บทที่ 1
842 คำ
นๅคนๅคๅ ๑
นาคาคือพญานาคที่จำศีลภาวนามาหลายภพหลายชาติ ดวงชะตาของเขาผูกขาดอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นก็คือบุพการีผู้ที่ให้กำเนิดเขาก่อนที่จะได้ลงมาที่ภพบาดาลแห่งนี้
ชาติภพที่เขาเกิดเป็นลูกของผู้หญิงคนนี้นางสะเพร่าทำให้เขาต้องสิ้นชีวิต เวรกรรมของนางก็เลยไม่จบไม่สิ้น เพราะทำให้ผู้ชายที่มีบุญวาสนาคนนี้ต้องตายก่อนที่จะเจริญเติบโต นางจึงได้รับผลกรรมนั้นติดตัวมาตั้งแต่ชาติภพนั้นเป็นต้นมา
จนถึงภพชาติปัจจุบันนางก็ต้องได้รับกรรมแบบนั้นต่อไปอีก จนกว่านาคาจะปลดกรรมนี้ให้นาง
"ข้าจะช่วยท่านเอง" นาคามองดูผู้หญิงคนนี้มาหลายภพหลายชาติแล้ว แต่ตอนนั้นศีลของเขายังไม่ถึงขั้นที่จะขึ้นมาบนโลกมนุษย์ได้
โลกมนุษย์
เปรี้ยง!! เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่ากระหน่ำลงมา ลมพายุพัดแรง ผู้คนต่างก็วิ่งหนีกันเข้าบ้าน ต้นไม้ที่รากฐานไม่แน่นหนาต่างก็ล้มลงขวางทางจราจรจนไฟฟ้าดับไปทั้งจังหวัด แต่เหตุการณ์นี้กลับไม่มีใครได้รับอันตรายใดๆ
อุแง้! อุแง้!! เสียงเด็กผู้ชายที่เพิ่งจะคลอดออกมา โดยผู้หญิงคนหนึ่งที่พักอยู่กระท่อมปลายนา นางต้องทำคลอดลูกเอง
"ลูกแม่" น้ำตาของผู้เป็นแม่ไหลรินลงมาอาบใบหน้า หน้าตาของผู้หญิงคนนี้อัปลักษณ์ยิ่งนัก เพราะเมื่อไม่กี่เดือนมานี้ถูกน้ำร้อนลวกตั้งแต่ใบหน้าลงมาจนถึงขา สามีที่เคยรักมากก็ทิ้งไปเพราะรับไม่ได้กับหน้าตาที่อัปลักษณ์ของภรรยา
"แม่ขอโทษที่ทำให้ลูกเกิดมาแล้วต้องลำบากแบบนี้"
เปรี้ยง!! ฟ้าผ่าลงมาที่ข้างกระท่อมของนางอย่างแรง
"กรี๊ดด" นางจันทิมารีบก้มลงไปกอดลูกชายไว้เพราะกลัวว่ากระแสที่ฟ้าผ่าลงมามันจะถูกตัวลูกของนาง
"หนูไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก" แล้วจันทิมาก็รีบอุ้มลูกน้อยขึ้นมาไว้แนบกับอก
ควบคราก!! มันเป็นเสียงอะไรบางอย่างที่ดังอยู่รอบๆ กระท่อมปลายนาของนาง
จันทิมารีบอุ้มลูกน้อยยืนขึ้นแล้วค่อยๆ เปิดหน้าต่างออกไปดูด้านนอกว่ามันคือเสียงอะไรกันแน่
"อี๊ดดด!!" จันทิมากำลังจะกรีดร้องออกมาอีกครั้ง แต่นางก็รีบเอามือมาปิดปากตัวเองไว้ มืออีกข้างก็โอบกอดลูกชายไว้แน่น เพราะสิ่งที่นางเห็นอยู่ด้านนอกกระท่อมนั้นมันคล้ายกับงูแต่ก็ไม่ใช่เพราะมันตัวใหญ่มาก
"ถ้าไม่ใช่งูก็ต้องเป็นพญานาคน่ะสิ" แล้วนางก็ค่อยๆ ถอยออกมาจากหน้าต่างบานนั้น
"ชีวิตของเราอาภัพยังไม่พอใช่ไหม เราขอให้ลูกของเราเจริญเติบโตมากกว่านี้ได้ไหม" เพราะคิดว่ายังไงวันนี้นางก็คงจะไม่รอดแน่ สงสารก็แต่ลูกน้อยที่เพิ่งเกิดมาลืมตาดูโลก
"ทำไมหนูถึงไม่ไปเกิดกับคนที่พร้อมกว่าแม่" แล้วน้ำตาของผู้เป็นแม่ก็ไหลรินลงไปถูกใบหน้าของลูกน้อย
พอน้ำตาของผู้เป็นแม่สัมผัสที่ใบหน้าของเด็กแล้วมันก็เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น
"ลูกแม่" นางรีบปล่อยเด็กออกจากอ้อมกอด เพราะตอนนี้ลูกของนางเหมือนจะมีหงอนออกมาและตัวของเด็กน้อยคนนี้ก็เริ่มยาวขึ้น
ทันใดนั้นร่างของเด็กก็คล้ายกับตัวที่นางเห็นอยู่ด้านนอก
"เรากำลังฝันไปใช่ไหมทำไมมันเหมือนจริงจังเลย" จันทิมารีบปลุกตัวเองจากความฝัน
"ท่านไม่ได้ฝันหรอก เรามาอยู่กับท่านอีกชาติภพหนึ่งแล้ว" มีเสียงออกมาจากปากของพญานาคตนนั้น
"อะไรนะ.." ถึงแม้ว่าจันทิมาจะหวาดกลัวมาก แต่นางก็ไม่มีทางเลี่ยงไปที่ไหนได้อีกแล้ว นางก็เลยต้องยอมเผชิญกับมัน
"เรามีชื่อว่านาคา.. ต่อจากนี้ไปขอให้ท่านเลี้ยงดูเด็กคนนี้แบบระมัดระวัง อย่าให้เด็กคนนี้มีอันตราย" ตอนนี้ยังเป็นกระแสจิตของนาคนาคาอยู่เพราะถ้าพ้นจากช่วงเวลานี้ไปแล้ว.. เขาก็คือคนธรรมดาคนหนึ่ง
"ตกลงฉันมีลูกเป็นตัวประหลาดงั้นเหรอ" จันทิมาพูดออกมาเบาๆ เพราะนางก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เห็นอยู่ตอนนี้มันคืองูหรือพญานาค เพราะนางไม่เคยเห็นพญานาคตัวเป็นๆ มาก่อน
"ท่านต้องตั้งชื่อให้เด็กคนนี้ว่านาคาและท่านห้ามสะเพร่าอีก เราบอกท่านได้แค่นี้" สิ้นคำพูดของพญานาคตนนั้นร่างของท่านก็กลายเป็นเด็กทารกนอนอยู่ที่พื้น อุแง้!! อุแง้!!
เขียนโดยชะนีติดมันส์
- ผู้เขียน
