“ไอ้บ้าเอ๊ย ถ้าเห็นแล้วจะตะลึง!!” บ่นขมุบขมิบพร้อมกับปิดประตูห้องเสียงดัง กล้าดียังไงถึงได้มาว่าเธอว่าหุ่นอนุบาล หึ่ย!!
@มหาวิทยาลัย MMU
“เป็นอะไรของแกอัญชัน...เห็นหงุดหงิดตั้งแต่คาบเมื่อกี้และ” น้ำค้างเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความสงสัย
“เปล่า...สงสัยแฮงค์เหล้าเมื่อคืนมั้ง...” ปฏิเสธแบบเซ็งๆ
“อ้อ...แล้ววันนี้มาเองหรอ...”
“อื้ม!” เธอตอบเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงกระแทกเล็กๆ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเพื่อนตัวเล็กข้างๆ นั้น กำลังจับผิด
“หงุดหงิดอะไรเนี้ย! ฉันแค่ถามเอง...หรือ...ที่กำลังเป็นแบบนี้เพราะหงุดหงิดที่มันไม่มาส่งหรอ”
“บ้า!! ไม่มาส่งก็ดีแล้วรำคาญ!”
“อ้อหรอ?” หรี่ตามมองเพื่อน ที่ดูยังไงก็ไม่ปกติ
“ไม่ต้องมามองหน้าฉันแบบนี้เลย...ว่าแต่แกกับพี่ไทม์เถอะ...วันนั้นแกโดนอะไรหรือเปล่า...สีหน้าเขาดูน่ากลัวมากเลย”
“ก็...ปกติ...ฉันชินแล้ว” ใบหน้าจิ้มลิ้มของเพื่อนดูหมองลงเล็กน้อย จริงๆ น้ำค้างเป็นผู้หญ
