เธอจำได้ดีถึงวันที่สูญสิ้นทุกอย่าง ร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด แล้วผล็อยหลับไปทั้งคราบน้ำตา โดยที่ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม...เธอไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่คนที่ตัวเองรัก พ่อ แม่ จากไปแบบไม่มีวันกลับ แถมที่ซุกหัวนอนยังแทบจะไม่มี เมื่อสมบัติทุกชิ้นถูกยึดขายทอดตลาด...โชคยังดีที่มีผืนดินแห่งสุดท้ายของแม่ กับเงินเก็บก้อนสุดท้ายในบัญชี วันวาดแทบจะหมดหวัง เธออยากหลับตาและตามพ่อกับแม่ไป แต่หากทำเช่นนั้น...เธอจะกลายเป็นคนแพ้ จึงฮึดสู้ขึ้นมาในเฮือกสุดท้าย ขอตั้งหลักสู้สักตั้ง หากไม่ไหวจริงๆ คงต้องยอมแพ้ ยอมให้คนรอบๆ ตัวดูแคลน
“เห้อ!!”
นั่นเป็นแค่อดีต วันนี้ เวลานี้เธอมีอาชีพ มีที่คุ้มหัว มีที่นอน และมีเพื่อนดีๆ อย่างพราวฟ้า...
มีลูกค้าเข้ามาจับจ่ายซื้อขนมเรื่อยๆ ไม่ขาดสาย จนทำให้เธอเลือนๆ เรื่องของมกราไป จนกระทั่งเขาโผล่หน้าให้เห็นตอนบ่ายแก่ๆ ในขณะที่เธอกำลังรับประทานอาหารมื้อกลางวัน
“Good after
