ผมพักรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลเป็นอาทิตย์เนื่องจากหัวแตกเย็บไปหลายเข็มและกลับมาพักที่บ้านอีกหนึ่งอาทิตย์ ส่วนสาเหตุที่ทำให้ผมต้องเข้าโรงพยาบาลกล้องวรจรปิดหน้าบ้านบันทึกคนที่ทำร้ายผมไว้ชัดแจ๋วเพียงไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้นตำรวจก็รวบคนร้ายได้ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ก็ไอ้พวกสามสี่ตัวที่โดนผมจัดการไปวันก่อนนั่นแหล่ะ
พ่อผมเป็นถึงทนายไม่ต้องคิดหวังหรอกนะว่าจะรอดมั้ย ข้อหาพยายามฆ่าโทษมันหนักและก็ถูกพ่อของผมพาย้ายประเทศเข้าไปอยู่ในฮ่องกงเรียบร้อยแล้ว
ตลอดเวลาที่พักรักษาตัวอยู่บ้านเกือบสองอาทิตย์นอกจากแก๊งค์เพื่อนสนิทที่สนิทกันมากจริงๆ ก็มีอยู่สามคนคือ ไอ้คิม ไอ้ไวท์ และไอ้ขุน เท่านั้นที่แวะมาเยี่ยมเยือน
ส่วนยัยเฉิ่มนั่นหายเงียบเข้ากลีบเมฆไปเลย ทั้งๆ ที่ต้นเหตุมาจากเธอทั้งนั้นกระเช้าสักใบดอกไม้สักช่อจากยัยนั่นก็ไม่มี แต่ว่าความจริงปลายฝนไม่รู้หรอกว่าผมหยุดเรียนเพราะอะไรรู้เพียงแค่ว่าผมป่วยเท่านั้น
ตึ่ง
