เช้าวันต่อมา...
ปลายฝนในชุดนักเรียนสีขาวสะอาดตาแขนยาวถึงข้อมือ กระโปรงสีน้ำเงินเรียบยาวเสมอหัวเข่า ผมยาวสลวยถูกถักเป็นเปียอย่างเรียบร้อยด้วยตัวเอง เธอมองตัวเองในกระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เมื่อก่อนแม่ของเธอเป็นคนถักเปียให้ในทุกๆเช้า แต่ตอนนี้เธอต้องทำมันให้ได้ด้วยตัวเอง วันนี้เป็นวันแรกที่เธอมีเวลาถักเปียให้ตัวเองอย่างเรียบร้อย ไม่ใช่ผมเปียที่ยุ่งเหยิงเหมือนหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
เธอหยิบกระเป๋าหนังสือแล้วลงมาที่ชั้นล่าง มีอาหารสองสามอย่างวางรอเธออยู่ที่โต๊ะอาหาร
"คุณปลายฝนจะรับอะไรเพิ่มอีกเรียกป้าน้อยได้นะคะ ป้าพักอยู่บ้านเดียวกับพ่อของคุณค่ะ"
ปลายฝนทำแค่พยักหน้ารับรู้เท่านั้น เธอเป็นคนพูดน้อย จนบางครั้งก็ทำให้เพื่อนที่โรงเรียนคิดว่าเธอหยิ่ง
"ป้าเรียกแท็กซี่ไว้ให้แล้วนะคะ คุณพายุเขาสั่งป้าไว้"
"ขอบคุณค่ะ"
ปลายฝนยกมือขึ้นไว้หญิงน่าจะวัยใกล้เคียงกับแม่ของเธอ
วันนี้ถือเป็นวันแรกในรอบ 1 เดื
