11. ง่าย

1102 คำ

ไม่กี่นาทีผ่านไป..... "พิพิม! พิพิมก็มาเที่ยวที่แบบนี้ด้วยเหรอนี่" ชายหนุ่มตะโกนเรียกเสียงดัง ตอนเห็นดั่งคนรู้จักสมัยเรียนปริญญาตรีด้วยกัน ระหว่างทางเดินแยกมุมโซนต่างๆ "กรณ์! ใช่กรณ์จริงๆด้วย บังเอิญดีจังเลยเนอะ" คนร่างเล็กเอ่ยดีใจไปไม่น้อยกว่า เรียวปากสีธรรมชาติฉีกยิ้มกว้าง เธอถูกขีดจำกัดสังคม นานๆ ครั้งถึงจะเจอเพื่อนรุ่นสมัยเรียนที่เดิม บางคนยังห่างหายไปอยู่ไกลถึงต่างแดน "ว่าแต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเลยนะพิม มาที่แบบนี้แล้วด้วย" "น้องพิมเป็นคนดูแลที่นี่หน่ะ เราไม่ได้ชอบเที่ยวกลางคืน กรณ์อย่ามองแบบนั้นสิ" น้ำเสียงใสยังเอ่ยคุ้นเคย พอคู่สนทนาดันไหล่มนให้หลบทางเดินนักท่องราตรี เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร "โทษทีนะ เราคิดว่าพวกเขาจะชนเธอนะพิพิม" "ไม่เป็นไรเลย เราต้องขอบใจกรณ์ต่างหาก" "ง่าย" แต่ทว่าน้ำเสียงเข้มของคนคุ้นเคยในห้องเมื่อกี้ ดังแว่วผ่านระยะใกล้ให้เธอต้องรีบหันมอง กลับพบเพียงบรรยา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม