“เมื่อคืน คุณทำผมตกใจหมดเลยนะ แล้วบอกจะโทรกลับ ก็ไม่โทร เราก็รอไปเถอะ” ณคุณพูดตัดพ้อ ที่พชิราปล่อยให้รอทั้งคืนไม่โทรกลับ
“ขอโทษนะคะ ฉันลืมไปเลย ไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าหลับไปตอนไหน ขอโทษจริง ๆ นะคะ”
“ไม่เป็นไร ผมจะไปว่าคุณได้ยังไง นี่ชิ คุณอยากลองไปหาที่เขียนนิยายใหม่ ๆ บ้างไหม ผมจะพาไป จะได้มีไอเดียไง เอาแบบไม่อ้อมค้อมเลยนะ ผมจีบคุณ”
“ตรงไปไหมคะ คุณ..ฉันอาจจะไม่ได้ดีพอให้คุณมาจีบหรอกนะคะ ผู้ชายดีๆ ไม่ควรจะมาเสียเวลากับคนอย่างฉันเลย” ยิ่งคิดไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พชิรายิ่งรู้สึกแย่
“ผมไม่สนอดีตคุณสักหน่อย ถ้าคุณจะปฏิเสธผมทั้งที่ไม่รู้จักผมดีพอ ผมคงจะเสียใจ แต่ถ้ารู้จักกันแล้วมันไม่ใช่ ผมจะไม่ว่าอะไรคุณเลย ถ้ากังวลอดีตของคุณ ผมบอกเลยว่าไม่ต้องห่วง ผมไม่ใส่ใจหรอก”
ตายล่ะ ผู้ชายอะไรเนี่ย แสนดีเกินไปแล้ว พูดแบบนี้จะปฏิเสธยังไง แต่ที่แน่ ๆ ถ้าฉันคบคุณฉันต้องมีความสุขแน่ ๆ พชิราได้แต
