แกร็ก แอ๊ด!!
“...” >ปลาบปลื้ม
“...” >อัญชัน
หลังจากที่ซื้อของเสร็จ อัญชันก็กลับห้อง แต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป สายตาของเธอก็สบประสานเข้ากับสายตาคมๆ ของปลาบปลื้มที่กำลังมองมาที่ประตูพอดี ทั้งคู่มองกันนิ่งเนิ่นนานหลายนาที ก่อนจะรีบต่างคนต่างหันไปทางอื่นเพราะรู้สึกมองหน้ากันไม่ค่อยติด เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
“เอ่อ...ไปไหนมาหรอ” ปลาบปลื้มเป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้นเป็นคนแรก เพื่อไม่ให้บรรยากาศมันมาคุจนเกินไป ก่อนที่จะลุกขึ้นไปช่วยเธอถือของที่หอบหิ้วมาจัดเรียงวางไว้ที่เคาน์เตอร์ครัว
“ไปซื้อข้าว...แก...เป็นไงบ้างดีขึ้นยัง” เธอถามต่อด้วยท่าทีที่ค่อนข้างเกร็งๆ เล็กน้อย พยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่ดูยังไงก็ไม่ปกติ
“ก็...ดีขึ้นแล้ว แต่ยังมึนๆหัวอยู่...ซื้ออะไรมาบ้างอ่า...มีของโปรดฉันป้ะ”
“ไม่รู้...ซื้อเพราะอยากกิน...กินได้ก็กิน...กินไม่ได้ก็ไปซื้อกินเอง” แต่เพียงไม่นานบรรยากาศก็กลับมาตามเด
