ตอนที่ 5

1573 คำ
ว่านนั่งลงบนเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์หลินขึ้นมาแอบดูด้วยความอยากรู้ว่าเธอคุยกับใครบ้างแล้วนัดอาทิตย์หน้าละมีใครไปบ้างโดยเฉพาะเพื่อนผู้ชายที่เริ่มน่าสงสัยมากขึ้นทุกวัน ข้อความส่วนใหญ่ก็คุยเล่นตามประสาวัยรุ่นธรรมดามีบ่นเรื่องเรียนเรื่องเที่ยวและเรื่องผู้ชายบ้าง เขาอ่านดูช้าๆทีละรายชื่อจนมาถึงข้อความที่ยังไม่ได้เปิดอ่านแต่ดูหน้าโปร์ไฟล์แล้วไอ้นี่มันกำลังคุยกับหลินอยู่แถมยังมีคนเชียร์ให้คบกันอีกด้วย "เด็กเหี้ย!" ถ้าไม่รักก็อาจจะกลายเป็นเกลียดเลยก็ได้เพราะดูสิ่งที่เธอทำกับเขาสิใครจะรับได้ เขาว่างโทรศัพท์เธอไว้แบบเดิมแล้วแกล้งทำเป็นดูหนังจนที่นอนยวบลงตามน้ำหนักของหลินแล้วกลิ่นหอมอ่อนจากผิวเธอทำให้อยากจะซุกไซ้แล้วขังเธอไว้ให้มีเพียงแค่เขาคนเดียวที่ได้เฉยชมและเป็นคนเดียวที่เธอรัก "ไปอาบน้ำได้แล้ว" เธอล้มตัวลงนอนข้างแล้วตะแคงเท้าคางมองคนที่ดูหนัง "กินข้าวเลยไหม กินเสร็จเสี่ยค่อยอาบน้ำก็ได้" ปรกติเขาอาบน้ำประมาณยี่สิบนาทีถึงครึ่งชั่วโมงซึ่งเธอคงจะรอนานแน่ดังนั้นกินเลยก็ดีจะได้อาบน้ำแล้วนอนเล่นต่อเลย "หลินเคยขัดใจเสี่ยว่านด้วยเหรอ?" พูดได้เลยว่าไม่มีสักครั้งที่จะขัดใจเขานะไม่ว่าจะบอกให้ทำอะไรบอกให้โทรหาตอนไหนหรือแม้แต่ไม่พอใจที่เธอสนใจคนอื่นมากกว่า เธอยกให้เขาเป็นคนพิเศษจนบางครั้งก็ยังงงเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วยในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เสี่ยว่านเป็นผู้ชายที่เธอเดาใจไม่ค่อยถูกเท่าไรแล้วยังหายออกจากชีวิตบ่อยมากถึงจะเป็นแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆแต่ก็เล่นเอาใจเสียเลยนะ ครั้งก่อนเขาหายไปเดือนครึ่งไม่ตอบข้อความไม่รับสายไม่ติดต่ออะไรทั้งนั้นแล้วอยู่ดีๆก็โผล่มารับที่มหาลัยเล่นเอาเธองงมากแต่ก็ดีใจนะ แต่นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเป็นแบบนี้! เสี่ยว่านคงจะมีผู้หญิงรายล้อมอยู่แล้วดูจากไลฟ์สไตล์สายเปย์สายปาร์ตี้และเที่ยวกับแก็งเพื่อนที่จัดว่าหน้าตาดีระดับสิบโปรไฟล์ดีเลิศจนเกินเอือมมือถึงแต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะสนใจจริงจังคนอย่างเธอ เขาชอบมาทำให้รู้สึกใจสั่นแต่ก็ไม่เคยพูดถึงความรู้สึกเลยแล้วแบบนี้ใครจะกล้าบอกความจริงในใจละว่ารักเขาขนาดไหน ที่ผ่านมาเธอคุยกับผู้ชายคนอื่นก็เพราะอยากจะตัดใจแล้วเริ่มต้นกับคนที่เหมาะสมกับตัวเองมากกว่าแต่ใครจะคิดว่าเขาจะมีผลกับหัวใจขนาดนี้ เพียงแค่เสี่ยว่านกลับมาเธอก็พร้อมบอกเลิกทุกคนเพื่อเขาคนเดียวแล้วต่อให้ต้องอยู่ในสถานะอะไรก็ยอมหมดแค่ได้มีเขาอยู่แบบนี้ พี่น้องแค่ชื่อสถานะที่บิดเบี้ยวของเรา! อาหารเย็นวันนี้อร่อยเพราะผู้ชายที่นั่งข้างกันรึเปล่าก็ไม่แน่ใจนะ เธอเห็นเขาสั่งอาหารจากร้านนี้บ่อยมากคงจะเป็นร้านประจำด้วยละมั้งแล้วยังจัดส่งให้ไวมากอีกด้วยคล้ายว่าลัดคิวให้ลูกค้าคนพิเศษ "กินเบียร์ได้ไหม?" "อยู่ในตู้เย็นน่ะเสี่ยจะไปอาบน้ำก่อน" "เสี่ยว่านออกมาหลินคงจะเมาพอดี" "ก็ดีจะได้หลับเร็วๆแล้วพรุ่งนี้ไปเรียนกี่โมง?" "เช้าอีกแล้วแต่ตอนบ่ายมีสอบเก็บคะแนนนิดหน่อย เสี่ยว่านจะมารับเหรอ?" "อื้ม พรุ่งนี้ว่าง" "แล้วไหนว่างานยุ่งไง?" "ก็...ว่างวันเดียวไงหรือไม่อยากให้ไปรับเสี่ยจะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนแทน?" "มารับสิ!" ใครจะปฏิเสธได้ลงคอเล่าคนอยากอยู่ด้วยขนาดนี้แต่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกได้แค่ไหนต่างหาก ว่านยิ้มกว้างส่ายหน้าเล็กน้อยเพราะหลินหลบตาทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยแค่พูดเหมือนขู่ว่าจะไปเที่ยวกับแก็งเพื่อนที่มีดีแค่หน้าตาส่วนสันดานนั้นเหี้ยหมดทุกคน เขาก็เป็นหนึ่งในคนเหี้ยพวกนั้นเหมือนกันแต่เหมือนเป็นคนมีกรรมหนักมาก แบบว่าเคยทำกับคนอื่นเขาไว้เยอะเลยมาตกอยู่ในความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนน่าอึดอัดแบบนี้ไง จะหวงก็เต็มที่ไม่ได้เพราะสิทธิ์ไม่มี! สถานะพี่ชายที่อยากจะเยน้องสาวจนทนไม่ไหวแล้ว!! เขาเดินไปลูบหัวหลินเบาๆเธอก็ซบเข้าที่หน้าท้องมือเล็กก็ยกขึ้นมากอดเอวอ้อนเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งก่อนจะเงยหน้ามองกันตาแป๋วยิ้มกว้างเชียว ทำไมถึงน่ารักมาขนาดนี้วะ! "เมาได้แต่พรุ่งนี้อย่าตื่นสายนะเพราะเสี่ยไม่ปลุก!" จะเอาปัญญาที่ไหนมาปลุกได้วะในเมื่อตื่นสายกว่าเสมอแล้วถ้าเธอเมาจนตื่นไม่ทันไปเรียนละก็โทษใครไม่ได้นะนอกจากตัวเอง "ตั้งนาฬิกาปลุกแล้วรับรองว่าไม่สายแน่นอน คอยดูนะจะปลุกเสี่ยว่านให้ตื่นจนนอนต่อไม่ได้เลย" ทุกครั้งก็เป็นเธอที่ปลุกเขาให้ตื่นเสมอแหละเพราะเวลาตื่นนอนจริงๆของเสี่ยว่านจะประมาณเก้าโมงและนี่ยังไม่นับรวมเวลาอาบน้ำอีกประมาณครึ่งชั่วโมงของเขาด้วยนะ เกิดมาพึ่งเคยเจอผู้ชายอาบน้ำนานขนาดนี้ ...หรือว่าแอบชักว่าว!? หลินนั่งดื่มเบียร์คนเดียวพร้อมกับคุยแชทกับเพื่อนเรื่องที่บอกเลิกพี่เนมไปวันนี้แล้วถูกจับได้ว่าตอนนี้อยู่กับใคร เพื่อนสนิทอยากให้เธอพาเขาไปทำความรู้จักบ้างไม่ใช่ว่าเก็บไว้เงียบๆแบบนี้แต่เธอยังไม่พร้อมแล้วก็ไม่รู้จะพูดยังไงด้วยว่าเราเป็นอะไรกันแน่ "ตอนนี้เราพี่น้องหรือคนรักกันแน่วะ!?" "...แม่ง ไม่น่าเลยกู!" หลังจากกินเบียร์หมดไปสองขวดก็รู้สึกว่าโลกกำลังหมุมวนไปมารอบตัวสติพร่าเบลอภาพทุกอย่างลางเลือนเล็กมาก เธอเดินเข้าห้องนอนถึงได้เห็นว่าเสี่ยว่านกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ในชุดนอนที่มีแค่กางเกงส่วนท่อนบนนั้นเต็มไปด้วยกล้ามแน่นที่ตกกระทบแสงสลัวจากโคมไฟแล้วเซ็กซี่มาก! ไม่อยากเป็นน้องแล้ว...อยากเป็นเมีย!! "กัดปากทำไมวะหลิน?" "แล้วปลวกที่ไหนมาแทะหน้าอกเสี่ยละห่ะ!?" ว่านตบที่นอนข้างๆแล้วมองน้องสาวไม่แท้ที่มองเขาเหมือนจะกลืนกินกันให้ได้อย่างนั้นแหละ ปรกติแล้วเขาไม่เคยใส่เสื้อนอนอยู่แล้วต่อให้หลินจะอยู่ด้วยหรือไม่ก็ตามแต่ตอนนี้ชักจะอยากแก้ผ้าแล้วจับเธอกดจากนั้นก็เปลี่ยนสถานะของเราด้วยท่วงทำนองรักให้ฉ่ำแฉะประสานร่างกันจนหมดแรงกันไปข้าง "...ทำอะไรน่ะหลิน?" มือเล็กๆของเธอวางลงที่หน้าท้องแล้วยังลูบมันอีกต่างหาก "ทำอะไรก็ได้โตแล้ว!" "เสี่ยเชื่อก็หลินโตจริงๆ" "หมายถึงอายุ?" "นม!" "ทะลึ้ง! จะนอนแล้วฝันดี" "นั่นมันขอบกางเกงเสี่ยแล้วหลิน" ถ้าเธอล้วงเข้าไปต่ำกว่านั้นเกรงว่าคืนนี้จะไม่จบลงแค่การนอนหรอกเพราะเราคงจะได้เปลี่ยนสถานะกันจริงๆ ว่านจับมือเล็กออกแล้วไถลตัวลงนอนเท้าคางมองคนตัวเล็กที่ทำหน้าเหมือนโกรธที่โดนขัดใจ เขาขยับไปหยิบผ้ามาห่มให้เธอเพราะดึกแล้วอากาศเย็นจะได้หลับสบายมากยิ่งขึ้น "ไม่อยากเอาเหรอ?" "อยากสิ อยากมากด้วย" "แล้วทำไม…" "เสี่ยอยากให้หลินมีสติมากกว่านี้ก่อน ถ้าสร่างเมาแล้วยังอยากได้เสี่ยอยู่ละก็สัญญาเลยว่าจะจัดจนคลานลงเตียงหนี" หลินน่ะง่วงมากตาก็แทบจะลืมไม่ขึ้นแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ไม่มั่นใจว่าเพราะรู้สึกอยากเป็นของเขาจริงๆหรือแค่มีอารมณ์เฉยๆเพราะถ้าเราข้ามเส้นเมื่อไรเธอจะไม่มีอิสระอีกต่อไป ว่านลงไปจูบหน้าผากเล็กแล้วจูบปากแผ่วเบาก่อนจะนอนกอดคนเมาที่หลับไปแล้วด้วยความรู้สึกคิดหนักในเรื่องที่ไม่รู้ทำไมต้องยอมด้วย คนอย่างเขาถ้าจะบังคับให้เธอมาคบกันมีเหรอจะทำไม่ได้แล้วหลินเหรอจะพ้นเงื้อมือแบบนี้ ความรักมันเป็นเรื่องเข้าใจยากหรือเป็นเขาเองที่ไม่เข้าใจมันก็ไม่รู้เหมือนกันสิ แต่ยังไงซะตอนนี้เขามีหลินนอนอยู่ข้างๆแม้จะยังไม่เป็นเมียแต่เขาจะทำให้เธอรักให้เธอหลงเอาให้โงหัวไม่ขึ้นจนไม่กล้าเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาอีกเลย เพราะความรักมันคือการครอบครอง!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม