มันไม่พูดแล้วกูจะรู้ไหม มึงอยากรู้อะไรก็ไปถามมันเองสิเกี่ยวอะไรกับกูมิทราบ” ผมเอ่ยจบก็หันหน้าไปอีกทาง เบื่อขี้หน้าหมอนี่ฉิบเป๋ง
“เดี๋ยวก่อน มึงรู้ตัวไหมว่าทำให้ทิวาเปลี่ยนไปมาก มึงตั้งใจปั่นหัวมันใช่ไหม”
เมื่อเอเจพูดอย่างนั้น ผมยิ่งสงสัยหนัก ระหว่างทิวากับเอเจ ทั้งคู่สนิทสนมกันมากแค่ไหน อาการอีกฝ่ายที่พยายามซอกแซกเรื่องผมบอกให้รู้ว่าเอเจคงแ
