ตอนที่4

1033 คำ
อสมาวิ่งตามมาเห็นร่างสูงโปร่งของผู้เป็นพี่ชายหยุดยืนมองซ้ายมองขวาอยู่ริมถนนใหญ่ "พี่ปัณณ์ แฮ่ก ๆ ไม่ทันเหรอ?" "อืม.." "พอจะมีที่อยู่นะ เดี๋ยวหนูมาตามให้เอามั้ย?" "ช่างเถอะ " ปัณณ์ โบกมือขึ้นเป็นการห้ามปราม เขารู้สึกว่ากำลังละเมิดข้อมูลส่วนตัวของคนอื่นมากเกินไป ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกของเขาจริงๆ ปลายฝนก็คงบอกแล้ว อาจจะแค่บังเอิญที่หน้าตาเด็กคนนั้นคล้ายเขา แวบแรกที่เห็นเขาก็แค่ตกใจที่เด็กคนนั้นหน้าเหมือนเขาอย่างกะถ่ายเอกสารออกมาและแปลกใจที่รู้ว่าปลายฝนแต่งงานมีลูกแล้ว ถ้านับเวลาได้รวมกับเวลาตั้งครรภ์แล้วเด็กคนนั้นก็มีอายุเท่ากับที่เขามีอะไรกับปลายฝนพอดี ก็อาจจะไม่ใช่ บางทีปลายฝนอาจจะมีแฟน อืม...ให้ตายเถอะทำไมต้องมาคิดมากเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย เรื่องระหว่างเขากับปลายฝนมันไม่สมควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก ไม่สมควร "พี่กลับก่อนนะ พอดีมีงานด่วน" "พี่ปัณณ์อยากเจอเด็กคนนั้นทำไมคะ หรือว่าพี่ปัณณ์..." "หนูมา! อย่าพูดเพ้อเจ้อ กลับไปทำงานได้แล้ว" ขึ้นเสียงเข้มใส่น้องสาว เพราะไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ ที่เสียกิริยาไปก่อนหน้าก็ขายหน้าอสมามากพอแล้ว ปกติเขาจะดูนิ่งๆไม่สะทกสะท้านกับเรื่องใดๆ แต่เรื่องเมื่อครู่ทำเอาอสมาถึงกับเกาหัวแกร่กๆ 'เป็นบ้าอะไรของเค้าอีก' แอบค้อนพี่ชายในใจ "ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูมาเข้าออฟฟิศก่อน" อัสมาเดินกลับไปแล้ว ส่วนปัณณ์ก็ปลีกตัวเดินมาขึ้นรถเก๋งส่วนตัวที่จอดเทียบฟุตบาทอยู่ไม่ไกลจากที่เขาอยู่มาก เมื่อก้าวขึ้นมานั่งบนรถ ชื่อของหญิงสาวคนหนึ่งกลับติดอยู่ในหัวสลัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุด พลัน..คิดถึงเรื่องราวในอดีตขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ปลายฝน! เพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขามีในตอนนั้น เขาเองที่เป็นคนผลักเธอให้ออกไปจากชีวิต หลังจากนั้นเขาก็หนีหายไปเรียนต่อ บล็อกเธอทุกช่องทางการติดต่อ แววตาใส่ซื่อบริสุทธิ์ที่ดูจริงใจของเธอคู่นั้น แท้จริงกลับซ่อนความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่เคยรู้เอาไว้ข้างใน เธอแอบรักแอบมีใจให้เขาโดยที่เขาไม่เคยรู้ตัวมาก่อน ว่าเพื่อนคนหนึ่งที่เขาให้เข้ามาในเซฟโซนมากที่สุดกลับคิดไม่ซื่อกับเขาตลอดเวลา ใช่ เขาเกลียดความรัก เกลียดความสัมพันธ์แบบนั้น แต่เขาก็พลาด พลาดที่ไว้ใจปลายฝนมากเกินไปบวกกับฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ที่ผสมในเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในคืนนั้น จะฝีมือใครถ้าไม่ใช่ฝีมือของเธอ ปัณณ์กำหมัดแน่นด้วยความโกรธขึ้งเมื่อนึกถึงเรื่องราวคืนนั้น เขาโคตรจะขยะแขยงผู้หญิงแบบนี้ ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่หน้าตาใสๆซื่อๆจะกล้าใช้ยาปลุกเซ็กส์เพื่อแค่อยากจะมีอะไรกับเขา ทว่า สมองของเขาตอนนี้กลับโดนชื่อผู้หญิงคนนี้รุกรานอย่างหนัก ถ้าไม่สืบให้รู้แจ้งว่าใครเป็นพ่อเด็กเขาคงอยู่ไม่สงบสุขไปหลายวัน คิดได้ดังนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือยี่ห้อดังออกมาจากกระเป๋าในเสื้อสูททันที 'ฮะโหล เขื่อนกูมีเรื่องจะถามมึงหน่อย' (ว่า..) 'จำปลายฝนได้มั้ย?' (อืม ๆ จำได้ ถามทำไม?) 'แต่งงานมีลูกแล้วเหรอ?' (เรื่องนี้กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เคยเห็นเธอเคยมางานเลี้ยงรุ่น ในกรุ๊ปไลน์ก็ไม่มีนะ ถามทำไมหรือว่ามึง..จะคิดถึง) 'หุบปากมึงเลย กูก็แค่ถามเฉยๆ' ไอ้ห่าไร้ประโยชน์ ไม่น่าแชทไปถามไอ้สันเขื่อน เอ้ย หมอเขื่อนเลยนอกจากจะไม่ได้คำตอบแล้วยังทำให้รู้สึกเครียดหนักกว่าเดิมไปอีก หนึ่งอาทิตย์ต่อมา "ปลาย!!" รักตาภาวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในล็อคขายเสื้อผ้าของฉัน วันนี้ฉันมาตั้งแผงขายเสื้อผ้าแถวตลาดนัดจตุจักร โดยมีรักตาภามาเป็นผู้ช่วย ส่วนปริมน้อยไปเรียนพิเศษ หลังจากขายของเสร็จฉันก็จะกลับไปรับลูกกลับบ้านทีเดียว "เรียกซะเสียงดังมีอะไร ได้ผู้ใหม่เหรอ?" "ไม่ใช่ ปริม ปริมผ่านเข้ารอบล่าสุดแล้ว ได้คะแนนอับดับหนึ่ง หลังจากที่ติดอยู่อันดับสามมาหลายวัน แปลกมาก!" รักตาภาทำตาโตพร้อมกับกระโดดโลดเต้นส่งเสียงกรี๊ดออกมา ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาถึงกับหันมองเป็นทางเดียวกัน แต่ทว่ารักตาภาซะอย่างแคร์ใครซะเมื่อไหร่ "เบา ๆ คนมองใหญ่แล้ว ไหนเอามาดูหน่อย" "นี่ ๆ คนกดไลค์เป็นแสน หมดเวลาโหวตแล้วด้วย ไม่คิดเลยว่ายอดไลค์จะมาแรงแซงทางโค้งสุดท้ายพอดี" "แล้ว ๆ อันนี้ได้เงินแล้วใช่ป่ะ?" ฉันรู้สึกพลอยตื่นเต้นไปด้วย แต่แสดงอาการน้อยกว่ารักตาภา "ใช่ พรุ่งนี้เธอต้องพาตาปริมไปเซ็นสัญญาที่ออฟฟิศของคุณอสมาเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าจ่ะ" "เธอไปแทนไม่ได้เหรอ พรุ่งนี้ฉันว่าจะไปหาหมอซะหน่อย ช่วงนี้รู้สึกเวียนหัว" "ไม่ได้ ต้องให้ผู้ปกครองตัวจริงไป เพราะมันเป็นสัญญาผูกขาดกับแบรนด์ เธอจะต้องเป็นคนไปเซ็นเองเท่านั้นจ้ะ เอาเถอะน่าฉันจะไปด้วย หลังจากนั้นค่อยแวะไปหาหมอ โอเคตกลงตามนี้" รักตาภาพูดรวบรัดจนฉันไม่อยากปฎิเสธ ถึงเธอจะเป็นตัวต้นเรื่อง แต่ฉันซึ่งเป็นผู้ปกครองตัวจริงก็ต้องไปเองนั่นแหละคือสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เฮ้อ เงินห้าหมื่นค่าเทอมปริมน้อยเทอมนี้ฉันไม่ต้องปวดหัววิ่งหาเงินตัวเป็นเกลียวไปอีกสักพัก ไหนจะเงินค่าตัวพรีเซนเตอร์อีก คิดพรางอมยิ้มด้วยความภูมิใจในตัวของลูก ไม่เคยคิดว่าปริมจะมีโอกาสได้เข้าวงการบันเทิงกับเขาด้วย 'ซุปตาร์ตัวน้อยของแม่'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม