มันไม่มีอะไรเลย!
อยากจะบ้าตายรายวัน ที่ลึกลับซับซ้อนตรงนี้เราลงมาทำอะไรกันเนี่ย นอกจากโต๊ะเก่าๆตู้เหล็กสนิมเขอะฉันไม่เห็นจะมีตู้เซฟหรือของมีค่าอะไรเลย
“ที่รักลงมาทำไม ในนี้มีอะไรอ่ะ?”
“มีแฟลชไดฟ์” ห๊ะ ฉันเกาหัวงุนงงมองตามร่างสูงที่เดินไปเปิดตู้เหล็ก
เขามีกุญแจอีกแล้ว และพอเปิดมันออกสาดไฟฉายเข้าไปเท่านั้นแหละ ตาฉันก็เบิกโตเท่าไข่ห่าน
ปืนหลายกระบอก ทองคำแท่ง และที่สำคัญมีกล่องสมบัติเล็ก ๆ จิ๋ว ๆ
ที่พี่ดัชซ์เก็บออกมา ก่อนเขาจะปิดประตูล็อคไว้เช่นเดิมไม่สนใจของมีค่าอื่น ๆ
“เดี๋ยว ๆ ทำไมไม่เอาทองกับปืนออกมา”
“ไว้นี่แหละ”
“ไม่ได้นะที่รัก นั่นของสำคัญนะ ถ้ามีคนซื้อผับนี้ไปแล้วเจอห้องนี้เข้าจะทำไง” เขาลอบถอนหายใจใส่ฉัน ทำไม? ฉันดูโลภเหรอ? ไม่ได้โลภสักหน่อยแค่เสียดายเฉย ๆ
“ฉันจะซื้อมันกลับมาด้วยวิธีของฉัน” ว่าจบพี่ดัชซ์ก็เดินไปดับเทียนทีละเล่มจนห้องอยู่ในความมืด ก่อนที่เขาจะเปิดไฟฉายส
