นๅคนๅคๅ ๑๗
"ผมขอโทษน้าน้ำค้างที่ผมล่วงเกินน้ำฝน" นาคาเห็นน้ำฝนเงียบไปก็เลยกล่าวขึ้นมาก่อน ที่จริงเขารอฟังความคิดเธอว่าเธอจะคิดอะไรกับเรื่องนี้ไหม แต่ก็ไม่ได้ยินความคิดของเธอเลย
"ฉันมีแหวนทองอยู่วงหนึ่ง ฉันจะให้นาคาหมั้นหนูน้ำฝนไว้ก่อน ถ้าเราพร้อมเมื่อไรจะให้นาคารับผิดชอบหนูน้ำฝนทันที" จันทิมาหมายถึงว่า ถ้านางกับลูกหาเงินพอที่จะตบแต่งน้ำฝนได้ ก็จะจัดงานแต่งให้ทั้งสองคนทันที แต่มันอาจจะนานหน่อยกว่านาคาจะโตพอที่จะหางานทำได้
แล้วมือหยิกงอของหญิงพิการก็พยายามค้นเอาของสำคัญที่มัดไว้ที่เอวตลอดเวลาออกมา
มันคือแหวนทองวงไม่ใหญ่ เป็นแหวนแบบเรียบมาก นางเก็บเงินซื้อมันไว้ตั้งแต่ตอนราคาไม่สูง เผื่อว่าสักวันจะได้ใช้มัน และวันนี้ก็มาถึง
จันทิมาไม่นึกเสียดายแหวนวงนี้เลย เพราะนางคิดว่ามันคุ้มค่ามากที่จะยื้อชีวิตของลูกชายนางไว้ ไม่ให้ไปยุ่งเกี่ยวกับคนมีอิทธิพลอย่างกำนัน
"หมั้นเหรอครับแม่" นาคามองดูหน้
