อับอายเพื่อน

1216 คำ

ตอนที่ 7 คุณพิณอำพันคิดไว้ในใจเมื่อนางสาวถวิลมาถึง แล้วรีบจูงเดินไปแต่หญิงสาวในชุดสีเข้มและท่าทางของหล่อนจัดจ้านมาก เอ่ยบอกว่า “อย่าด่วนใจเสาะนะคะคุณนาย ยังไงเราก็ต้องเจอกันอีก ดิฉันจะหาทางรับมือกับคุณนายเท่าที่เรี่ยวแรงยังมีค่ะ แค่นี้นะคะ ดิฉันขอตัวไปรายงานตัวเพื่อมาทำงานก่อน และก็ขอขอบคุณอย่างสูงด้วยแล้วกันนะคะ ที่อนุญาตให้มาเหยียบที่นี่ ทำงานด้วย ว่าแต่จะให้ทำงานอะไรละคะรับได้ทั้งนั้นดิฉันไม่เกี่ยง” คุณพิณอำพันเรอออกมาทำท่าจะเป็นลม รีบฉุดมือถวิลให้เดินไกลไปจากตรงนี้ แล้วครู่ต่อมาร่างสูงโปร่งของกบิณฑ์ก็ก้าวมาทันที “นี่คุณมาอาละวาดอะไรกับแม่ผม ท่าทางท่านเป็นอย่างนั้นไม่ค่อยสบายเลย” เลื่อมลนินสะบัดตัวท่าทางไม่ยี่หระ “ไม่มีอะไรนี่คะ” “ไม่มี ทำไมแม่ผมจะต้องเดินหนีไปอย่างนั้น” “อุ๊ย ดิฉันแค่มาทำหน้าที่ต้อนรับในฐานะลูกสะใภ้ที่ใครหน้าไหนไม่ยอมรับเท่านั้นเอง แบบนี้ผิดด้วยหรือคะคุณกบิณฑ์” หล่อนออดอ้อนดัดจริตไปทางเขาด้วยเสียงหวาน “ผมไม่ต้องการให้คุณมาก่อสงครามประสาทกับแม่ผม” “อุ๊ย ฉันก็ไม่อยากจะก่อหรอกค่ะ แต่ว่ามันอดไม่ได้ คันปาก” “นี่ มานี่เลย ถ้าคันปากนัก ผมจะจูบให้หายอยาก ทำให้หายคัน” เขาพูดใส่หล่อน ก่อนจะลากร่างระหงที่สง่างาม ท้าทายสายตา ดึงมือมาที่ห้องทำงานส่วนตัวของเขา แล้วจู่โจมจูบหล่อนบดขยี้อย่างรุนแรงไม่ปรานี ถึงแม้ว่าเลื่อมลนินร้องขึ้นมาก็ตาม เขาหาได้ปรานีหล่อนไม่ จนเมื่อเขาคลาย หล่อนฝากรอยฝ่ามือไว้ที่ดวงหน้าของเขาสองฉาดติดต่อกันอย่างรุนแรง “นี่รางวัลสำหรับคนป่าเถื่อนเช่นคุณ คุณมาจูบฉันทำไมไม่ทราบ หรือว่าพิศวาสนัก” หล่อนเอ่ยเสียงกระแทกอย่างเย้ยหยัน “แน่นอน ผมไม่ลืมแน่ เรื่องบนเตียงเมื่อคืนนี้ คุณเด็ดนัก” “บ้า ลามก” หล่อนค่อนว่า “ไปซะ ไปเลย แหมลูกชายท่านประธานเจ้าของบริษัทเล่นมาจูบผู้หญิงก่อนเวลาทำงาน มันจะไม่ซาดิสม์ไปหน่อยหรือคะคุณกบิณฑ์ขา” “อ๋อ ชอบซาดิสม์ใช่ไหม วันหลังผมจะเล่นบนเตียงให้ดู” เขาบอก “บ้า” หล่อนตวาดว่า “ออกไปซะ” “ออกไปทำไม นี่มันที่ทำงานของผม” กบิณฑ์เน้นเสียงแข็งแล้วเอ่ยหยันต่อ “หรือว่าคุณอยากจะต่อ” “ทุเรศ ดูเหมือนจะอยากเหลือเกินนะคะ ถึงขนาดอดอยากปากแห้ง” “นี่อย่ารวนผมนะเลื่อมลนิน ไม่งั้นจะข่มขืนให้ดู ในห้องนี้ล่ะ แหม้ ยอกย้อนยวนยั่วดีนัก” “คุณก็อย่ายอกย้อนฉันเลยค่ะ ระวังคุณจะหลงรักฉัน” หล่อนบอก “ไม่มีทาง ไม่มีทางแน่นอน” เขาบอก “อุ๊ย ถ้าอย่างนั้นเตรียมตอบคำถามคุณนายพิณอำพันให้ได้นะคะ ถ้าเกิดว่าลูกชายเผลอนอนกับดิฉันเสียแล้ว ถ้ามันจะเลยตามเลยหรือมีสิ่งแปลกปลอมขึ้นมาล่ะ คุณจะว่ายังไงคะคุณผัวขา” ท้ายสุดหล่อนลากขานเสียงยาวให้ดัดจริตยั่วเยาะหยัน จนกบิณฑ์ตกตะลึงนิ่งคิดไปครู่ “ไม่เป็นไร ผมไม่ว่า ออกไปได้แล้วนี่เป็นห้องทำงานของผม” “ใครชวนฉันมาไม่ทราบ ฉันออกไปแน่ แหม นึกคึกขึ้นมาแต่เช้าเชียว แต่อย่าทำแบบนี้บ่อยๆ ก็แล้วกัน เพราะคนที่จะเสียใจอย่างที่สุด คือคุณนายพิณอำพันแม่ของคุณ” เขาคำรามออกมา “เลื่อมลนิน” “ฉันไปล่ะ คิดดูให้ดีก็แล้วกันคุณกบิณฑ์ ฉันเตรียมพร้อมที่จะรับสถานการณ์เสมอ สำหรับคนไร้ทางสู้อย่างฉัน ตาต่อตาไงคะ แล้วฟันก็ย่อมต่อฟัน คุณจะเอายังไง จะเชื่อมั้ย” หล่อนท้าทายเขาอย่างรุนแรงแล้วก็เดินจากไป เขาครางโหยตามติดออกมา...ประจักษ์ถึงฤทธิ์ของหล่อนนัก ร้ายกาจยิ่งนัก ตัวเขาล่ะ ก็ร้ายไม่แพ้หล่อน กบิณฑ์อาจจะร้ายกว่าด้วยซ้ำ เขาอยากจะรู้นักว่าหล่อนคิดแผนอะไร เขาย่อมอยากรู้ทุกอย่าง สัมผัสของหล่อนที่แผ่วหวานเมื่อคืนนั้นยังจดจำได้ไม่ลืม หล่อนเหมือนกลีบดอกไม้บนยอดน้ำค้างที่แผ่วหวานบริสุทธิ์ เขาไม่เคยคิดสักนิดว่าเลื่อมลนินไม่เคยผ่านมือใคร ท่าทางของหล่อนเปรี้ยวและจัดจ้านยิ่งกว่าอะไร ไม่นึกว่าจะมาสยบที่รสรักของเขา ต่อให้เก่งแค่ไหน ผู้หญิงไม่มีวันหนีคำว่าผอสระอัวได้หรอก แม่คุณ เก่ง เก่งเข้าไปนัก ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะเก่งแค่ไหน นางบำเรอของฉัน เขาหยุดคิดก่อนก้าวออกไปนอกห้อง เขาต้องจัดการหาห้องเล็กๆ ให้หล่อนทำงาน เพื่อกันไม่ให้หล่อนราวีกับคนรอบข้างได้ง่ายนัก ทั้งยังต้องแจกแจงงานให้หล่อนทำ ในเมื่อเลื่อมลนินอยากจะทำ เขาต้องให้หล่อนทำอย่างแน่นอน เลื่อมลนินนึกถึงความจริงที่เกิดขึ้น เธอจะต้องช่วงชิงการต่อสู้และระรานฝ่ายตรงกันข้ามก่อนโดยเฉพาะคุณนายพิณอำพัน อย่างในวันนี้หล่อนท้าทายได้ถูกใจตัวเองอย่างมากในวันที่พบเจอแม่ผัวอีกครั้ง หลังจากที่เคยพบแล้วครั้งเดียวในวันที่หล่อนถูกส่งมาอยู่ที่คอนโดแห่งนี้ ในฐานะเมียบำเรอของลูกชาย แค่มาดูน้ำหน้าหล่อนแล้วก็เยาะเย้ยเท่านั้นเอง ซึ่งเลื่อมลนินไม่ยี่หระ ใครทำใส่ ฟาดฟันใส่หล่อน หล่อนตอบโต้ ต้องต่อสู้เพื่อเอาตัวรอด เรี่ยวแรงที่มีอยู่ก็เหมือนกันหล่อนจะทุ่มโถมไปสุดกำลังเท่าที่ทำได้ และก็เอ่ยประชดเย้ยหยันกบิณฑ์ไม่น้อยให้เขารู้สึกรู้สา ใช่ หล่อนอาจจะเสียให้เขาไปแล้วเรื่องพรหมจารี แต่ว่าหล่อนไม่คิดจะคุมมันเอาไว้แน่ หล่อนจะปล่อยเลยตามเลย เพื่อเป็นหอกทิ่มคนในตระกูลนี้ บางทีหล่อนคิดว่ากบิณฑ์อาจจะหลงใหลในรสสวาทของหล่อนแล้วก็เป็นไปได้ ดีใจไปเถอะคุณกบิณฑ์ เดี๋ยวคุณจะรู้สึก นางบำเรออย่างฉันนี่ล่ะจะทำให้คุณพังทลายไปหมดสิ้น ย่อยยับแหลกลาญ ไม่นึกว่าคุณจะย้อนมาทำร้ายฉัน ฉันก็ย้อนมาทำร้ายคุณด้วยเหมือนกัน กับแม่ผัวตัวแสบนั่นก็เหมือนกัน ฮึ หล่อนไม่แคร์ ศักดิ์ศรีเกียรติของหล่อนหรือ มันไม่มีแล้ว หล่อนไม่จำเป็นต้องหน้าบางสักนิดกับเรื่องบางเรื่อง ในที่สุดกบิณฑ์ก็พลาดพลั้งทำร้ายทางเพศหล่อน เป็นเพราะหล่อนสมยอมด้วยหรือเปล่าเลื่อมลนิน? หล่อนถามใจตัวเองดู หล่อนไม่รู้ แต่ว่าหล่อนไม่มีแรงต้านผลักไสเขาเลย เมื่อเขาใช้ความรุนแรงและอ่อนโยนสุภาพอย่างนั้น หล่อนก็อ่อนระทวยด้วยความอบอุ่นที่โหยหา หล่อนต้องยึดเขาเป็นที่พึ่ง จึงตกเป็นของเขาอย่างเลยตามเลย ซึ่งหล่อนจะบอกได้ไหม? ว่ามันเป็นการสมยอมของหล่อน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more