โทษที คนนี้ของกู

เทพบุตร

"พี่สิงห์ "

เสียงเรียกของพลอยใส ทำเอาสาวที่ยืนกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับร่างสูงถึงกับสะดุ้งทันที เธอมองมาที่พลอยใสก่อนจะดันร่างของสิงห์ออกจากตัวแล้วรีบเดินหนีไป พลอยใสได้แต่อ้าปากค้าง มองตามร่างสาวสวยอย่างไม่กระพริบตา

หมับ!!

"มาทำไมวะ!!!.."

"ก็หนูเวียนหัวอยากอวก อยากสูดอากาศ"

"อากาศบ้านป้าเธออยู่ตรงนี้รึไง" น้ำเสียงเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก มือหนาคว้าแขนเล็กจนลอยขึ้นพร้อมกับบีบมันแรงๆ จนพลอยใสที่รู้สึกว่าตัวเองเมา หายเมาทันที

"โอ้ยย..เจ็บนะเว้ยยอีพี่บ้า"

ชายร่างสูงไม่ปล่อยแถมยังยกฝามือขึ้นมาจะตบกะโหลกรุ่นน้องสักที แต่คนที่ตัวเล็กได้แต่ใช้มืออีกข้างป้องไว้ จนสิงห์ต้องลดฝามือหนาลง แล้วชี้หน้าเธอเหมือนจะบอกว่า ฝากไว้ก่อน

สิงห์เดินมาที่โต๊ะด้วยความหงุดหงิด พร้อมยกแก้วเหล้ากระดกลงคอ ไม่ยัง ส่วนพลอยใสเดินตามมาติดๆด้วยอาการหน้าบึ้งตึง

"หายหัวไปไหนมาวะ ปล่อยพวกกูแดกอยู่สองคน" เทวาที่เห็นเพื่อนเดินเข้ามาจึงพูดขึ้น แต่ไร้ซึ้งคำตอบจากสิงห์ เขาไม่พูดแต่สีหน้าเหมือนไม่พอใจใคร

"มึง...ไปนานจังวะ"เสียงเพื่อนสาวร่างอวบอัดถามขึ้นด้วยเสียงอ้อแอ้เต็มที่

"เจอของดีมา..ซวยฉิบ" พลอยใสพูดพลางใช้สายตามองมายังร่างสูงที่ยกแก้วเหล้าเทลงคอไม่หยุด สายตาของชายหนุ่มกวาดไปทั่วร้านจนกระทั้งมาหยุดที่เธอ เขาตวัดหางตาไม่พูดเหมือนอยากจะทุบกะโหลกเธอด้วยซ้ำทำเอาพลอยใสถึงกับหลบสายตาคมคู่นั้นของสิงห์

เวลาที่ล่วงเลยมาถึงกลางดึกเสียงเพลงที่ดังเสียงไฟที่สลัวทั่วร้าน ทำเอาคนที่เมาได้ที่สนุกสนานกันใหญ่ ไม่เว้นแม้แต่แมวน้ำและพลอยใส ความเมาของพลอยใส ทำให้เธอแถบจะขับรถไม่ได้ จำห้องไม่ถูก

"พี่วา..ไปส่งเพื่อนน้องก่อนนะ" แมวน้ำบอกเทวาให้ไปส่งพลอยใสที่คอนโดดูท่าแล้ว เธอจะขับรถกลับเองไม่ได้แน่

"อืมมม...ไอ้สิงห์แทนที่จะอยู่ช่วยรับผิดชอบน้องๆช่วยกู แต่ดานนนหิ้วสาวกลับคนเดียว เวรจริง" เทวาบ่นพึมพำกับตัวเองที่ต้องรับภาระหนักใจครั้งนี้ ส่วนก๊อบปี้ไม่ต้องพูดถึงออกล่าผู้ชายไปเรียบร้อย

เช้าวันรุ่งขึ้น

"เมื่อคืนหนักไปหน่อยวะ ตื่นมาปวดหัวจะตาย"แมวน้ำนั่งบ่นอยู่กับเพื่อนสาวอีกสองคน ด้านพลอยใสก็คงไม่ต่างอะไรใบหน้าที่แทบจะไม่มีเครื่องสำอางยิ่งทำให้เธอไร้สีสันต์ จนเพื่อนหญิงอย่างก๊อบปี้อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น

"นี่ยายพลอย แกจะธรรมชาติไปไหนฮะ หน้าตาเหมือนศพเดินได้ยังกะพี่สิงห์พูดไม่มีผิด" ก๊อบปี้จีบปากจีบคอพูดพรางออกไม้ออกมือ ส่วนคนที่โดนกล่าวถึง ฟุบหน้าลงบนโต๊ะไม้ เหมือนคนหมดแรง

"ช่างสิ อยากพูดก็พูด ยังไม่ถึงเวลาสวย" เธอพูดขึ้นเพราะลำคาญเพื่อนที่เอาแต่ว่าเธอไม่ชอบแต่งตัว

"ถ้าคนอย่างอิพลอยจะสวย ต้องสวยให้สุดแต่ไม่ใช่ตอนนี้" พลอยใสเงยหน้าขึ้นมาบอกเพื่อนก่อนจะฟุบหน้าลงที่เดิม ผมที่ยาวปกคลุมไปทั่วใบหน้า

"หราาาาา" ก๊อบปี้ตอบกลับเชิงประชดน้อยๆ

"อีพลอยยย เทพบุตรมึงมา" แมวน้ำที่เห็นพี่เสือกำลังเดินมาได้เอ่ยบอกเพื่อนสาวทันที

พลอยใสที่ได้ยินรีบเงยหน้าปัดผมเพ่าให้ดูเป็นทรงก่อนจะหยิบกระจกบานเล็กขึ้นมาส่องความเรียบร้อย

"เมื่อคืนสนุกกันไหม" ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงเอ่ยถามกลุ่มรุ่นน้องที่นั่งอยู่

"สนุกค่ะ เสียดายที่พี่เสือไม่ไป" พลอยใสรีบตอบพร้อมส่งยิ้มหวานให้เจ้าของใบหน้าหล่อๆ

"พี่อยากไปแต่ติดธุระให้ทางบ้านเลยอด"

"วันหลังก็ให้พี่สิงห์ไป ส่วนพี่เสือก็ไปเที่ยวกับพวกหนูแทน"พลอยใสพูดแล้วยิ้มหวานให้เสือทันที

เสือและพลอยใส ที่สนทนากันอยู่ ไม่ได้มองว่ามีอีกร่างสูงเดินเข้ามา เป็นจังหวะที่พลอยใสเอ่ยถึงชื่อเขา จึงทำให้เจ้าของร่าง สวนกลับมาทันที

"เสือก"

เสียงนี้และคำพูดแบบนี้ทำเอาพลอยใสสะดุ้งเล็กน้อยไม่คิดว่าเขาจะเดินมาได้ยิน สิงห์ไม่เคยพูดจาดีกลับพลอยใสด้วยซ้ำและยิ่งรู้ว่าพลอยใสพยายามอยากมาเป็นพี่สะใภ้ตน เขายิ่งหมั่นใส

แค่หมั่นใส้ในความพยายามของเธอ ถึงแม้ว่าเสือจะไม่เคยบอกชอบหรือให้ความหวังอะไร แต่พลอยก็มีความพยายามอยากได้เสือให้ถึงที่สุด