เสน่หาหม้ายสาว

บทที่9

"ไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เลยอะ"เสียงเล็กงอแงคล้ายกับเด็กของต้นอ้อดังขึ้นในระหว่างที่ทั้งสี่กำลังนั่งทานอาหารเย็นท่ามกลางบรรยากาศอันแสนร่มรื่นของบ้านไม้หลังใหญ่

ใบหน้าสวยของว่าที่เจ้าสาวเริ่มหงิกงอเมื่อวันพรุ่งนี้เธอต้องเดินทางกลับเพื่อเตรียมตัวไปจัดงานแต่งงานซึ่งจะถูกจัดขึ้นภายในอีกไม่ช้า

"ฉันยังไม่หายคิดถึงนารีเลย"

"ไม่งอแงสิครับที่รัก"

"ก็ต้นอ้อยังอยากอยู่เที่ยว ยังไม่หายคิดถึงเพื่อนเลยนี่"นารีส่ายหน้าไปมาเมื่อเพื่อนสาวเกิดอาการงอแงเหมือนเด็กน้อยไม่ได้ดั่งใจ

"เอาเป็นว่าถ้าฉันจัดการธุระทางนี้เสร็จจะรีบขึ้นไปหาแกที่กรุงเทพดีไหม"

"แต่"

"ไม่เอาสิต้นอ้อ เกรงใจคุณอัคคีกับคุณเมฆาเขาบ้าง เขาคงต้องรีบกลับไปทำงาน"ต้นอ้อชะงักว่าที่เจ้าสาวเม้มริมฝีปากแน่น ต้นอ้อพยักหน้าจำยอมแม้ว่าอันที่จริงแล้วเธออยากจะอยู่เที่ยวที่นี่ต่ออีกสักสองสามวัน

"ไว้ฉันจะรีบขึ้นไปหาแกที่กรุงเทพนะ"

"โอเค ว่าแต่แกเถอะจะไปยังไง"

"แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ฉันหาทางไปเองได้"

"นั่งเครื่องเอาไหม เดี๋ยวฉันออกค่าตั๋วให้"

"มะ..."

"เดี๋ยวพี่ให้คนมารับคุณนารีเอง"น้ำเสียงเรียบนิ่งของเมฆาดังขึ้นทำให้นารีซึ่งกำลังอ้าปากเตรียมปฏิเสธเป็นอันต้องชะงักปิดปากนิ่ง เธอหันไปมองหน้าชายหนุ่มรวมไปถึงต้นอ้อและอัคคี

"นารีเกรงใจ เอาไว้นารี"

"เอาตามนั้นครับ"ริมฝีปากเรียวของนารีเม้มเข้าหากันแน่น สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่สามารถคัดค้านอะไรได้ ส่วนทางฝ่ายต้นอ้อพลางลอบถอนหายใจ เธอคงไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนรักถ้าหากเมฆาส่งคนมารับนารีถึงที่นี่

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้นารีซึ่งกำลังยืนล้างจานหมุนตัวหันกลับไปมอง ดวงตากลมโตปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่ของเมฆาซึ่งเขากำลังยืนมองมาที่เธอ

"มะ...มีอะไรหรือเปล่าคะ"

"คุณโกรธผมหรือเปล่า"

"คะ?"

"คุณโกรธผมหรือเปล่า เรื่องที่ผมจะส่งคนมารับคุณที่นี่"ความสงสัยในหัวของนารีถูกเฉลย เธอหมุนตัวหันกลับมาเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างมือแล้วหมุนตัวหันกลับไปมองหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง

"นารีไม่โกรธคุณหรอกค่ะ"

"..."

"อันที่จริงแล้วให้นารีเดินทางไปเองก็ได้ ยัยต้นอ้อให้ที่อยู่กับนารีเอาไว้แล้ว"

"แต่ถ้าหากคุณเมฆาจะส่งคนมารับนารีก็ไม่กล้าขัดน้ำใจ ยังไงก็ต้องขอบคุณนะคะ"เมฆาพยักหน้า เขารู้สึกโล่งใจไปเปราะนึงเพราะคิดว่าเธอคงจะโกรธที่เขาตัดสินใจโดยไม่ถามความรู้สึกของเธอสักคำ

"ว่าแต่พรุ่งนี้จะเดินทางกันกี่โมงเหรอคะ"

"คงจะเป็นช่วงเช้านั่นแหละครับ ไอ้อัคคีต้องรีบกลับไปเคลียร์งาน เพราะหลังจากเสร็จงานมันต้องพาเมียไปฮันนีมูน"

"ดีจังเลยนะคะที่ต้นอ้อเพื่อนของนารีได้แต่งงานกับคุณอัคคี"นารีรู้สึกยินดีแทนเพื่อนรัก เพราะเท่าที่เธอได้รู้จักอัคคีถือว่าเขาเป็นคนดีคนหนึ่งซึ่งดูจะรักเพื่อนของเธอเอามาก ๆ

"แล้วคุณนารีล่ะครับ"

"คะ"

"คุณนารีไม่คิดจะลองคบหาดูใจใครสักคนหรือยังไงครับ"สองเท้าของเมฆาก้าวมาข้างหน้า เพียงแค่อึดใจเดียวร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มก้าวเข้ามาประชิดร่างของหญิงสาว

ลมหายใจของเขาตกกระทบหน้าเรียวสวยทำเอานารีไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมอง เธอรู้สึกได้ถึงรังสีบางอย่างที่แผ่กระจายปกคลุมจนทำให้เธอไม่กล้าจะขยับตัว

"คะ...คุณเมฆายังไม่ง่วงเหรอคะ"

"ยังครับ ว่าแต่คุณนารีง่วงแล้วเหรอครับ"ฝ่ามือใหญ่วางบนไล่บางของนารีอย่างถือวิสาสะ เพียงแค่ผิวเนื้อเนียนนุ่มของหม้ายสาวสัมผัสเข้ากับฝ่ามือใหญ่ราวกับว่ามีกระแสไฟวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายของทั้งสอง

นารีเงยหน้ามองชายหนุ่ม เธอจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมเข้มคู่นั้นพลันนึกไปถึงลำกายซึ่งตอนนี้มันอยู่ใกล้ฝ่ามือของเธอเพียงแค่ยื่นมือเข้าไปสัมผัส

"คะ...คุณเมฆา"

"ผิวของคุณนารีนุ่มจังเลยนะครับ"

"..."

"ได้เห็นกับตาตัวเองมาตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่มีโอกาสได้จับสักที"มุมปากหยักกระตุกยิ้ม เมฆายื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหูเรียวขาวพลางเปล่งเสียงกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"คุณนารีอยากจับของผมบ้างไหมล่ะครับ แอบเห็นมาตั้งหลายครั้งแล้วเหมือนกันนี่"นารีชะงักพลางเบิกตากว้าง ลมหายใจหอบถี่เมื่อเมฆาจงใจพ่นลมหายใจเข้าใส่เข้าไปในหูขาวของเธอ

ชายหนุ่มเลื่อนใบหน้า เขารู้สึกสนุกทุกครั้งเมื่อได้ช่วยตัวเองโดยมีดวงตากลมโตคู่นี่ของนารีคอยแอบมอง เหมือนกับที่เขาคอยแอบมองเธอเวลาที่นารีมักจะรีบวิ่งเข้าไปช่วยตัวเองหลังจากที่เธอได้ดูเขาสาวลำกายจนเสร็จ

"ว่าไงครับ อยากลองจับดูบ้างไหม"

"..."

"มันไม่กัดมือของคุณหรอกนะครับ"ชายหนุ่มคว้าฝ่ามือเล็กของเธอไปแนบเข้ากำลังกายซึ่งมันกำลังขยายใหญ่ภายใต้กางเกงยีนเพียงแค่ได้กลิ่นหอมจากกายของหม้ายสาวตรงหน้า

นารีราวกับคนต้องมนต์สะกดเธอรู้สึกตื่นเต้นราวกับวัยรุ่นแตกเนื้อสาวที่ได้ลิ้มรสของชายหนุ่มครั้งแรก ลำกายยาวใหญ่ภายใต้กางเกงยีนนูนเด่นแข็งสู้ฝ่ามือเรียวของหม้ายสาวอย่างนารีเสียเหลือเกิน

"สัมผัสมันสิครับ อย่างนั้นแหละ"นิ้วเรียวสวยเผลอขย้ำลำกายอย่างคนลืมตัว ตอนนี้หัวสมองของนารีพร่ามัวเธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรซึ่งมันกำลังอันตรายต่อร่างกายของเธออยู่

เช่นเดียวกับกับเมฆา เขารอเวลานี้มานานชายหนุ่มใช้ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามร่างกายของหญิงสาว เขากระตุกยิ้มด้วยความพึงพอใจเมื่อฝ่ามือใหญ่สัมผัสเข้ากับเต้าอวบซึ่งถูกซุกซ่อนภายใต้เสื้อยืดสีขาวตัวบางของหญิงสาว

ใหญ่เป็นบ้า นิ่มชะมัด

เมฆาโอดครวญอยู่ในใจ ความร้อนภายในกายทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มต้องการอยากจะปลดปล่อย

จ๊วบ

ชายหนุ่มโน้มต่ำก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากเรียวเล็ก เพียงแค่ได้สัมผัสความหวานจากภายในโพรงปากอ่อนนุ่มก็ทำเอาเขาแทบบ้า เมฆาแทบจะทนต่อแรงความต้องการของตัวเองแทบไม่ไหว ลมหายใจของเขาและเธอหอบถี่เมื่อนารีสอดปลายลิ้นออกมาตวัดสู้ทำเอาเมฆาครางในลำคอด้วยความพึงพอใจ

แต่ก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้นารีรีบดึงสติของตัวเองกลับมา เพราะคำเตือนของต้นอ้อลอยเข้ามาทำให้เธอได้สติ

'ถ้าเราง่ายเราก็ไม่ต่างอะไรจากสิ่งของไร้ค่า'นั่นสินะ ถ้าเธอง่ายตามที่เขาต้องการอยากที่จะได้ เธอก็คงถูกขี่ทิ้งในไม่ช้า

นารีถอนริมฝีปากออกมาทำให้เมฆาต้องส่งสายตาวิงวอนมาที่เธอ แม้ว่าเธอจะตอบสนองรสสัมผัสของเขาได้เป็นอย่างดีแต่ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลา

"อย่าค่ะ"

"ทำไมล่ะครับ ผมต้องการคุณมากนะรู้ไหม"ชายหนุ่มก้มลงไปใช้จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอขาวของหญิงสาว กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากสบู่ทำให้เมฆาแทบจะควบคุมสติของตัวเองเอาไว้แทบไม่อยู่ เขาอยากจะกดร่างของนารีให้จมลงบนเตียงแล้วบรรเลงเพลงรักกับเธอแบบจัดหนักจัดเต็มสามวันสามคืน

"ตอนนี้ยังไม่ได้ค่ะ"นารีออกแรงดันร่างของชายหนุ่มให้ห่างออกจากตัว ลมหายใจหนัก ๆ ถูกพ่นออกมาจากโพรงจมูกของชายหนุ่มอย่างเหนื่อยหอบ เขามองเธอด้วยสายตาแอบแฝงไปด้วยความต้องการอย่างไม่คิดจะปิดบัง

"คุณก็รู้ว่าผมต้องการอะไร"

"ค่ะ นารีทราบ"

"แล้วคุณจะห้ามผมทำไม ในเมื่อเราสองคนก็มีความต้องการเหมือนกัน"นารีกระตุกยิ้มเธอยื่นฝ่ามือเข้าไปสัมผัสกับรูปหน้าหล่อเหลาของเขา แม้ปากจะห้ามแต่เธอกลับใช้สายตายั่วยวนมองเขา

"อย่าพึ่งรีบใจร้อนสิคะ เราสองคนยังมีโอกาสที่จะได้เจอกันอีกครั้งนะคะ"ฝ่ามือใหญ่ยืนไปโอบร่างเล็กพลางออกแรงดันให้ร่างกายของเธอแนบชิดเข้ากับร่างใหญ่ของเขา

"นั่นสิครับ เราสองคนยังมีโอกาสได้เจอกัน"

"..."

"ครั้งนี้คุณอาจจะรอด แต่ถ้าครั้งหน้าอย่าคิดว่าผมจะปล่อย"

"เอาเป็นว่านารีจะรอก็แล้วกันนะคะ"ฝ่ามือเล็กของเธอเลื่อนต่ำลงไปลูบคลำลำกายของชายหนุ่มซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่ามันแข็งจนแทบจะระเบิดออกมา

"แข็ง(แรง)จังเลยนะคะ"

"ระวังจะเจ็บตัวนะครับถ้าหากคุณนารียังไม่คิดจะปล่อยมือออกจากมัน"