นๅคนๅคๅ ๑๒
ครืดคราด~ ครืดคราด~
"กรี๊ดดด" น้ำฝนได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ด้านนอกศาลาวัด ด้วยสัญชาตญาณเธอก็ได้หันขวับมองออกไปดู
สิ่งที่เห็นนั้นมันน่ากลัวมาก จนหญิงสาวอดที่ร้องกรี๊ดขึ้นมาไม่ได้ เธอรีบหันกลับหลังเพื่อที่จะวิ่งเข้ามาด้านใน แต่ก็ชนเข้ากับแผ่นอกกว้างของใครบางคนอย่างแรงเกือบจะล้มลงไป มือหนาของคนที่เธอชนได้คว้าร่างของเธอไว้แล้วดึงเข้ามากอดเพื่อที่จะไม่ให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านหลัง
"ไปจากที่นี่ซะ"
ครืดคราด~
"ถ้าพวกท่านไม่เชื่อฟังคำที่เราพูด เราจะลงโทษพวกท่าน" เสียงของนาคาเปลี่ยนไป มันเยือกเย็นแต่หนักแน่นเหมือนคนที่ทรงอำนาจ
"นะ.. นายพูดกับตัวประหลาดได้เหรอ" น้ำฝนพยายามจะมองขึ้นไปดูใบหน้าของเขา แต่นาคาจับท้ายทอยของเธอกดไว้ที่แผ่นอกของตัวเองเพื่อไม่ให้เธอเงยหน้าขึ้นมาเห็นเขาในตอนนี้
ทันใดนั้นตัวประหลาดพวกนั้นก็หายไป ลมที่พัดกระโชกอยู่ก็ได้หยุดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
