“มีอะไรกันหรือเปล่า” อชิที่เห็นทั้งคู่ผลักดันกันอยู่นานเอ่ยถามขึ้น ทั้งเป็นห่วงแต่ก็แอบขี้เผือกอยู่หน่อยๆ
“เอ่อ...เปล่าค่ะ”ปฏิเสธเสียงนิ่ง
“ปลื้มมาพอดีเลย กินข้าวด้วยกันก่อนไหม” พยักหน้าตอบรับน้องสาวแล้วหันไปชักชวนบุคคลที่มาใหม่
“ไม่ค่ะ...ปลื้มมันไม่กินหรอก...งั้น...อัญกลับเลยแล้วกันนะคะ” พูดจบก็รีบวิ่งเข้าไปเอากระเป๋าแล้วเดินสวนเขาออกไปทันที
“เอ้าอัญ...ไหนว่าหิวข้าวไง...ไม่กินแล้วหรอ...” ตะโกนไล่หลังน้องสาวที่วิ่งเข้าลิฟต์ไปทั้งที่ยังไม่ทันได้ร่ำลากันเลย ในใจก็รุ้สึกดีใจที่น้องสาวไป แต่ก็แอบห่วงอยุ่หน่อยๆเพราะดูจากสีหน้าของทั้งคู่แล้ว น่าจะไม่ใช่แค่ทะเลาะกันปกติแน่ๆ
“งั้น...ปลื้มกลับเลยนะครับพี่ชิ” บอกด้วยท่าทีร้อนใจ แล้ววิ่งตามอัญชันเข้าลิฟต์ไปอย่างรวดเร็ว
มือเล็กรีบกดปุ่มปิดซ้ำๆ เพื่อหนีเขา แต่คนตัวสูงนั้นไวกว่า วิ่งไปแล้วใช้มือดันประตูลิฟต์ออก
“อัญ...รอปลื้มด้วย” สรรพนามเปลี่ยนไ
