"ตัว ไม่พูดแบบนั้นได้มั้ยพูดดีๆ..เพื่อนเค้ากลัวแล้วนะ"
"แล้วไง? ฉันจะพูดตรงๆจะได้จบๆ..แล้วเธอว่าไงล่ะพู่กัน? อยากให้ฉันฆ่าพ่อเธอมั้ย?"
ตายๆยังจะไปขู่ฆ่าพ่อกับน้องตัวเองอีก
"ไม่..ฮึกๆ พ่อไม่ได้ทำ!"
"เหรอ? งั้นลองกลับไปถามพ่อเธอดู ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อเธอจะยอมรับมั้ย? เธอมองทุกอย่างสวยงามได้ไงวะ..ทั้งๆที่มีลูกน้องเดินเหน็บปืนเดินในบ้านแบบนั้น!!"
"ตัว! พอได้แล้ว! เราจะจบเรื่องทั้งหมดดีๆได้ไง ถ้าตัวอารมณ์ร้อนแบบนี้!"
"ก็แม่ง..โคตรน่ารำคาญเลยว่ะ" คุณอิฐพูดจบ ก็เตรียมยกเท้าถีบเก้าอี้ แต่เมื่อหันมาเห็นฉันจ้องตาเขม็งกดตาต่ำ..เขาก็ลดเท้าลงทันที
ก่อนที่จะหันไปหัวเสียทางอื่น
"ฮือๆพิงค์ ฉันไม่อยากเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง! ฉันรับไม่ได้!"
"แกใจเย็นๆนะ ค่อยๆคิดค่อยๆตัดสินใจ ยังไงก็พ่อ อย่างที่ฉันบอกทางออกที่ดีที่สุดคือการเจรจา แกต้องช่วยเรานะพู่กัน เรื่องจะได้จบ แกรู้ใช่มั้ย..พ่อแกเป็นค
