“นายครับให้ผมตามคุณฮันน่าเข้าไปในร้านดีไหมครับ" เมื่อรอนานเกินไปลีโอก็รู้สึกเบื่อที่จะนั่งอยู่ในรถแบบนี้ เขาจึงเสนอความคิดเห็นออกไป เผื่อเจ้านายหนุ่มจะเห็นด้วย
“อืม... ก็ดีเหมือนกันถ้าอย่างนั้นนายก็ช่วยให้เจ้าของร้านจัดดอกไม้สำหรับเซอร์ไพรส์คนรักให้ฉันสักช่อก็แล้วกัน เพราะถ้านายเข้าไปเฉยๆ เจ้าของร้านเขาอาจจะสงสัย คิดว่าเราไปสืบอะไรหรือเปล่า" ในเวลานี้ใบหน้าและแววตาของอีธาน เต็มไปด้วยความหวังที่จะได้พบกับฮันน่าอีกครั้ง และเขาก็คิดว่าจะไม่มีทางปล่อยมือเธอให้ไปไหนได้อีกแล้ว
“ตกลงครับนาย" เมื่อรับคำสั่งผู้เป็นเจ้านายเรียบร้อยแล้วลีโอจึงค่อยๆ เปิดประตูรถ แล้วก้าวเท้าเดินตรงไปยังร้านดอกไม้ เขาเคยพบฮันน่าหลายครั้ง แต่ก็ไม่ค่อยได้เผชิญหน้ากันตรงๆ ลีโอจึงคิดว่าเธอคงจำเขาไม่ได้ เพราะเวลาผ่านไปตั้งสิบกว่าปี และตอนนี้เขาก็ดูมี
