มือฉันสั่นเทา ตามองไปที่ปลายกระบอกปืนที่เล็งกลางหน้าผากเขา น้ำตาคลอ “ยิงสิ ถ้าเธอไม่เชื่อใจฉันเห็นว่าฉันเป็นฆาตกรก็ยิงเลย” ฉันส่ายหน้ารัวหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ไม่... ฉันจะไม่ทำ ต่อให้ผู้ชายตรงหน้าจะเลวร้ายแค่ไหน หรือเคยฆ่าใคร ฉันจะไม่ทำร้ายเขาเด็ดขาด ‘มีอะไรปรึกษาพี่ได้ นานะไม่ต้องเกรงใจนะ’ ‘ไม่เกรงใจพี่ แต่เกรงใจพี่แนน’ ‘ทำไม?’ ‘เพราะพี่เป็นแฟนพี่แนนไงคะ’ ‘นั่นสินะ’ ‘พี่ดัชซ์สุดปังขนาดนี้ แนนคงหวงพี่ดัชซ์มาก’ ‘ไม่หรอก... จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรน่าคิดมากเลย’ เสียงในความทรงจำย้อนออกมาย้ำเตือน และทันใดนั้นพี่ดัชซ์ก็ตวัดปืนจับมือฉันยิงไปที่เป้าอย่างรวดเร็ว ‘ปัง’ “กรี๊ด!” ฉันกรี๊ดลั่นหลับตาปี๋ สติหลุดออกไปทันที และหูก็อื้อชั่วขณะ แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าลืมตาขึ้นจะเห็นว่ากระสุนมันเข้าที่กลางหัวเป้าเป็นรูโบ๋แล้ว จนพี่ดัชซ์กระซิบข้างหูฉัน จับมือเล็งไปที่เป้าที่อยู่ถัดไป “เวลายิงปื