ผมวางโทรศัพท์มือถือคว่ำไว้บนโต๊ะและนั่งมองมันพักนึง จนมันสั่น ‘ครืน... ครืน...’ จึงรีบกดรับสาย
เบอร์แปลก? ใครอีกวะ?
096-63784XX | CALLING
“ครับ”
(ตัวเค้ารอที่เดิมนะ)
ผมชะงัก ดึงโทรศัพท์ออกมาดูด้วยความตกใจ ยัยบ้าสีชมพูเอาเบอร์ผมมาจากไหน?
“เอาเบอร์ฉันมาจากไหน?”
(เสกเอามั้ง)
“ดี ๆ ดีละ”
(ลุงอัฐให้มา บอกว่าตัวกำลังออกมาแล้ว นี่ ๆ เค้ารอที่เดิมนะ ที่ ๆ ที่เค้าตบผู้หญิงของตัวหน้าแหก)
ผมกุมขมับจริงจัง ไม่รู้จะทำยังไงกับยัยประสาทนี่ดี ก่อนที่เธอจะเร่งผมอีกว่า
(เร็ว ๆ นะตัว พู่กันก็กลับแล้ว พี่หลินพี่ชะเอมก็กลับแล้ว เค้านั่งคนเดียว)
“น่ารำคาญจริง ๆ”
(ขอบคุณค่ะ)
แล้วยัยสีชมพูก็วางสายไป วางทั้งที่ผมยังอ้าปากค้างตกใจ กับความมึนตึงที่เธอปิดท้ายการสนทนา
รอไปเลยยัยโง่ คิดเหรอว่าคนอย่างผมจะไป!
ห้านาทีผ่านไป สิบนาทีผ่านไป สิบห้านาทีผ่านไป ที่ผมนั่งทำงานโดยไม่สนใจคนคอย
และมันก็ไม่มีใครติด
