หานหลินปิงหมุนจอกชาที่อยู่ในมือเล่นไปมา แทนที่จะดื่มมันเข้าไป เพื่อเป็นการรับการคารวะจากฮูหยินรองอย่างองค์หญิงซิ่วอิง "นี่คือชาปี้หลัวชุนอย่างดีเชียวหรือ มิคาดคิดว่าฮูหยินรอง จะนำชาดีถึงเพียงนี้มาคารวะข้า" หานหลินปิงส่งรอยยิ้มอ่อนหวานไปให้กับฮูหยินรองซิ่วอิงอย่างเป็นกันเอง แต่เพียงไม่นานรอยยิ้มนั้นก็ได้จางหายไป พร้อมกับถ้อยคำต่อมา "ข้าแพ้ชาชนิดนี้พอดีช่างน่าเสียดายยิ่งนัก"
"เป็นเช่นนั้นหรือ ช่างน่าเสียดายอย่างที่ฮูหยินว่าจริงๆ" สตรีทั้งสองสบสายตากัน ก่อนที่ฮูหยินรองซิ่วอิงจะหันไปกล่าวต่อกับข้ารับใช้ของตนเองอย่างใจเย็น
"นำชาหลงจิ่งมาให้ข้า"
"ข้าคิดว่านำชาของข้ามาจะดีกว่า" หานหลินปิงไม่รอให้ฮูหยินรองซิ่วอิงได้เอ่ยความใด นางหันไปสบตากับสาวใช้ของตนเองพร้อมกับพยักหน้าให้มู่ถิงเดินออกไปนำชามาให้กับตนเอง
ในครั้งนี้นางไม่ได้ปล่อยให้คนของฮูหยินรองซิ่วอิงเป็นผู้รินน้ำชาให้กับตนเองอีกต่อ
