สูตรรักฉบับคนเถื่อน

สูตรรักฉบับคนเถื่อน | 22

๒๒

"เฮียบ้ากว่านี้แน่ถ้าเธอยังดื้อกับเฮียแบบนี้!" มือหนากระชากร่างเล็กเข้าหาตัวอย่างแรง ความโกรธยิ่งถาโถมเข้าใส่เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กต่อต้าน เป็นเวลาเดียวกับคนที่ถูกต่อยที่หมุนตัวกลับมา

"ปล่อยน้ำเดี๋ยวนี้ ถ้าผู้หญิงไม่เต็มใจแต่ยังบังคับจะเอาในสิ่งที่ตัวเองต้องการให้ได้เขาเรียกว่าไม่ใช่ลูกผู้ชาย!"

"มึงอย่าเสือก!"

"ที่นี่โรงพยาบาลนะ ควรให้เกียรติสถานที่บ้าง วันนี้น้ำอยู่กับสามี น้ำมากับสามี ไม่ควรมีใครมาทำตัวน่าเกลียดแบบนี้ทั้งที่ตัวเองเป็นแค่แฟนเก่า"

"หลงมันมากงั้นเหรอ เฮียแค่มีเรื่องที่ต้องปรับความเข้าใจกับเธอ หลายเรื่องที่เธอเข้าใจผิด เฮียแค่คิดว่าเรามีเรื่องที่ต้องปรับความเข้าใจกันเท่านั้นเองน้ำ"

"เรื่องของเรามันจบไปนานแล้วค่ะ น้ำมีสามีแล้ว นี่คือความเป็นจริงที่ควรจำ"

"เธอกำลังจะบอกเฮียว่าเธอหมดรักเฮียแล้วงั้นเหรอ หลายเดือนที่คบกันมันไม่มีความหมายเลยงั้นเหรอ เฮียไม่มีวันเชื่อว่าเธอจะมีคนอื่นตอนที่เราคบกัน และถ้ามันเป็นแบบนั้นระยะเวลาเพียงเดือนกว่าๆ เธอสามารถมีคนอื่นแล้วคนอื่นกล้าเรียกเธอว่าเมียได้ เฮียยิ่งไม่มีวันเชื่อว่าเรื่องระหว่างเธอและมันจะคือความรัก"

"แล้วคิดว่าพื้นฐานของชีวิตคู่มันจำเป็นจะต้องมีแค่คำว่ารักเหรอคะ ความซื่อสัตย์หรือแม้กระทั่งความดี มันเป็นอีกหนึ่งพื้นฐานของชีวิตคู่ ถ้าให้เลือกคนที่รักแต่ไม่มีความซื่อสัตย์ น้ำไม่เลือก กลับกัน น้ำเลือกความดี เพราะอย่างน้อยความดีมันจะนำมาซึ่งคำว่ารักในตัวของมันเอง"

"เฮียไม่ได้กลับไปหาผู้หญิงคนนั้น"

"แต่เท่าที่ฉันรู้ คุณเห็นว่าผู้หญิงของคุณตบฉันทั้งที่ฉันไม่ได้ผิดอะไรเลย วันนั้นคุณไม่ได้คิดที่ปกป้อง ซ้ำยังเลือกที่จะเรียกผู้หญิงคนนั้นเข้าห้องหน้าตาเฉยไม่ใช่เหรอคะ"

"น้ำ..." หัวใจแกร่งกระตุกอย่างแรงในตอนที่สรรพนามระหว่างเขาและเธอเปลี่ยนไป ลิ้นร้อนดันเข้าหากระพุ้งแก้ม มองคนตัวเล็กที่ขยับเข้าไปแนบชิดผู้ชายคนนั้นมากกว่าการแสดงความดีใจที่เขามาตามง้อแบบที่คิดเอาไว้ในตอนแรก

"วันนั้นเฮียแค่พูดประชดไม่ได้พาผู้หญิงคนนั้นเข้าห้องจริงๆ และหลังจากวันนั้นก็ไม่ได้กลับไปเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้นซ้ำยังตัดขาดแบบชัดเจนไปอีกรอบแล้วด้วย"

"รู้ค่ะ ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้กลับไปเอาผู้หญิงคนนั้นแล้ว สิ่งที่คุณพูดคุณก็แค่อยากพูดให้ฉันรู้สึกเจ็บที่เป็นฝ่ายบอกเลิกคุณแค่นั้น และประเด็นสำคัญ คุณเป็นคนเบื่อง่าย ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนซ้ำๆ และยังเลือกที่จะมองหาผู้หญิงคนใหม่ได้อย่างง่ายดาย"

"น้ำ..."

"หรือคุณจะบอก หรือคุณกล้าพูดว่าตลอดเวลาที่เราเลิกกัน คุณไม่เคยมีผู้หญิงคนอื่นเลย"

"ก็แค่ของเล่นชั่วคราว เฮียไม่เคยยกค่าผู้หญิงคนไหน แต่ต่างฝ่าย..."

"แค่ต่างฝ่ายต่างหวังผลประโยชน์จากกันและกัน ผู้หญิงอยากได้ตังค์ ผู้ชายอยากสนองความใคร่โดยไม่รู้จักพอ!" เสียงตวาดดังก้อง ส่งผลให้คนในละแวกนั้นที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมองด้วยความสนใจ อัคนีเองก็อึ้งกับน้ำคำแปลกๆ และแววตาที่เปลี่ยนไป ผู้หญิงน่ารักมีเสน่ห์แบบน้ำใจที่เขาเคยคบหาเธออ่อนโยนกว่านี้ ไม่เคยเด็ดเดี่ยวถึงขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าระยะเวลาเพียงเดือนกว่าๆ มันจะสามารถทำให้เธอเปลี่ยนไป

"จำเอาไว้นะคะเฮียไฟ หากวันหนึ่งเฮียรู้สึกรักใครสักคนจริงๆ เฮียจะไม่มีวันทำร้ายเขาด้วยการไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ต่อให้จะเป็นการยุ่งแบบชั่วครั้งชั่วคราว แต่หากคุณเข้าใจคำว่ารัก คุณไม่มีวันใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนได้นอกจากผู้หญิงที่คุณเลือกแน่นอน"

"..."

"เราเดินคนละทางกันแล้ว น้ำยินดีด้วยหากพี่ยังมีความสุขดีกับการใช้ชีวิตแบบเดิมๆ แต่ชีวิตน้ำต้องเดินไปข้างหน้า คนเรามีเหตุผลเป็นของตัวเอง น้ำมีเหตุผลของน้ำที่เดินออกมา น้ำเดินออกมาไกลแล้ว และไม่คิดที่จะกลับไปที่เดิมแน่นอน"

"...คิดดีแล้วเหรอที่พูดแบบนี้"

"คิดดีแล้วค่ะ น้ำเลือกเขา เลือกคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี" หญิงสาวเจ้าของคำพูดมองสบตากับชายหนุ่มที่เป็นอดีตคนรักแบบตรงไปตรงมา คำพูดที่ออกมาจากปากของเธอมันอาจจะทำให้เขารู้สึกแย่และเสียใจ แต่เธอจะไม่โลเล ไม่เปลี่ยนใจกับทางเดินที่ได้เลือกเดินไปแล้วแม้ว่าไม่ได้เต็มใจตั้งแต่ต้น ชีวิตของเธอหมดสิทธิ์เลือกคู่ชีวิตเองตั้งแต่วันที่พ่อแม่สร้างเรื่องกดดันให้เธอแต่งงาน เธอไม่ควรทำร้ายคนที่หวังดีและดีกับเธอในช่วงเวลาให้หลัง ในเมื่อคนที่เป็นรักแรก มีทางเดินในแบบของเขาอยู่แล้ว ไม่มีเธอเขาก็มีความสุขในแบบของเขาได้ วันนี้เธอขอเลือกคนที่ดี คนที่อยากเปิดรับเธออย่างเต็มใจ ไม่ใช่คนที่เธอรัก แต่เวลาที่ต้องการเอาชนะเลือกที่จะประชดประชันด้วยการดึงคนอื่นเข้ามา

"เจ็บไหมคะ..." ดวงตากลมโตกระตุกวูบเมื่อยามที่มองเห็นรอยแตกช้ำบริเวณมุมปากของชายหนุ่มที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามี แทนที่เขาจะโกรธเธอกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ทุกอย่างกลับไม่ได้เป็นในแบบที่เธอคิดเลย

หลังจากที่อีกฝ่ายถอย สิ่งที่เขาทำกลับเป็นการดึงเธอเข้าไปกอดแล้วบอกคำว่าไม่เป็นไร

"น้ำโอเคหรือเปล่า ขอโทษนะที่พี่ชวนน้ำมาเป็นเพื่อน จนน้ำต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้" น้ำใจส่ายหน้าไปมาทันที

"มันไม่ใช่ความผิดของพี่นี่คะ ต้นเหตุเป็นเพราะน้ำเอง"

"...เขาแคร์น้ำนะ ผู้ชายด้วยกันพี่ดูออก"

"แต่น้ำที่เป็นคนกลางน้ำเองก็ดูออกว่าเขาและพี่ภาสไม่เหมือนกัน"

"ยังรักเขาใช่ไหม..."

"มันไม่มีประโยชน์ที่เราจะย้อนกลับไปพูดถึงเรื่องนั้น น้ำมีพี่แล้ว น้ำไม่เคยคิดที่จะให้อดีตมากระทบกระทั่งความสัมพันธ์ระหว่างเรา"

"น้ำตัดโอกาสเขาแล้วเหรอ"

"น้ำเลือกทางของตัวเองต่างหากค่ะ น้ำผิดเองที่เดินออกมา น้ำเลือกทำเพื่อครอบครัว บอกตัวเองแค่ว่าถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีเราเขาก็สามารถมีความสุขในรูปแบบของเขาได้ น้ำเลือกแล้ว ต่อให้ในตอนนี้เขาจะรู้สึกโกรธ หรือจะเกลียดน้ำก็ไม่เป็นไร ตอนนั้นน้ำเลือกทิ้งเขาเพราะต้องการช่วยพ่อกับแม่ กลัวว่าการไม่มีเงินมาใช้หนี้ จะทำให้คนในครอบครัวต้องเดือดร้อน แม้ในตอนนี้น้ำจะเข้าใจแล้วว่าอะไรเป็นอะไร แต่พี่ไม่ได้ผิด ไม่ควรมีใครมาเอาเปรียบพี่ และไม่ใช่เรื่องที่พี่ต้องมานั่งรับฟังเหตุผลของใคร"

"น้ำ..."

"เราอย่าพูดถึงคนอื่นอีกได้ไหมคะพี่ภาส น้ำจะอยู่ตรงนี้ เป็นเมียพี่แบบที่เลือกมาตั้งแต่ต้น"

"แต่น้ำอาจจะไม่มีความสุขเพราะความสุขของน้ำไม่ใช่ทางเลือกนี้ น้ำทำเพื่อครอบครัว แล้วอีกอย่างหากผู้ชายคนนั้นรู้ว่าน้ำไม่โอเคกับเรื่องผู้หญิงของเขา หากเขารักน้ำมากพอ เขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อน้ำแน่นอน"

"แต่โชคชะตาไม่ได้ขีดเส้นให้น้ำมีโอกาสรอ น้ำไม่มีสิทธิ์เลือกใหม่ และน้ำจะไม่เลือกใหม่ด้วย น้ำจะทำหน้าที่ของน้ำที่มีในตอนนี้ นั่นก็คือการทำหน้าที่เมียให้พี่ จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนทั้งนั้น" แขนเรียวสอดเข้าไปสวมกอดที่ร่างอบอุ่นของเจ้าของเรือนร่างสูงโปร่ง กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ตามแบบฉบับของเขาที่เธอได้กลิ่นมาร่วมเดือน แขนแกร่งที่โอบกอดให้ความอบอุ่น มือหนาที่ยกขึ้นมาลูบศีรษะเธออย่างอ่อนโยน ทุกการกระทำของเขา ทุกสัมผัสจากเขา เธอมั่นใจแล้วว่าคู่ชีวิตของเธอในตอนนี้ เธอขอเลือกคนดี