ตอนที่4 พรากจูบแรก/ทำรอย
1141 คำ
ละลายรัก(นายมาดนิ่ง)
เช้าวันต่อมา
#ณะ บริษัทของคิมหันต์
คิมหันต์นั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานของตัวเอง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันยุ่ง มือหนาข้างหนึ่งนวดขมับของตัวเองโดยที่หลับตาอยู่ วันนี้อยู่ๆเขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา แต่กระนั้นก็ยังมาทำงานได้ ปวดแค่นี้เรื่องเล็กน้อยสำหรับเขา
ก๊อก! ก๊อก!
"เข้ามาครับ" เขาเอ่ยอนุญาตคนนอกห้องทั้งที่ยังหลับตานวดขมับอยู่อย่างนั้น แต่กระนั้นท่าทางของเขาก็ยังดูดีมีมาดอยู่ตลอดเวลา
แกรก!
เป็นหนูนิดเปิดประตูเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะทำงานของเจ้านาย หยุดยืนอยู่ด้านข้างของโต๊ะทำงาน ในวงแขนเรียวเล็กมีแฟ้มงานอยู่หนึ่งชุด
"คราวหลังเข้ามาได้เลยนะครับ ไม่ต้องรอให้พี่อนุญาต" คิมหันต์พูดทั้งที่ยังหลับตาคิ้วหนาขมวดเข้าหากันยุ่ง แล้วลดมือที่นวดขมับลง
"ค่ะ...พี่คิมไม่สบายเหรอคะ" หนูนิดตอบรับแล้วถามในประโยคหลังพร้อมกับวางแฟ้มเอกสารลงตรงหน้าคนตัวโต มองเขาที่ดูท่าทางเหมือนจะไม่สบาย
"พี่ปวดหัวนิดหน่อยครับ" คิมหันต์ลืมตาขึ้นแล้วเอ่ยตอบคนตัวเล็กพลางหยัดกายขึ้นนั่งตัวตรง จากนั้นก็หยิบปากกาขึ้นมา เปิดแฟ้มงานแล้วจรดปลายปากกาลงบนกระดาษทันทีโดยที่ยังไม่ได้อ่าน
เห็นดังนั้นหนูนิดจึงแปลกใจเพราะปกติคนตัวโตจะลอบคอบไม่เคยละเลยแม้เรื่องเล็กน้อย เธอจึงรู้สึกเป็นห่วงเขาขึ้นมา
"ขอโทษนะคะพี่คิม" หนูนิดเอ่ยขอโทษล่วงหน้าประหนึ่งเป็นการขออนุญาตแล้วเดินเข้าไปใกล้คนตัวโต จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือบางทาบลงบนหน้าผากของเขาเบาๆ
คิมหันต์มองการกระทำของคนตัวเล็กนิ่งๆ แต่ใจแกร่งกลับเต้นแรงขึ้นมา นึกชอบกับสัมผัสของเธอ
"ตัวก็ไม่ร้อนหนิ...ถ้างั้นเดี๋ยวหนูนิดไปเอายาแก้ปวดหัวมาให้นะคะ" ประโยคแรกหนูนิดพูดพึมพำกับตัวเองแล้วผละมือออกจากหน้าผากของคนตัวโต ประโยคหลังเอ่ยบอกเขา พูดจบก็เตรียมที่จะหันหลังเดินไปเอายามาให้เขา
พรึ่บ!
ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้เดินไป คิมหันต์ก็รวบเอวบางคว้าเธอมานั่งบนตักแกร่งของเขาทันที โดยเธอนั่งหันข้างให้เขา
"อ๊ะ! พะ พี่คิม ทะ ทำอะไรคะ" หนูนิดอุทานพูดเสียงตะกุกตะกักด้วยความตกใจ มองคนตัวโตอย่างไม่เข้าใจกับการกระทำที่อุกอาจของเขา ด้วยนิสัยของเธอ เธอไม่กล้าขัดขืน ไม่กล้าดิ้นรนเลยแม้แต่น้อย มือบางทั้งสองข้างกำกระโปรงชุดเดรสของตัวเองไว้แน่น รู้สึกประหม่าและนึกกลัวขึ้นมา ใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้
คิมหันต์มองคนตัวเล็กนิ่งๆ เขารับรู้ได้ถึงร่างบางที่สั่นเท้าของเธอ นึกเอ็นดูเขาจึงกระชับกอดคนบนตักแน่นขึ้นกว่าเดิม ดวงตากลมโตที่มองเขาสั่นระริกแล้วเธอก็หลุบตาลงทันที เหมือนจะกลัวเขายังไงยังงั้น เห็นแบบนั้นมุมปากหนากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์นึกหมั่นเขี้ยวคนตัวเล็กขึ้นมา ไม่รอช้าเขาโน้มใบหน้าหล่อคมลงไปใช้กึ่งปากกึ่งจมูกหอมแก้มนุ่มของคนตัวเล็กข้างละหนึ่งฟอดเน้นๆเต็มๆปอดอย่างชื่นใจ
ฟอด~ ฟอด~
! หนูนิดสะดุ้งตกใจอึ้งไปหนักกว่าเดิม ตัวแข็งทื่อกับการกระทำหรือสัมผัสที่อุกอาจของคนตัวโต เธอกัดริมฝีปากล่างเม้มปากเข้าหากันแน่น ดวงตากลมโตสั่นระริกมองคนตัวโตอย่างไม่เข้าใจและนึกกลัวเขามากขึ้นกว่าเดิม
คิมหันต์มองใบหน้าสวยหวานและท่าทางของคนตัวเล็กอย่างหลงไหล สายตาที่เธอมองเขาในตอนนี้มันดูน่าสงสารและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน และเขาก็กลัวว่าปากน้อยๆที่โดนเจ้าตัวกัดอยู่มันจะช้ำหมด
"น่ารังแกจังว่ะ" พูดจบก็ไม่รอช้าโน้มใบหน้าลงไปบดจูบปากบางทันที
"อื้อ!" หนูนิดสะดุ้งดวงตาปรือโตตกใจหนักกว่าเดิมอีก เธอเผลอเปิดปากที่เม็มกันไว้ออก เปิดโอกาสให้คนตัวโตแทรกลิ้นสากเข้ามาในโพลงปากบางของเธอ จากนั้นเธอก็ทำได้แค่หลับตาปี๋นั่งตัวแข็งทื่อให้เขารังแก
"อืม~" คิมหันต์ครางอย่างพอใจในรสชาติหอมหวานของปากน้อยนุ่มนิ่ม มุมปากหนากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งที่ยังจูบปากบางอยู่ เพราะเขานึกชอบใจลิ้นเล็กที่เอาแต่หลบหลีกลิ้นสากของเขาอย่างไม่ประสีประสา
"อื้อ!" ปึก! ปึก! หนูนิดร้องประท้วงในลำคอพร้อมมือบางทุบอกแกร่งเบาๆอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะตอนนี้เธอเริ่มขาดอากาศหายใจจากบทจูบที่อุจอาจของเขา
"อืม~" คิมหันต์ผละปากออกอย่างอ้อยอิ่งครางอย่างแสนเสียได้ เพราะเขายังจูบไม่อิ่ม
"แฮกๆๆ~~" เมื่อปากเป็นอิสระหนูนิดรีบคว้าเอาอากาศเข้าปอดทันที ดวงตากลมโตสั่นระริกมองเขาอย่างไม่เข้าใจและกลัวในเวลาเดียวกัน และตอนนี้เธอรู้สึกถึงอะไรแข็งๆดันก้นเธออยู่ ซึ่งเธอเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคือตรงนั้นของเขารึเปล่า เธอจึงพยายามจะลุกขึ้นออกจากตักแกร่งของเขา
"จะไปไหนหื้ม ฟอด~" พูดพร้อมกระชับกอดคนตัวเล็กแน่นขึ้นไม่ยอมให้เธอลุกออกจากตักแกร่งของตัวเอง แล้วหอมแก้มนุ่มไปหนึ่งฟอดอย่างชื่นใจ
"ฮึ่ พะ พี่คิมปล่อยหนูนิดเถอะนะค่ะ อึก ฮึ่" หนูนิดพูดขอร้องให้คนตัวโตปล่อยเธอพลางสะอื้นไห้เล็กน้อย ปากบางเบะคว่ำ น้ำใสๆเอ่อคลอเบ้าตาในตาสั่นระริก แต่เธอหารู้ไม่ว่าท่าทางของเธอตอนนี้ทำให้อีกฝ่ายอยากรังแกเธอเข้าไปใหญ่
"แม่ง! น่ารังแกฉิบหาย!...พี่ขอทำรอยหน่อยนะ" ประโยคแรกสบถออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ประโยคหลังพูดประหนึ่งขอเธอ พูดจบก็ไม่รอช้าซุกใบหน้าหล่อคมเข้าหาซอกคอขาวทันที เขาขบเม็มดูดผิวเนื้อตรงซอกคอหอมๆของคนตัวเล็กอย่างแรงเพื่อทำรอยแสดงความเป็นเจ้าของ เขาห้ามความรู้สึกที่จะคิดกับเธอแค่น้องสาวไม่ได้แล้วจริงๆ ขนาดปวดหัวอยู่เขายังลืมความเจ็บไปจนหมดสิ้น
"อ๊ะ! จะ เจ็บค่ะ ฮึ่ๆ พะ พี่คิมหนูนิดกลัว ฮือๆ~" หนูนิดร้องบอกด้วยความกลัวและเจ็บแปลบตรงซอกคอ น้ำใสๆที่เอ่อคลอเบ้าตาไหลออกมาพร้อมกับเสียงร้องไห้โฮทันที
- ผู้เขียน
