พลั่ก!
เสียงมือหนาผลักฉันให้ล้มลงนอนบนเตียงหรูคอนโดเขา ซึ่งฉันเองก็พยายามตั้งสติจะลุกขึ้นหนี แต่...
พึบ! เตวินทร์ที่ไวกว่าก็จัดการขึ้นมาคร่อมร่างฉันไว้ด้วยความรวดเร็ว
"ทำบ้าอะไรของนาย!" ฉันตะโกนมองหน้าถามคนตัวสูงออกไปเสียงดังลั่น
"..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็ก้มลงมองหน้าฉันนิ่งไม่ตอบ
"ปล่อยฉันนะ เตวินทร์" ฉันบอกอีกคนน้ำเสียงจริงจัง
"ทำไม เริ่มกลัวเหรอ"
"..." ฉันก็นิ่งไม่ตอบ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ เพราะตอนนี้...ฉันเริ่มรู้สึกกลัวคนตรงหน้ามากจริง ๆ เขาเหมือนไม่ใช่เตวินทร์ที่ฉันเคยเจอ เขาน่ากลัวและดูร้ายกาจกว่านั้นมาก
"ก็แค่ไอ้โง่ของเธอเอง จะกลัวอะไร" ริมฝีปากหนาพูดใส่หน้าฉันเสียงนิ่งเย็น
"ปล่อยฉัน" ฉันจึงพูดออกไปอีกครั้งด้วยท่าทีพยายามนิ่งปกติทั้งที่ในใจตอนนี้...มันไม่นิ่งเอาซะเลย
"จะปล่อยได้ยังไง..."
"...ฉันยังไม่ได้เอา...คืนเธอเลย กับสิ่งที่เธอเคยทำไว้กับฉัน" ฉันก็นอนมองหน้าคนตัวสูงที่ค
