พชิรา Say ::
“อย่าครางล่ะ ครางออกมาเมื่อไหร่ เขาอาจจะไม่อยากคบกับเธอแล้วนะ ทำตัวดี ๆ แล้วฉันจะยอมให้กดวาง” เสียงกระซิบที่ดังข้างหู ทำเอาฉันต้องตีเขาอย่างแรง
[ คุณชิครับ เงียบจัง ชิครับ เป็นอะไรรึเปล่า ]
“ปะ...เปล่า คะ...” ฉันพยายามจะตะกายไปเอาโทรศัพท์ แต่โดนคุณปฐพีดึงเอาไว้ หน้านิ่ง ๆ ของเขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน นี่แกล้ง หรือเอาจริง
“คุยต่อไปสิ” คนพูดไม่เพียงกระซิบเฉย ๆ แต่ยังงับเบา ๆ ที่ใบหูของฉันด้วย
[ ผมเป็นห่วงนะ ยิ่งวันนี้เห็นคุณร้องไห้ด้วย ]
“อื้มมมมม” ฉันไม่ได้ตอบคุณณคุณ แต่ฉันกำลังกลั้นเสียงครางไม่ไหว เพราะถูกปฐพีเล่นกับหูอยู่ไม่ห่าง จะไม่ไหวแล้ว เหมือนตัวฉันมันกำลังจะเตลิด
[ คุณเป็นอะไร รึเปล่า ผมไปหาคุณดีกว่า ]
จะมาหรอ ประโยคของคุณณคุณทำเอาฉันตกใจจนตาโต เพิ่งจะกลับไป จะมาอีกหรอ
“คุณณคุณคะ รบกวนกดวางให้ฉันก่อนได้ไหมคะ เสร็จธุระ แล้วฉันโทรกลับค่ะ”
[ อ่อ ยังไม่สะด
