“เกิดอะไรขึ้นกับพี่ ฮือ ๆ”
“เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังนะ นานะเป็นไงบ้างสบายดีไหม ยายล่ะ ยายยังอยู่รึเปล่า?” ฉันถอนกอดออกมามองหน้าพี่แนนทั้งน้ำตา
“ค่ะ ยายยังอยู่ แล้วตอนนี้ก็คิดถึงพี่แนนมากเลยนะคะ ถ้ารู้ว่าพี่แนนยังไม่เป็นอะไรท่านต้องดีใจมากแน่ ๆ” พี่แนนพยักหน้าก่อนจะวางมือจับไหล่ฉัน
เหมือนฝันเลย... คนที่จากกันไปถึงห้าปี คิดว่าตอนนี้คงเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์ แต่ตอนนี้กำลังยืนยิ้มให้ฉันตัวเป็น ๆ
“ทันทีที่จำความได้ พี่มารอเจอนานะทุกวันเลยนะ” จำความได้? ฉันขมวดคิ้วไม่เข้าใจ จนพี่สาวต่างพ่อรีบเช็ดน้ำตาให้ฉัน แล้วควงแขนเหมือนที่เคยทำ
“เอาไว้พี่ขึ้นไปเล่าบนห้องนานะดีกว่า อยากเห็นจังว่าน้องสาวพี่โตขึ้นแค่ไหน เป็นอยู่ยังไง?” ฉันมองไปที่บันไดหนีไฟชั้นสองทันที พอไม่เห็นเงาใครในกระจกก็รีบตอบตกลงไป
พี่แนนสั่งให้ลูกน้องรอที่รถ ระหว่างทางชวนฉันคุยปร๋อคุยเก่งขึ้นมาก และเมื่อเรามาถึงห้องหย่อนก้นนั่งที่โซฟา
