1ชั่วโมงไม่เกินที่หญิงสาวพูดจริงๆ เธอมาพร้อมถุงหิ้วพะรุงพะรัง เธอส่งเสียงแจ๋วๆ เมื่อเปิดประตูคอนโดเข้ามาโดยที่เขาไม่ต้องลุกไปเปิด เพราะเธอมีคีการ์ดห้องชุดของเขาไง ความสนิทเกินเพื่อนแบบนี้ พิมพ์ประพายไม่ฉุกใจบ้างหรือไร?
“นายกัน...เอ้า!! เสบียง พายซื้อแต่ของชอบนายมาทั้งนั้น แล้วช่วยคิดแผนเด็ดๆ ให้ด้วย เวลาที่ท้องนายอิ่มแล้วอะ”
หญิงสาววางถุงบนโต๊ะเตี้ยๆ เธอควานหารีโหมตกดเปิดทีวีจอยักษ์ เพื่อดูรายการบันเทิงที่ฉายตามเวลา
“ไม่ทานด้วยกันหรือพาย?”
ชายหนุ่มฉวยถุงสารพัดถุง เขาหันมาถามพิมพ์ประพายและหญิงสาวส่ายหน้าเดี๊ยะ!!
“ไม่อะ พายทานแล้ว...ขอผลไม้ได้ไหม? ปอกให้หน่อยสิ พายจะดูทีวี”
กันภัยโครงศีรษะ ...เขาหิ้วถุงทั้งหมดเดินไปทางส่วนครัวและลงมือจัดการเมื่อเริ่มหิวตะหงิดๆ
30 นาทีผ่านไป...
กันภัยทานอาหารจนอิ่ม เขาเดินย้อนกลับมาพร้อมกับจานผลไม้ในมือและโถป๊อปคอร์น กลิ่นเนยหอมกรุ่นโชยฟุ้ง จนหญิงสาว
