เช้าวันต่อมาว่านนั่งดื่มกาแฟร้อนกับพ่อแม่ที่นั่งกินข้าวเช้าอยู่ เขายังเมาค้างอยู่แต่กินยาไปแล้วเดี๋ยวอีกไม่นานก็คงจะดีขึ้น และเวลานี้ก็เช้ามากสำหรับคนไม่เคยตื่นเช้าสำหรับเขา
นี่ถ้าอยู่คอนโดนะเรื่องกินอาหารเช้าแทบจะไม่มีเพราะตื่นมาก็เก้าโมงกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถไปทำงานก็ใช้เวลามากพอสมควรถึงที่พักจะอยู่ๆไม่ไกลจากโชว์รูมมากก็ตาม
เช้านี้แม่สาดน้ำปลุก!
“เมื่อคืนใครมาส่ง?”
“ไอ้น่าน”
“แล้วนี่ไหวจริงเหรอว่าน เช้านี้ประชุมใหญ่นะพลาดไม่ได้”
“เอาน่าพ่อแม่แล้วนี่ลุงมาด้วยไหม ผมเบื่อขี้หน้ามัน!”
“ว่านพูดดีๆหน่อยนั่นลุงนะ!”
“ผมไม่เจอลุงมาเกือบสามปีได้แล้วมั้ง”
“เมื่อไรจะเลิกทะเลาะกันห่ะ?”
“ไม่รู้สิ” จะให้พูดยังไงละว่าไม่ชอบขี้หน้ามันเลยแม่งเป็นผู้ใหญ่แก่จนเกือบจะลงโลงได้อยู่แล้วยังปากหมาได้ตลอดเวลาทำนิสัยเหี้ยไม่หยุด
เขาแทบไม่คุยกับลุงมาตั้งแต่ก่อนไปเรียนเมืองนอกแล้วทุกครั้งที่มีโอกาส
