มือฉันสั่นเทา ตามองไปที่ปลายกระบอกปืนที่เล็งกลางหน้าผากเขา
น้ำตาคลอ
“ยิงสิ ถ้าเธอไม่เชื่อใจฉันเห็นว่าฉันเป็นฆาตกรก็ยิงเลย”
ฉันส่ายหน้ารัวหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ไม่... ฉันจะไม่ทำ ต่อให้ผู้ชายตรงหน้าจะเลวร้ายแค่ไหน หรือเคยฆ่าใคร ฉันจะไม่ทำร้ายเขาเด็ดขาด
‘มีอะไรปรึกษาพี่ได้ นานะไม่ต้องเกรงใจนะ’
‘ไม่เกรงใจพี่ แต่เกรงใจพี่แนน’
‘ทำไม?’
‘เพราะพี่เป็นแฟนพี่แนนไงคะ’
‘นั่นสินะ’
‘พี่ดัชซ์สุดปังขนาดนี้ แนนคงหวงพี่ดัชซ์มาก’
‘ไม่หรอก... จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรน่าคิดมากเลย’
เสียงในความทรงจำย้อนออกมาย้ำเตือน และทันใดนั้นพี่ดัชซ์ก็ตวัดปืนจับมือฉันยิงไปที่เป้าอย่างรวดเร็ว
‘ปัง’
“กรี๊ด!” ฉันกรี๊ดลั่นหลับตาปี๋ สติหลุดออกไปทันที และหูก็อื้อชั่วขณะ
แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าลืมตาขึ้นจะเห็นว่ากระสุนมันเข้าที่กลางหัวเป้าเป็นรูโบ๋แล้ว
จนพี่ดัชซ์กระซิบข้างหูฉัน จับมือเล็งไปที่เป้าที่อยู่ถัดไป
“เวลายิงปื
