พิศวาสสัญญามาร

ตอนที่ 8

หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่เริ่มจะกรุ่นโกรธขึ้นมาทีละนิดๆ รู้สึกเคืองที่ชายหนุ่มพูดวางอำนาจใส่เธอแบบนี้ ครั้นจะไม่บอกก็กลัวว่าเรื่องจะไม่จบลงง่ายๆ ดูท่าแล้วถึงเธอจะไม่บอกเค้า แต่เค้าก็คงจะรู้แล้วอยู่ดีว่าเธอนั้นชื่ออะไร ลองเล่นไปสืบประวัติกันมาแล้วแบบนี้มีหรือที่จะไม่รู้ว่าเธอชื่อเกวลิน เกตุอมร

“เกวลินค่ะ” หญิงสาวบอกออกไปในที่สุด

“เกว...” ไบรอันเรียกชื่อหน้าเธอสั้นๆ อย่างชอบใจ“เธอมานั่งข้างๆ ฉันนี่”พูดพร้อมตบลงที่เบาะโซฟา

“เอ่อ..ดิฉันนั่งใกล้กับรถเข็นเครื่องดื่มตรงนี้น่าจะดีกว่านะคะ เพราะจะได้เติมไวน์ให้กับคุณไบรอันได้สะดวกด้วย...” เกวลินตอบกลับอีกฝ่ายอย่างสุภาพ

“สะดวกเธอแต่ไม่สะดวกฉัน ทำไม? การที่จะนั่งคุยคอยเอาใจลูกค้ามันยากนักรึไง เธอเป็นพนักงานต้อนรับต้องคอยเทคแคร์ดูแลลูกค้าทุกคนที่มาใช้บริการของที่นี่ ผู้จัดการของเธอเค้าไม่ได้บอกหรือยังไงว่าห้ามขัดใจลูกค้าน่ะ ฉันอยากได้อะไรพวกเธอก็ต้องจัดหามาให้สิ เรื่องแค่นี้เธอยังทำไม่ได้แล้วทางผับจะจ้างเอาไว้ทำไมกัน พนักงานต้อนรับที่มีทัศนคติแบบเธอตอนนี้มีกี่คนกัน ฉันจะคอมเพลมันทุกคนเลยคอยดูสิ”

ไบรอันพูดอย่างคนเอาแต่ใจ สีหน้าของเกวลินตื่นตกใจไม่ใช่น้อยที่ได้ยินคำขู่ของเค้า แค่เธอไม่อยากนั่งใกล้ๆ เค้าแค่นี้ถึงกับจะคอมเพลเธอเชียวเหรอ...ช่างเป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเองที่สุด เค้าคิดว่าเค้าเป็นใครกัน...เจ้าชีวิตเธองั้นเหรอ...

“เรื่องมากชะมัด” หญิงสาวแอบบ่นด้วยความขัดใจ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาเดียวกับเค้า และทิ้งระยะห่างอยู่พอสมควร

“นี่เธอ...ฉันบอกว่าให้มานั่งใกล้ๆ ฉันตรงนี้ไม่ใช่ให้ไปนั่งตรงนั้น นั่งซะห่างเชียวจะคุยอะไรทีต้องให้ตะโกนพูดกันอย่างนั้นเหรอ”

เกวลินกำหมัดแน่น ถ้ารู้มาก่อนว่าลูกค้าที่จะมาใช้บริการที่ห้องวีไอพีห้องนี้เป็นเค้าแล้วละก็ เธอจะขอเปลี่ยนไปต้อนรับลูกค้าวีไอพีที่ห้องอื่นแทนอย่างแน่นอน ก่อนจะสูดหายใจเข้าปอดลึก พยายามยิ้มแย้มให้กับอีกฝ่ายทั้งที่อยากจะกระโดดเข้าไปบีบคอเค้านัก

เกวลินค่อยๆ เขยิบร่างงามระหงเข้ามาหาชายหนุ่มมากขึ้นอีกนิด แต่ก็ยังทิ้งระยะห่างให้กับตัวเองอยู่ดี ไบรอันถึงกับอมยิ้มให้กับการกระทำของหญิงสาว เค้าก็แค่อยากจะแกล้งผู้หญิงตรงหน้าเล่นก็เท่านั้นเอง แต่เมื่อเห็นการต่อต้านของเธอแล้วก็ยิ่งอยากจะแกล้งอีกฝ่ายมากขึ้นไปอีก แขนทั้งสองข้างของชายหนุ่มทำงานที่สมองสั่งการทันที

ร่างงามระหงถูกสองแขนกำยำของไบรอันอุ้มลอยขึ้นมานั่งอยู่บนตักของเค้าแทนที่เบาะนุ่มๆ ข้างๆ ที่หญิงสาวนั่งเมื่อครู่ เกวลินถึงกับช็อคไปชั่วขณะ เธอพยายามดิ้นเพื่อที่จะหนีลงจากตักของชายหนุ่มให้ได้

“ยิ่งเธอดิ้นหนีฉันเธอจะไม่ได้ลงจากตักง่ายๆ นะ”

ไบรอันกระซิบบอกที่ข้างหู พร้อมกับใช้แขนข้างหนึ่งโอบกอดร่างงามระหงเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีเค้าไปได้ และนั่นทำให้เกวลินหยุดดิ้นรนโดยอัตโนมัติ หญิงสาวพยายามตั้งสติกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“คุณไบรอันคะ กรุณาสุภาพกับดิฉันด้วย”

เกวลินพยายามพูดกับเค้าอย่างสุภาพ ดวงตาคู่สวยมองอีกฝ่ายด้วยความโกรธ ในใจนั้นอยากจะตบหน้าชายหนุ่มให้เจ็บๆ สักฉาดสองฉาดให้สาสมกับความหื่นกามของเค้าที่กระทำออกมานัก

แต่ไบรอันหาได้สนใจต่อสายตาพิฆาตของหญิงสาวที่จ้องมองเค้าอยู่ไม่ ยังคงใช้มืออีกข้างที่ว่างอยู่ลูบไล้ไปตามเรียวขานวลเนียนของหญิงสาว

ความนุ่มเนียนที่ได้สัมผัสอยู่นั้นมันช่างทำให้ชายหนุ่มเกิดพลังความต้องการขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะสามารถทำให้อารมณ์ของเขากระเจิดกระเจิงขึ้นมาได้มากถึงขนาดนี้ ‘เค้าต้องการเธอ’ ไบรอันคิดเช่นนั้น

“ค... คุณ...คุณไบรอันคะ ป...ปล่อยดิฉันเถอะค่ะ” เกวลินกล่าวออกๆไปทั้งที่ในใจนั้นเต้นระทึก

“ดื่มกับฉันหน่อยสิ” ไบรอันกระซิบบอกที่ข้างใบหูเสียงกระเส่า

เกวลินถึงกับกายร้อนผ่าวไปทั่วร่าง พยายามเบี่ยงกายและขาเรียวให้พ้นออกมาจากแขนใหญ่กำยำที่โอบกอดลูบไล้เธออยู่ไม่ยอมหยุด

“ดิฉันขอร้องละค่ะ อย่าทำแบบนี้นะคะ ได้โปรด...”

“นี่เธอ...เธอกำลังขัดใจฉันอีกแล้วนะ จะให้ฉันต้องพูดย้ำอีกเหรอว่าห้ามขัดใจและเธอจะต้องยอมตามใจฉันทุกอย่างด้วย ดูที่ปากของฉันนะ ตามใจทุกอย่างเข้าใจมั้ย”

ไบรอันบอกเสียงเข้ม ดวงตาสีฟ้าจ้องมองอย่างเอาเรื่องเมื่อมีคนกล้าขัดใจในสิ่งที่เขาต้องการ จากที่คิดจะแกล้งหญิงสาวเล่นๆ แต่ตอนนี้เค้าอยากจะได้ผู้หญิงตรงหน้าขึ้นมาจริงๆ ซะแล้ว และมันคงจะหยุดลงไม่ได้ง่ายๆ ถ้าหากว่าเค้ายังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ

ซึ่งคงไม่ต่างกับเกวลิน หญิงสาวไม่อาจที่จะทนนั่งอยู่บนตักของผู้ชายคนนี้ต่อไปได้อีกแล้ว มือไม้ของชายหนุ่มเหมือนอย่างกับหนวดปลาหมึกที่มันกำลังไต่ยุบยับหนุบหนับอยู่ตามร่างกายของเธอไม่ยอมหยุด หนำซ้ำไอ้สิ่งที่มันกำลังดุนดันอยู่แถวสะโพกของเธอนี่ด้วยอีกล่ะ แล้วมันเรื่องอะไรกันที่เธอจะต้องมาทนให้เค้าดูหมิ่นศักดิ์ศรีของเธออยู่เช่นนี้ เธอไม่ทนอีกแล้ว

“ก็ใช่ค่ะ วันนี้ฉันมีหน้าที่คอยต้อนรับลูกค้าและทำให้ลูกค้านั้นมีความสุข แต่ขอบเขตของฉันก็มีจำกัดเช่นกัน คุณคงไม่ทราบว่าฉันมีหน้าที่เพียงแค่พูดคุยให้ความสำราญกับลูกค้าเพียงเท่านั้น จะไม่มีเรื่องเซ็กส์เข้ามายุ่งเกี่ยวโดยเด็ดขาด”

เกวลินพูดออกไปเสียงแข็ง เธอจะไม่ยอมให้เค้าจาบจ้วงเนื้อตัวของเธอได้อีกต่อไป และสิ่งที่เธอพูดมันก็คือความจริง เพราะผับหรูแห่งนี้มีลูกค้าหลากหลายที่เข้ามาใช้บริการ บางรายที่เข้ามาใช้บริการเพียงเพราะต้องการเพื่อนคุยเพื่อผ่อนคลายความตึงเครียดจากงานเท่านั้น ไม่ได้ต้องการที่จะมีเซ็กส์เหมือนกันทุกคนไป

ทางผับจึงจัดให้มีพนักงานต้อนรับไว้สำหรับพูดคุยกับลูกค้าเป็นการเฉพาะ ซึ่งน้องเมย์ที่รับผิดชอบห้องนี้ก็ไม่รับแขกที่มีพฤติกรรมเช่นนี้เหมือนกัน ทั้งที่รุ่นพี่จัสมินสแกนให้กับเธอก่อนหน้านี้แล้วก็ยังไม่วายที่เกวลินจะต้องมาเจอกับคนประเภทนี้เข้าให้อีกจนได้

“โกหก! ฉันไม่เชื่อเธอหรอกว่าจะมีบริการบ้าๆ แบบนี้อยู่ด้วยน่ะ เธอไม่อยากที่จะเทกแคร์ฉันใช่มั้ยล่ะ”

ไบรอันพูดเสียงเข้มขึ้น อารมณ์ของเขาพุ่งขึ้นจนในหน้าเริ่มแดงขึ้น หญิงสาวตรงหน้าช่างมีความสามารถยั่วอารมณ์โกรธของเค้าได้อย่างดีเยี่ยม

“เชื่อเถอะค่ะ ดิฉันมีหน้าที่คอยให้บริการกับคุณ ตามที่เห็นสมควรเท่านั้นนะคะ”

เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเข้ม จ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจและไม่คิดที่จะหลบสายตาคมของชายหนุ่ม ไบรอันกระตุกยิ้มกับท่าทีที่หญิงสาวแสดงออกมา แขนใหญ่กำยำ

โอบรัดให้ร่างงามระหงขยับกายเข้าหาอกกว้างของเค้าให้ใกล้มากขึ้นโดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัว

“ว้าย!!ปล่อยนะ” เกวลินร้องเสียงหลง

สองมือรีบผลักร่างใหญ่ให้ออกห่าง พยายามแกะมือใหญ่ที่ยังคงกอดรัดเอวบางของเธอเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ยิ่งเธอพยายามมากเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าแรงที่กอดรัดอยู่จะยิ่งรัดตึงเธอแน่นมากขึ้นเป็นสองเท่า

“คุณไบรอัน! ปล่อยดิฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

“ไม่ปล่อย...ฉันอยากจะรู้นักว่าลิ้นเล็กๆ ของเธอมันจะเก่งเหมือนกับปากที่พูดฉอดๆ ใส่หน้าฉันอยู่นี่รึเปล่า”

ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา จูบประกบเข้าที่ริมฝีปากของหญิงสาวที่กำลังอ้าปากต่อว่าเค้าขึ้นมาอีกครั้ง และมันก็ทำให้ชายหนุ่มสามารถสอดแทรกลิ้นร้อนของตนเข้าไปสำรวจภายในปากของอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย เรียวลิ้นหนาตวัดเกี่ยวรัดกับลิ้นนุ่มที่ตื่นกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะจูบนี้คือจูบแรกของเกวลิน

ดวงตากลมโตเบิกค้างด้วยความตื่นตะลึง ในหัวสมองตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า มันอื้ออึงมึนงงไปหมดจนไม่สามารถที่จะสั่งการได้ไปชั่วขณะ ไม่ว่าชายหนุ่มจะจับจูงให้เดินไปทางไหนหญิงสาวก็ปราศจากเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนเค้าได้เลย

ความหวานละมุนลิ้นที่ชายหนุ่มได้สัมผัส มันกระตุ้นความเป็นชายที่หลับใหลอยู่ให้ตื่นขึ้น เสียงครางแผ่วๆ ที่ดังในลำคอหญิงสาวเป็นเหมือนระฆังที่ดังกังวานปลุกทุกอย่างในร่างของเค้าให้ลุกฮือขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน มือหนาใหญ่ของไบรอันลูบไล้แผ่นหลังนวลเนียนไปมาอย่างเบามือ ก่อนจะเลื่อนมากอบกุมเข้าที่อกอวบขนาดพอดีมือของเค้าเป๊ะแล้วบีบเคล้นคลึงเบาๆ ด้วยความสุขล้นในอารมณ์

และเหมือนกับระฆังช่วยชีวิต เมื่อเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นติดๆ กันหลายครั้ง ชายหนุ่มจำต้องผละออกจากปากนุ่มแสนหวานนั้นอย่างเสียดาย ใบหน้าหล่อเหลาแสดงออกชัดเจนว่าเค้าไม่พอใจอย่างเป็นอย่างมาก ดวงตาสีฟ้าจ้องหน้าคนที่หาญกล้าเข้ามาขัดจังหวะความสุขของเขา

“มีอะไรนิค? ถึงกล้าเข้ามาขัดความสุขของฉัน”

ไบรอันพูดเสียงเรียบ แต่นิครู้ดีว่าภายใต้น้ำเสียงที่ราบเรียบนั้นผู้เป็นนายกำลังโกรธเกรี้ยวที่เค้าเข้ามาขัดจังหวะความสุขเข้าอย่างจัง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องด่วน หาไม่แล้วเค้าคงจะไม่กล้าฝืนคำสั่งผู้เป็นนายอย่างเด็ดขาด

“ขอประทานโทษครับคุณไบรอัน คุณจัสมินผู้จัดการผับแจ้งว่ามีเรื่องด่วนกับพนักงานท่านนี้ครับ”

“กับฉัน...” เกวลินเป็นฝ่ายถามออกไปแทนเมื่อได้ยินว่ารุ่นพี่มีเรื่องด่วนกับตนเอง

“เรื่องอะไรนายรู้หรือเปล่า?”

ชายหนุ่มถามบอดี้การ์ดคนสนิทกลับไป และยังไม่ยอมปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ แต่นิคไม่ตอบ เค้าเลือกที่จะเดินเข้ามากระซิบให้กับเจ้านายของตนแทน

“คุณจัสมินแจ้งผมว่า มารดาของพนักงานคนนี้เกิดอุบัติเหตุตอนนี้ถูกนำตัวส่งไปที่โรงพยาบาลแล้วครับ”

ไบรอันผงะไปเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ ความโกรธเกรี้ยวที่โดนบอดี้การ์ดคนสนิทเข้ามาขัดจังหวะความสุขหายไปแทบจะทันทีเมื่อได้ยินเรื่องด่วนที่นำมาแจ้ง ก่อนจะคลายอ้อมกอดที่โอบรัดร่างงามของหญิงสาวเอาไว้ให้เป็นอิสระลง เกวลินรีบขยับตัวลุกออกจากตักของชายหนุ่มแล้วถอยหลังมายืนอยู่ที่รถเข็นเครื่องดื่มแทนแทบจะทันที

“ผู้จัดการของเธอรออยู่ข้างนอก ออกไปพบเขาสิ”

เกวลินรีบเดินแกมวิ่งออกไปจากห้องวีไอพีทันทีโดยไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายพูดซ้ำ หญิงสาวไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามองชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย เธอจึงไม่ได้เห็นสายตาที่ร้อนแรงด้วยความปรารถนาของชายหนุ่มที่มีต่อเธอซึ่งเค้าแสดงออกมาอย่างชัดเจน

“ไปตามโรสรินมาหาฉัน”

นิคโค้งรับคำสั่งจากผู้เป็นนายแล้วเดินออกจากห้องไป ก่อนจะเดินตรงไปหาโรสรินที่ยืนทำหน้าบูดบึ้งอย่างคนไม่สบอารมณ์อยู่ไม่ห่างจากห้องวีไอพีของชายหนุ่มเท่าไหร่นัก พลันใบหน้าของเธอก็กลับกลายเป็นสดใสร่าเริงขึ้นมา หญิงสาวแทบจะวิ่งเข้าไปในห้องวีไอพีเลยก็ไม่ปาน