คุณพ่อไปอยู่ไหนมา

1240 คำ

ตอนที่ 2 “ผมบอกให้ก็ได้ ผมไม่อนุญาต กลับไปนอนก่อน ถ้าไม่งั้นล่ะผมจะลากเอาไปไว้ที่เตียง ไม่แน่ผมอาจจะนึกคึกเล่นอะไรพิเรนทร์กับเจ้าสาวของตนเองตอนเวลาตีสองอย่างนี้ก็ได้ ถ้าคุณทำให้ผมขาดสติ ก็ต่างคนต่างอยู่ไม่ดีหรือไง ผมรู้ตัวว่าคุณไม่สบาย ไม่อยากจะทำอะไรให้คุณไม่สบายใจ คุณเองก็เหมือนกัน พยายามทำตัวให้เหมือนคนไม่สบายเสียหน่อย ไม่ใช่นึกเอะอะก็จะหนีผัวออกไปข้างนอก แบบนี้มันส่อสันดานอย่างหนึ่งนะ สันดานไม่ซื่อ เลี้ยงไม่เชื่อง” วาจานั้นรุนแรงคมกริบเขาเน้นคำพูดนี้ทีละคำ ทีละคำเจ็บแสบไปจนถึงทุกรูขุมขน สาวสวยจ้องถลึงมองเขาด้วยสายตาพยาบาทอาฆาต “ถึงคุณจะด่ายังไง ต้องเอาคำว่าสันดานขึ้นมาด้วยหรือไงคะ คุณนี่มันไม่มีเกียรติความเป็นลูกผู้ชายเลย ยังไงฉันก็ไม่มีทางสู้คุณแน่” เขานิ่งคิดแวบหนึ่ง เหมือนหล่อนด่ากระทบ ก็ถูกต้อง เขาคะเนการกระทำของตนเองมันมากไปหรือเปล่า เพราะหล่อนนี่แหละที่ทำให้เขาพลั้งปากพลั้งอารมณ์อย่างนั้น...เลื่อมลนินตวัดดวงตามองกร้าวแข็ง จากนั้นก็กลับเข้าห้องของตนเองผลุนผลันแล้วปิดประตู เขายังกลับตามเข้ามาอีก แน่ใจว่าเขายังมาระรานแน่นอน “นี่เดี๋ยวก่อน คุณจะหนีไปไหนยังพูดไม่จบ” หล่อนหันหลังให้เขาซึ่งอยู่ในชุดเดิม แม้นั่งสงบแต่จิตใจอ่อนล้าเหลือเกิน คล้ายจะร้องไห้ แต่ไม่หรอก เธอต้องทานทนอดทนกัดฟันเข้าไว้เลื่อมลนิน หล่อนไม่ลืม จดจำไว้ในถ้อยคำที่เขาฝากฝังเอาไว้ในจิตใจเมื่อครู่ “ฉันจะเข้านอน” สาวบอบบางบอกเสียงเรียบๆ น้ำเสียงเขากลับเข้มอย่างไม่พอใจ “ทีนี้กลับอยากเข้านอน เมื่อครู่อยากออกไปข้างนอก อารมณ์ของคุณนี่มันอยากเข้าอยากออกเหลือเกิน นี่ถ้าผมไม่ตื่นมาพอดีคุณจะฉวยไปแล้วไม่ใช่หรือ” เขาแดกดันประชดหล่อน “ถ้าฉันฉวยไปได้ ฉันจะดีใจอย่างที่สุด” “แต่ไม่มีทางหรอก” กบิณฑ์เอ่ยตอบเสียงเข้ม “ใช่ ไม่มีทางแน่ฉันรู้ ไม่มีทางกับผู้ชายใจร้ายอย่างคุณ” “เลื่อมลนินนี่ถึงกับต่อว่าผมเลยหรือ” เขากลับรู้สึกโกรธแต่หล่อนกลับนิ่งสงบเยือกเย็น หล่อนนิ่ง ในดวงตาเหมือนจะรื้นความชุ่มฉ่ำจากหน่วยตา แน่นอนล่ะในเวลานี้เธอคงอ่อนแอถึงขนาดจะร้องไห้แล้ว เขาหันไปพอดี “เลื่อมลนิน” เขาครางหัวใจสะเทือน “ไป! ออกไป ออกไปเดี๋ยวนี้” แล้วเขาไม่นึกเลยหรือไงว่าเหยียบย่ำน้ำใจหล่อนแค่ไหน หล่อนสั่งเขาชี้มือสั่นระริก ทั้งๆ ที่น้ำตารื้นดวงหน้า เขาหรือจะยอมออกไปง่ายๆ “เลื่อมลนิน” คว้าตัวหล่อนเข้ามา “ผมขอโทษ” เขาเวียนจูบที่ดวงตาและแก้มของหล่อนซึ่งมันเปื้อนหยาดน้ำอุ่นๆ ที่หญิงสาวไม่สะทกสะท้าน แต่สาวสวยหวั่นไหวในหัวใจเหลือเกิน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจู่โจมเพราะความพลั้งเผลอ หล่อนก็ไม่มีทางขัดขืน ใช้คำว่านาง...เป็นภรรยาของเขาจะขัดขืนเขาได้อย่างไร นี่คือสิ่งที่เขาแตะต้องหล่อนในครั้งแรก เลื่อมลนินอารมณ์ร้ายขึ้นมาเพราะเขาบีบคั้นอย่างรุนแรง จากนั้นกบิณฑ์ก็ก้าวเดินออกไปอย่างเงียบ ไม่ลืมที่จะปิดงับประตูให้หล่อน เลื่อมลนินนั่งทำใจกับตนเองอยู่ข้างใน คนบ้า คนผีทะเล สาวร่างระหงเหลืออดกับสิ่งที่เขาแกล้งรุกรานเลยบ่นคำนั้นออกมา หล่อนได้พบพ่อสมใจ ประมาณเก้าโมงเช้านี่เอง คนที่รับตัวนายนิลาศมาคือคนขับรถของเขา “พ่อคะ” เลื่อมลนินดีใจอย่างยิ่งที่ได้เห็นหน้าพ่อ นิลาศมองเห็นผิวผ่องของบุตรสาวใบหน้าที่ซีดจนขาวจัด ก็เดาว่าลูกสาวมีเรื่องต้องครุ่นคิดมากยิ่งนัก “ลูกนอนหลับหรือเปล่า” นายนิลาศชิงถามลูกสาวก่อน “หนูสมควรถามพ่อก่อนดีกว่า พ่อไปอยู่ไหนมา แล้วรู้ไหมคะ ทิ้งให้หนูอยู่กับสภาพแบบนี้ มันเหมือนตายเลยนะคะคุณพ่อ” เลื่อมลนินสะอื้นไห้นิดๆ กับบิดา ทำเอานายนิลาศได้แต่มองตาค้างที่บุตรสาวเอ่ยอย่างนั้น “หมายความว่าหมอนั่นไม่ได้ปรานีลูกของพ่อบ้างหรือ” “จะปรานีได้ยังไงคะคุณพ่อ ในเมื่อเขาเอาหนูมาเป็นเหยื่อแก้แค้น” นายนิลาศตกใจ เขาพอจะรับทราบแต่ก็ไม่เอ่ยมันออกมา เพราะรู้ดีว่าต้นตอที่แท้ที่ผิดมาทั้งหมดเริ่มจากตัวเขาก่อน ที่คิดชั่ว ด่วนตัดสินใจขายลูก และเขาเสนอให้ใจป้ำอย่างสูงทีเดียว ไม่งั้นนิลาศคงเสนอขายให้กับเสี่ยคนอื่นแล้วที่มีเงินมหาศาลพอจะช่วยปลดหนี้เขาได้ นิลาศเองก็ทำอะไรไม่ถูกเขาเองทำผิดอย่างมาก บางครั้งไม่กล้าสู้สานสบตาลูกสาวด้วยซ้ำ เขาช่างเป็นพ่อที่ระยำจริง เมื่อนึกผลที่เกิดขึ้นแก่ลูกสาว ในเมื่อเขาทำไปแล้วอย่างนี้จะเอาคืนได้หรือ งั้นเขาตั้งใจเอ่ยกับบุตรสาวว่า “หากธุรกิจเรากลับฟื้นมาดีคืน พ่อจะเสนอเงินเอาตัวลูกกลับมาจากเขาเอง พ่อไม่นึก...ไม่นึกเลยนะ” นายนิลาศอยากจะตำหนิว่ากบิณฑ์ แต่เมื่อตำหนิไปมันก็ลงมาที่ตัวเอง เขาอาจจะถูกกบิณฑ์ย้อนกลับมาอย่างแสบและร้ายกาจ เพราะเท่าที่รู้นั้น รู้ว่าผู้ชายคนนี้ร้ายกาจพอสมควร “ใครรับพ่อมาเจอหนูที่นี่” “เป็นเขานั่นแหละ” แม้ไม่ได้เอ่ยชื่อจริง เลื่อมลนินก็เข้าใจ “หนูต้องเป็นบ้าอย่างแน่นอนค่ะพ่อ ถ้าไม่ได้ทำอะไรลงไปบ้าง การงานก็ยังดี ให้หนูทำโน่นทำนี่ยังดีกว่าขังหนูอยู่ในกรงทอง หนูไม่ใช่สัตว์นะคะ” เลื่อมลนินบอกแก่บิดา ทำให้เขาขบกรามกรอดๆ ตาม เมื่อรู้ว่าเป็นกบิณฑ์ หล่อนรู้ว่าเขาอาจจะอยู่แถวนี้ด้วย เพราะนี่เป็นสถานที่ของเขา ทั้งออฟฟิศ คอนโด รวมอาคารนี้ทั้งหลัง เขาอาจจะอยู่ที่ใดที่หนึ่งก็ได้ “เขาอยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ ตามมากับพ่อด้วยหรือเปล่า” “เอ พ่อไม่เห็น ไม่ทราบเลยเรื่องนี้” นายนิลาศพูดตามจริง “ตอนที่เขาส่งคนไปรับพ่อ เขาก็ไปด้วย แต่ขากลับดูเหมือนจะขึ้นรถแท็กซี่ไปอีกทาง” “ขึ้นแท็กซี่” หล่อนแปลกใจ เขาไปทำธุระอะไรของเขา ฮึ ผู้ชายร้ายกาจมีแผนอะไรกับหล่อนอีก “เดี๋ยวพ่อจะลองพูดกับเขาดู” พ่อไม่เห็น ไม่ทราบเลยเรื่องนี้” นายนิลาศพูดตามจริง “ตอนที่เขาส่งคนไปรับพ่อ เขาก็ไปด้วย แต่ขากลับดูเหมือนจะขึ้นรถแท็กซี่ไปอีกทาง” “ขึ้นแท็กซี่” หล่อนแปลกใจ เขาไปทำธุระอะไรของเขา ฮึ ผู้ชายร้ายกาจมีแผนอะไรกับหล่อนอีก “เดี๋ยวพ่อจะลองพูดกับเขาดู”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more