เสียงของเรมี่ที่ดังแทรกขึ้นมาทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก อีธานหันไปทางผู้จัดการห้องอาหารที่เดินข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้ม
“ผมคิดว่าคืนนี้คุณจะไม่ออกไปไหนเสียอีก ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมช่วยเหลือหรือเปล่าครับถึงได้มาตอนดึกแบบนี้”
“ไม่มีอะไรหรอกครับเรมี่ ผมแค่อยากมาเดินดูอะไรเพลิน ๆ ในรีสอร์ทตอนดึก ๆ เผื่อว่าจะมีกิจกรรมอะไรพิเศษให้กับแขก”
“โอ...ตอนนี้มันก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว ถ้าจะมีอะไรพิเศษก็คงเป็นอาหารสำหรับแขกที่อยากรีเควสเชฟของเราตอนดึก อืม...แล้วนี่กำลังทำความตกลงอะไรกันกับลี พนักงานเสิร์ฟของผมหรือครับ?”
พอเรมี่ตั้งคำถามนั้นชายหนุ่มก็หรี่นัยน์ตาลงและลีลาวดีเท่านั้นที่รู้ว่าเขาอาจมีแผนอะไรในใจ
“ผมแค่อยากจะเข้าไปเที่ยวในตัวเมืองฮาวาย ผมกำลังหาคนแนะนำสถานที่ที่น่าสนใจ พอดีมิสลิซจะกลับที่พักของเธอ ผมก็เลยอาสาจะพาเธอไปส่ง และผมก็คิ
