พิศวาส 3000 ปี

เจ้าสาวในชุดขาว/2

ร่างงามมาหยุดยืนอยู่ภายในโถงขนาดใหญ่ ตามผนังถ้ำมีหินงอกหินย้อยมากมาย เลื่อมสลับสีเป็นประกายส่องแสงเจ็ดสี ส่องประกายแวววาวระยิบ มุมตรงผนังถ้ำมีแอ่งน้ำขนาดใหญ่เป็นน้ำพุร้อน ส่งควันพวยพุ่งออกมาอย่างไม่ขาดสาย และนี่คือสาเหตุว่าทำไมปากทางเข้าจึงมีไอบางๆ และมีความร้อนปะปนอยู่นั่นเอง

“โห่สวยจัง มีน้ำพุร้อนด้วย” วาวาเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ

หญิงสาวรีบวิ่งตรงไปที่บ่อน้ำพุร้อนทันทีพลางทรุดกายลงนั่งตรงขอบบ่อ รีบวางมือทั้งสองข้างเพื่ออังความร้อนเพื่อให้ได้ไออุ่นเพราะอากาศหนาวเหน็บอย่างยิ่งยวด

“หายหนาวไปเยอะเลย ดีจังที่ในนี้มีน้ำพุร้อนแบบนี้ เสียดายลงไปแช่ไม่ได้ หาไม่แล้วคงโดนลวกเป็นไข่ต้มแน่ๆ เลย แต่เอ...” หญิงสาวหยุดพูดได้เพียงแค่นั้น เธอหันกายพลางสำรวจไปทั่วบริเวณ

“ทำไมในนี้สว่างเหมือนตอนกลางวันเลย แต่ทำไมด้านนอกเป็นตอนกลางคืน” หญิงสาวเอ่ยด้วยความสงสัย พลางค่อยๆ แหงนหน้าขึ้นมองด้านบน

เบื้องบนของผนังถ้ำเป็นปล่องขนาดใหญ่ มองเห็นดวงดาวมากมายนับหมื่นล้านดวงส่องแสงสว่าง แต่แตกต่างนั่นก็คือ ดวงดาวช่างดวงใหญ่เหมือนอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม เฉินวาวาไม่รู้ตัวเลยว่าเธอได้เข้าสู่เขตหวงห้ามและเต็มไปด้วยอันตรายอย่างยิ่งยวด

ร่างระหงค่อยๆ ลุกขึ้นจากขอบบ่อ ก่อนจะเดินตรงไปแท่นหินที่มีหินศิลาขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลางเพื่อมองดวงดาวให้ชัดมากยิ่งไปกว่าเดิม ใบหน้าสวยแหงนหน้ามองปล่องขนาดใหญ่เบื้องบนอย่างตื่นตะลึง เมื่อเธอเห็นดวงดาวตามจักรราศีทอดยาวเป็นกลุ่มเกาะเรียงตัวเป็นรูปร่าง

“ยืนอยู่ตรงนี้เห็นดาวดวงใหญ่จังเลย มองเห็นชัดแจ่มแจ๋วจริงๆ” หญิงสาวพูดพลางยกแขนวางพาดไปกับก้อนหินศิลาซึ่งมีรูปร่างคล้ายคน ตรงแขนที่เธอพาดคล้ายไหล่ก็ว่าได้

หญิงสาวยืนมองดวงดาวอยู่นานก่อนจะหันกลับมาพิจารณาหินศิลาที่วางอยู่อย่างโดดเดี่ยว มือเรียวสวยค่อยๆ ลูบไล้หินศิลาดังกล่าวเมื่อเห็นความมันเงาปรากฏขึ้น สองนิ้วถูเข้าหากันด้วยความแปลกใจ

“ไม่มีฝุ่นเกาะเลยแปลกจัง” เฉินวาวาเอ่ยด้วยความแปลกใจ

ดวงตากลมโตคู่งามยืนมองเห็นศิลาตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ ก่อนจะเหลือบไปเห็นรอยแกะสลักรูปร่างคล้ายไฟอัคคีมองได้เพียงเลือนราง ด้วยความอยากรู้ปลายนิ้วเรียวยื่นไปสัมผัสทันทีพร้อมลูบไล้ไปมา

ทันใดนั้นเอง หินศิลารูปไฟอัคคีหลุดติดมือของหญิงสาวออกมาทันใด

“เฮ้ยยย!!!” วาวาอุทานออกมาได้เพียงแค่นั้น

หินศิลารูปไฟอัคคีหลุดตกมาอยู่ในอุ้งมือของหญิงสาว ก่อนจะพุ่งทะยานตรงเข้าสถิตกลางหน้าผากของเธอโดยพลัน เปล่งแสงสว่างสีแดงสาดแสงอยู่บนกลางหน้าผาก ก่อนจะเลือนหายไปเพียงชั่วพริบตา เหลือเพียงรอยปานคล้ายหยดน้ำเข้ามาแทนที่ พร้อมการเปลี่ยนแปลงปรากฏขึ้นกับเฉินวาวา

ใบหน้างามลึกล้ำปรากฏเส้นเลือดสีแดงแผ่ขยายดังเถาวัลย์ป่าเลื้อยขึ้นเต็มดวงหน้างามเต็มไปหมด ก่อนจะลามเลียลงไปถึงลำคอขาวผ่องและค่อยๆ แผ่กระจายไปทั่วเรือนร่างงาม มองแล้วช่างน่าสะพรึงกลัวเสียนี่กระไร เป็นผลจากไฟอัคคีย้ายไปสถิตอยู่ภายในร่างของเธอ

ท่ามกลางความตกตะลึงของหญิงสาว ร่างระหงถูกตรึงอยู่กับที่มิอาจขยับเขยื้อนกายได้แม้แต่น้อย ในขณะที่หินศิลาที่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวตรงหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนต่อหน้าต่อตาให้เธอได้เห็น

จากก้อนหินตั้งโดดเดี่ยวค่อยๆ กลับกลายเป็นมนุษย์ขึ้นมาโดยพลัน หินศาลาค่อยๆ มลายเลือนหายไปอย่างช้าๆ พร้อมร่างบุรุษเข้ามาแทนที่ อาภรณ์สีนิลกาฬพร้อมเกศาสีเงินยวงปล่อยยาวสยายเริ่มปรากฏให้เห็นทีละน้อยและคืนสภาพกลับมาเป็นมนุษย์ดั่งเดิมอยู่ตรงหน้าเฉินวาวาในขณะนี้

“มะ... ไม่จริง! ฉันฝันไปใช่ไหม” หญิงสาวส่งเสียงพึมพำด้วยความตกใจสุดขีด

บัดนี้ความฝันตลอดระยะเวลาอันยาวนานกลับเป็นความจริงเข้าให้เสียแล้ว บุรุษในความฝันปรากฏให้เห็นอยู่ตรงหน้า รูปลักษณะไม่ผิดเพี้ยนไปจากที่เห็นในฝันแต่อย่างใด

เปลือกตาที่ปิดสนิทมานานนับหลายหมื่นปี เริ่มกำลังกลอกกลิ้งไปมา ความทรงจำสุดท้ายก่อนจะหลับใหลมาอย่างยาวนานพลันผุดพรายเข้ามาในความทรงจำทันใด

“สวรรค์ลิขิตให้ข้ามีคู่วาสนา หากแต่วาสนาของข้าอันน้อยนิดนางมิรักตอบข้าแต่อย่างใด ข้าขอตัดวาสนาที่มีต่อกันแต่เพียงเท่านี้ นับตั้งแต่นี้ต่อไปดวงเนตรสีเลือดของข้าจะมิเปิดขึ้นเพื่อมองสตรีใดอีก หากแม้นดวงเนตรของข้านี้ต้องเปิดขึ้นมาอีกครา สตรีที่ข้าได้พบนับตั้งแต่เบิกเนตร นางคือของข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น รักของข้าจะมอบให้เจ้าแต่เพียงผู้เดียว”

“พรึ่บ!!!” เปลือกตาที่ปิดสนิทเปิดขึ้นทันที ดวงเนตรสีเลือดวาววับขึ้นมาโดยพลัน พร้อมร่างงามระหงของสตรีในชุดเจ้าสาวสีขาวปรากฏอยู่ในแววตาสีเลือดคู่นั้น

บัดนี้จอมมารชินซางได้ตื่นจากการหลับใหลมาอย่างยาวนาน เมื่อเฉินวาวาหญิงสาวในยุคปัจจุบันได้ทำให้พระเนตรสีเลือดกลับมาเบิกเนตรอีกครั้ง เพื่อรอคอยรักแท้ที่ทรงรอคอยมานานนับหลายหมื่นปี

“เฮือกกก!!!” เฉินวาวาสะดุ้งจนสุดตัวครั้นได้เห็นดวงตาสีเลือดจ้องเขม็งมาที่เธอตาไม่กะพริบ

ต่างฝ่ายอยู่ในภาวะตกตะลึงด้วยกันทั้งคู่ พระเนตรสีเลือดเต็มไปด้วยความแปลกพระทัย ครั้นทอดพระเนตรสตรีเบื้องหน้าพระพักตร์อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาว ทว่าใบหน้าของนางกลับผิดแปลกแตกต่างไปจากสตรีทั่วไปเป็นยิ่งนัก เมื่อไฟอัคคีลามเลียไปทั่วดวงหน้างามปิดบังรูปโฉมงดงามลึกล้ำไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความน่าสะพรึงกลัวดั่งเช่นปีศาจร้ายเข้ามาแทนที่ ในขณะที่อีกฝ่ายเต็มไปด้วยความตื่นกลัวเมื่อความฝันกลับเป็นความจริง

“มะ... ไม่จริง! เขาเป็นเพียงความฝันของฉัน! ไม่มีทางเป็นความจริงไปได้! ไม่จริง! ไม่จริง!” หญิงสาวกล่าวออกมาอย่างตื่นตระหนก

“ฉันต้องหนีไปจากที่นี่ไม่อยู่แล้ว!” หญิงสาวเอ่ยออกมาทันที

ครั้นเฉินวาวากล่าวออกมาเช่นนั้น ร่างระหงที่ถูกตรึงเอาไว้อยู่กับที่พลันขยับเรือนกายขึ้นมาได้อีกครั้ง หญิงสาวมิรอช้ารีบหันหลังกลับวิ่งหนีออกไปจากบริเวณนั้นด้วยความตื่นกลัวสุดขีด

“ไม่อยู่แล้ว! หนีให้สุดชีวิตไปให้ไกลจากตรงนี้ดีที่สุด!” หญิงสาวพูดพร้อมยกกระโปรงเจ้าสาวขึ้นสูงเพื่อให้เธอวิ่งหนีออกไปจากสถานที่ดังกล่าว ท่ามกลางดวงเนตรสีเลือดมองตามหลังเธอตาไม่กะพริบ

พระพักตร์หล่อเหลาคมคร้าม ค่อยๆ คลี่พระโอษฐ์ยกยิ้มออกมาบางๆ เมื่อเฉินวาวาคือสตรีที่ได้พานพบนับตั้งแต่เบิกเนตรขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากหลับใหลไปนานหลายหมื่นปี แม้รูปโฉมของนางจะน่าสะพรึงกลัวแต่สำหรับจอมมารชินซาง นางคือสตรีที่ถูกกำหนดให้เป็นของพระองค์!

“เจ้าเป็นของข้า! ไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใดข้าจะต้องตามเจ้ากลับคืน!” สุรเสียงทุ้มก้องกังวานแฝงเร้นอำนาจอันยิ่งใหญ่ หากแต่เพียงครู่กลับต้องตกพระทัยขึ้นมาโดยพลัน เมื่อปานไฟอัคคีได้เลือนหายไปจากกลางหน้าผากของพระองค์

“แย่แล้ว! ไฟอัคคีของข้าย้ายไปสถิตอยู่ในร่างของนางเข้าให้เสียแล้ว” รับสั่งด้วยความกังวล

พระวรกายสูงใหญ่ทะมึนทรงลุกยืนจากแท่นหินทันที เสด็จพระดำเนินติดตามเจ้าสาวในชุดขาวที่วิ่งหนีจากพระองค์ออกไปเมื่อครู่ที่ผ่านมา พระเนตรสีเลือดค่อยๆ เลือนหายไปพร้อมพระเนตรสีนิลกาฬปรากฏเข้ามาแทนที่ทรงทอดพระเนตรตรงไปทางเดินเบื้องหน้า สองพระบาทรีบก้าวติดตามเพื่อให้ทันนาง

ในขณะเดียวกัน

เฉินวาวาวิ่งหนีเตลิดมาอย่างไม่คิดชีวิต เธอรีบร้อนจนกระทั่งลืมไปว่าด้านหน้าปากทางเข้ามีเสือดำสองตัวนอนเฝ้าอยู่ตรงหน้า

“โฮกกกก!!!” เสียงคำรามลั่นของเสือดำสองตัวทำให้หญิงสาวหยุดชะงักทันที

“ข้างหน้าก็เสือ! ข้างหลังก็ไม่รู้ว่าผีหรือคน! ทำไมฉันจะต้องมาพบเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ! เหตุการณ์ไม่เหมือนในฝันแม้แต่น้อย สิ่งที่ฉันเห็นเมื่อกี้มันจะต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่ๆ ไม่มีทางเป็นความจริง” วาวาพูดสลับไปสลับมาอยู่เช่นนั้น ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินตามหลังเธอมาติดๆ

“เหวอ!!! มาแล้ว” เสียงร้องอย่างตื่นตระหนก

ร่างงามหันรีหันขวางไม่รู้จะหลบไปทิศทางใดไม่มีมุมหรือซอกหลืบตรงไหนที่เธอสามารถหลบเร้นซ่อนกายได้เลย มิหนำซ้ำแสงสว่างจากโถงลึกที่เพิ่งวิ่งออกมาก็ไม่สามารถสาดมาถึงจุดที่เธอกำลังยืนอยู่ มองไปแห่งหนใดมีแต่ความมืดมิด เสียงฝีเท้าก็เริ่มก้าวเข้ามาใกล้ทุกขณะ

หญิงสาวรีบล้วงเข้าไปในอกเสื้อด้านในของตัวชุดเจ้าสาวควานหาไฟแช็กจ้าละหวั่น ร่างงามหมุนไปโดยรอบ และก็ต้องตกใจอย่างสุดขีดเมื่อเธอหันกลับมาด้านหลัง

“พลั่ก!!!” ร่างระหงปะทะเข้าที่แผ่นอกกว้างของจอมมาร

ใบหน้าสวยแหงนหน้ามองร่างบุรุษสูงทะมึนท่ามกลางความมืดมิด ในขณะที่จอมมารทรงก้มลงทอดพระเนตรสตรีของพระองค์เฉกเช่นเดียวกัน แม้ในขณะนั้นบริเวณโดยรอบจะมืดสนิท แต่พระเนตรของจอมมารกลับสามารถทอดพระเนตรได้อย่างชัดเจนมิมีสิ่งใดที่ซ่อนเร้นสายพระเนตรไปได้ พระหัตถ์ค่อยๆ ยกขึ้นลูบไล้ใบหน้างามของเธอ

“เจ้าเป็นของข้า!” รับสั่งออกมาเพียงสั้นๆ พระเนตรสีนิลกาฬค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นพระเนตรสีเลือดขึ้นมาอีกครั้งท่ามกลางความมืดมิด ทรงทอดพระเนตรเฉินวาวา ที่สวรรค์ลิขิตกำหนดให้นางเป็นคู่ชะตาของพระองค์อย่างลึกซึ้ง

ทว่าประโยคดังกล่าวกลับทำให้หญิงสาวสติแตกขึ้นมาทันใด สองขารีบก้าวเดินถอยหลังอย่างรวดเร็วโดยมิรู้ตัวเลยว่ากำลังก้าวข้ามเขตแดนระหว่างมนุษย์กับปีศาจอีกครั้ง ทันทีที่สองขาของเธอก้าวเดินถอยหลังผ่านเส้นแบ่งเขตแดน

ติดต่อกันถึงห้าก้าว

“พรึ่บบบ!!!” เส้นแบ่งเขตแดนระหว่างภพมนุษย์กับดินแดนปีศาจสว่างวาบขึ้นมาทันที

“หมับ!” สองพระกรของจอมมารชินซาง ตรงเข้าโอบกอดร่างงามเอาไว้แนบอกอย่างรวดเร็วครั้นทอดพระเนตรเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นเช่นนั้น

ทั่วทั้งบริเวณเต็มไปด้วยแสงเจิดจ้าจนมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น พร้อมร่างระหงของเฉินวาวาและพระวรกายสูงใหญ่ทะมึนของจอมมารชินซาง ค่อยๆ เลือนหายไปจากถ้ำดังกล่าวเพียงชั่วพริบตา เฉินวาวามิล่วงรู้เลยว่าการก้าวเดินถอยหลังผ่านเขตแดนในครั้งนี้ได้เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของเธอเข้าให้เสียแล้ว

หญิงสาวก้าวผ่านเส้นเขตแดนระหว่างภพมนุษย์กับดินแดนปีศาจเป็นครั้งที่สอง การเดินถอยหลังกลับของเฉินวาวา ทำให้กาลเวลาหวนกลับคืนสู่อดีตกาล ปากทางเข้ามิใช่ยุคปัจจุบันที่เธอร่วงหล่นตกลงมาอีกต่อไป แต่หวนคืนย้อนกลับไปในยุคโบราณแรกเริ่ม ที่แผ่นดินจีนได้ผ่านการก่อตั้งราชวงศ์มีกษัตริย์เป็นประมุข นำร่างของเธอและจอมมารหนุ่มเข้าสู่ยุคของเจ้าผู้ครองแคว้น นำพาทั้งสองเผชิญโชคชะตาไปพร้อมกัน

บัดนี้ปานรูปไฟอัคคีของจอมมารชินซางย้ายไปสถิตอยู่ในร่างของเฉินวาวาแทน พลังเวทปีศาจทั้งหมดรวมไปถึงอำนาจและอิทธิฤทธิ์อย่างไร้ขีดจำกัดอยู่ที่ปานไฟอัคคีในร่างของหญิงสาว ทำให้จอมมารกลับกลายเป็นมนุษย์เดินดินธรรมดาเหลือเพียงวิทยายุทธ์จากดินแดนปีศาจที่มิมีผู้ใดทัดเทียม

ในขณะที่เฉินวาวาผู้ครอบครองไฟอัคคีต้องกลับกลายเป็นนางมารร้ายเข้ามาแทนที่ โชคชะตานำทั้งสองมาพานพบอย่างไม่คาดฝัน สตรีเพียงหนึ่งเดียวนับตั้งแต่เบิกเนตรที่จอมมารชินซางเฝ้าถวิลหามาโดยตลอด บัดนี้พระองค์ได้พานพบนางแล้ว เฉินวาวา เจ้าสาวในชุดขาว งดงามตราตรึงสถิตอยู่ในหัวใจของพระองค์ทันทีที่ได้พบ