14
“เยี่ยมมากฮันนี่...สุดยอด...อูว์...เหมือนคืนนั้นเลย...อา” เป็นความปรารถนาที่เขาหวนนึกถึงที่ติดอยู่ในห้วงคำนึง ต่อจากนี้เขาไม่ต้องนึกถึงคืนนั้นอีกแล้ว เพราะต่อจากนี้ไป ความสุขที่เขาโหยหาอยู่ที่นี่ และจะดำเนินต่อไปทุกเมื่อเชื่อวัน
ลีโอนาร์ดเหยียดตัวจนหลังตั้งตรง ยกขาทั้งสองข้างของบัณฑิตาพาดบ่า โย้ตัวไปข้างหน้า วางฝ่ามือทั้งสองข้างลงข้างตัวหล่อน ก่อนออกแรงโยกตัวสอดกายสุดตัว เร่งจังหวะเพื่อให้เขาไปถึงจุดหมายปลายทาง สถานที่เดียวกับหล่อน
“อา...อืม...อา”
“โอ้ว...พระเจ้า...ถึงแล้ว...อืม” สองเสียงประสานพร้อมกัน เช่นเดียวกับห้วงเวลาแห่งความสุขที่วิ่งเข้าหาควบคู่ ลีโอนาร์ดระเบิดสารคัดหลั่งเข้ารินรดดอกไม้งามทุกหยาดหยด ฝังตัวนิ่งซบหน้ากับอกอุ่นกระเพื่อนขึ้นลงตามแรงหายใจของบัณฑิตา
ตาจ้องตา...
ลีโอนาร์ดเงยหน้ามองบัณฑิตา นัยน์ตาเขาซ่อนความหมายบางอย่างไว้ บางอย่างที่เจ้าตัวแน่ใจว่าคืออะไร เพียง
