"ฮึก ฮึก ฮือ ฮือ"
เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของหญิงสาวลอยเข้ามาในหูของชายหนุ่มทันทีที่บอกว่าพรุ่งนี้ต้องไปประชุมต่างเมืองและพาหล่อนไปไม่ได้
เจฟฟรีย์กำลังก้าวเท้าเข้าห้องน้ำก็ต้องรีบวิ่งกลับมาหาแก้วใสด้วยความตกใจบวกกับความไม่เข้าใจเหตุใดคนที่ยิ้มร่าก่อนหน้าถึงได้ร้องไห้เป็นเผาเต่าราวกับเพิ่งเจอเหตุการณ์ไม่ดีจึงปล่อยน้ำตาออกมาระบาย
"ร้องไห้ทำไมแก้วใส" ชายหนุ่มดึงหญิงสาวขึ้นมาแล้วโอบกอดหล่อนพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนหวานอย่างที่ไม่เคยพูดกับใครมาก่อนในชีวิต
"ฮึก ก็ คุณเจฟ กำลังจะทิ้งแก้ว เบื่อแก้วแล้วใช่ไหม ฮือ"
"เปล่า ผมไม่ได้ทิ้ง แล้วก็ไม่เบื่อด้วย"
"มะ ไม่จริง เมื่อคืนคุณเจฟ ฮึก ไม่ยอมผลิตลูก"
"หา! แค่ผมไม่ชวนคุณผลิตลูกก็ว่าผมจะทิ้งแล้วเหรอ"
"กะ ก็ใช่นะสิ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ไม่มีวันไหนที่คุณเจฟไม่ชวนแก้วผลิตลูกเลย แต่เมื่อคืนคุณเจฟไม่ทำ" คำบอกเล่าของหล่อนทำให้ชายหนุ่มอมยิ้
