ทางร้ายดาว

ตอนที่ 12

"อ้าว ปองมาถึงแล้วเหรอ นั่งสิ พี่มีอะไรจะคุยด้วย"

การที่ปองมาปรากฏตัว ในที่แห่งนี้ล้วนแต่มี ผู้ที่เที่ยวตามฝันและตะกายฝันของตัวเอง ในการมุ่งมาเป็นนักแสดงเป็นทั้งดาราและตัวประกอบ

มีทั้งหลายคนที่ประสบสำเร็จและมีบางคนที่ล้มเหลว ถือเป็นประสบการณ์

เสียงเรียกของพี่เค้ก ทำให้นักแสดงหน้าใหม่หลายคนที่เข้ามาสมัครเป็นดาราตัวประกอบ

หันมามองหน้าปองหลายคน เมื่อพี่เค้กบอกว่าปองขวัญเป็นใคร

ทั้งที่ไม่อยากจะแสดงตัวแต่ก็ยิ้มให้ น้องๆเหล่านั้นพากันยืนมองและห้อมล้อมตน

หลายคนทึ่งและยินดีกับปองแต่บางคนยืนมองแบบเรียบเฉยบางคนก็หน้าบึ้ง แต่ปองก็ยิ้มให้กับทุกคน

"นี่น้องปองจ้ะทุกคน ดาราในสังกัดของบริษัทเรา ที่พี่ดันไปจนถึงขีดสุด จนผู้จัดละครเห็นแวว เห็นมั๊ย นี่คือตัวอย่างของความสำเร็จในวงการที่บริษัทพี่มีให้"

คุณเค้กหรือจันทิมาพูดแบบเอออวยตัวเอง และบริษัท เพื่อให้รู้ว่า มีศักยภาพที่จะปั้้นดาว ให้เด่นขึ้นสู่ เวทีบันเทิงแถวหน้า ซึ่งมีปองเป็นตัวอย่าง

ทุกคนที่มายืน ห้อมล้อมมองดูมากกว่าเดิมอีก

เธอก็ยิ้มแย้มและทุกทายกับทุกคน และมีบางคนขอถ่ายรูปด้วยการกดถ่ายผ่านมือถือ

ปองอนุญาตเพราะทำงานร่วมทีมเดียวกันและทีมงานของพี่เค้กบันทึกภาพเหล่านี้ไว้เช่นกัน

อีกไม่นาน ภาพคงติดแปะไว้ที่ฝาผนัง เพื่อเชิญชวนเรียกผู้สมัครดาราตัวประกอบหลายคนให้มาที่นี่

เพราะเป็นธุรกิจอย่างนี้ มีดาราหลายคนที่เติบโตมาจากที่นี่ ก็มีภาพถ่ายปรากฏให้เห็นตรงหน้า ในการถ่ายรูปเซลฟี่กับดาราตัวประกอบและแมวมองบ้าง

จนกระทั่งปองถูกพี่เค้ก ให้เรียกคุยกันเป็นการส่วนตัว ภายในห้องกระจกทึบ

และไม่มีใคร นอกจากปองและเธอ

ทรุดนั่งลงตรงหน้าพี่เขา เธอเอ่ย

"เป็นยังไงบ้างจ้ะปอง งานในวงการ เหนื่อยมั๊ย พี่ได้ข่าวว่าซ้อม อยู่นานหลายเดือน อย่างนี้ล่ะเขาเทรนด์ ฝึกกันหนักจริงๆสำหรับดารา เพื่อให้เข้าถึงตัวละครและบทบาท พี่ดีใจด้วยนะที่หนูสามารถก้าวไปได้ อ**บทบาทหนึ่ง ต่อไปชีวิตของหนูจะเปลี่ยน"

รับฟังพี่เค้กพูด จนว่าเธอหยิบเอกสารตรงหน้าออกมาอีกครั้ง

"หนูเซ็นสัญญาอยู่กับพี่ ประมาณสามปีนะจ้ะ ถ้าจะต่อก็ได้ พี่จะมีหน้าที่ ป้อนงานโฆษณาให้หนู ส่วนด้านละครคงจะไม่แล้วเพราะเป็นหน้าที่ของผู้จัดในช่อง แต่ส่วนแบ่งค่าตอบแทน อย่างแรกที่พี่บอกนะคะ พี่ขอ สิบสองเปอร์เซ็นต์ อันนี้เฉพาะงานละครค่ะ"

ปองพยักหน้าเพราะว่าไม่ได้รู้อะไรมาก ผลตอบแทนเมื่อหักจากสิบสองเปอร์เซ็นต์ ค่าตัวตอนนี้ รับงานโฆษณา ประมาณหลักหมื่น อยู่ที่ สองสามหมื่น

แต่เมื่อถูกหักสิบสองเปอร์เซ็นต์ ถือว่าเยอะพอสมควร แต่สำหรับเรื่องโฆษณา จะถูกหัก ประมาณ ห้าถึงเจ็ดเปอร์เซ็นต์ แล้วแต่เรทการจ้างของเอเยนซี่

ปองเคยได้รับเงินก้อนมาแล้ว จากงานถ่ายโฆษณาครั้งแรกในชีวิต หกพันบาท พี่เค้กหัก สามเปอร์เซ็นต์

ครั้นต่อมารับงานโฆษณาลูกอมและของขบเคี้ยว ต่อมาเป็นผ้าอนามัย

ตอนนี้เรทราคาของปองขยับมาถึงหลักหมื่น ทำให้มีเงินเก็บสะสมจำนวนหนึ่ง ไม่มากมายพอ

ปองขอเก็บสะสมเอาไว้ เพื่อเป็นรายจ่ายของครอบครัวและให้คุณพ่อไปผ่าตัดเช่นเดียวกับคุณแม่

เพราะปล่อยไว้ อาจจะลุกลามหรือว่าสายเกินแก้ อยากให้ท่านทั้งสอง มีชีวิตอยู่ดูความก้าวหน้าและสำเร็จของลูกสาวไปนานๆ

เมื่องานละครเริ่มเปิดกล้องไปได้สักพักหนึ่งปองและเพื่อนๆมีสัญญากับค่ายละคร

จะมีการจ่ายค่าตัวของนักแสดงเป็นจำนวนหนึ่ง

อาจจะครึ่งส่วนที่เหลือจะรับอีกที่ตอนที่ละคร ออนแอร์

ปองก็เฝ้ารอ คิดว่าคงไม่นาน แค่ไม่ต้องคิดถึงมันวันเวลาเหล่านั้นก็ผ่านไปโดยง่ายดาย เพิ่งก้าวเข้ามาในวงการ

ปองพยายามวางตัวและทำตัวให้ดีที่สุดในกฎระเบียบเช่นเดียวกับเพื่อนๆทุกคน

เพราะมีการฝึกมารยาท ฝึกการวางตัว มาแล้ว

"ถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลงอีก พี่จะแจ้งไปอีกนะจ้ะ เอ้า นี่เช็คงวดที่ปองรับถ่ายโฆษณาไป พี่หัก ณที่จ่ายพร้อมเสร็จสรรพแล้วล่ะ ปองสามารถนำไปขึ้นเงินที่ธนาคารได้"

เธอยื่นซองให้

"ขอบคุณนะคะพี่เค้ก"

"จ้ะ แค่นี้ล่ะ ปองกลับไปเถอะ ขยันเข้าล่ะ ทำงาน อดทนหน่อยนะ แล้วก็สู้ ให้ผู้ใหญ่เขาเมตตาเรา พี่ก็ส่งปองได้เท่านี้ล่ะ ส่วนที่เหลือปองจะต้องฝึกต้องหัด ซึ่งมันไม่น่าจะยากหรอกนะ ไม่มีใครเป็นมากันทุกคนตั้งแต่เกิดหรอก ความพยายามและความตั้งใจเท่านั้นที่จะสำเร็จ”

"ปองขอบพระคุณพี่เค้กอีกครั้งนะคะ คงจะต้องลากลับเลยล่ะคะ"

"จ้ะ โชคดีนะปองเดินทางปลอดภัย"

ปองขอบคุณในน้ำใจ และโอกาสที่พี่เค้กเจ้าของโมเดลลิ่งได้เอื้อเฟื้อให้ รวมทั้งกำลังใจจากเธอที่ส่งเสริมด้วย

"ยังไงถ้าว่าง ก็อย่าลืมแวะมาที่นี่นะ และถ้ามีโฆษณาใหม่ๆอีก พี่จะติดต่อกลับไปหาปอง แต่คิดว่าช่วงนี้คงไม่ได้หรอกนะ พี่คิดว่าปองกำลังถ่ายทำละคร"

"ค่ะ"

ดูเหมือนพี่เค้กจะรู้เรื่องนี้ด้วย เธอคงดูตารางการทำงานจากกองละครและผู้จัดที่ร่วมงานกัน

ปองจะนำเช็คไปขึ้นเงินที่ธนาคารที่ระบุคือใกล้ๆนี้ เช็คที่ระบุชื่อ จำนวนเงิน พร้อมทั้งใบเสร็จ

หลักฐานการได้รับเงินพร้อมกับลงลายมือชื่อ ภาษีหัก ณที่จ่าย ประมาณ ห้าหมื่น ถือว่าเยอะนะ

นี่ที่ถูกหักไปสี่เปอร์เซ็นต์ แล้วเหลือมา โอ เงินจำนวนนี้เธอสามารถยื่นให้คุณพ่อกับคุณแม่ไปหาหมอได้

อีกทั้งตอนเย็นในวันนี้สัญญากันไว้ว่าจะชวนกันไปฉลองในการทำงานร่วมกันเป็นเพื่อนกัน

เลี้ยงอาหารกันที่แถวเลียบด่วนรามอินทรา

โทรไปนัด แพร กับมิ้น เรียบร้อยแล้วเจอกันประมาณสองทุ่มครึ่ง

ที่ห้องพิเศษแห่งหนึ่งเป็นส่วนตัว ร้านอาหารญี่ปุ่นและเกาหลี ซึ่งมีการจองโต๊ะไว้ล่วงหน้าแล้ว

โดยพี่ใหญ่ของพวกเรา คือพี่นนกับพี่สนุ๊ก

ดูเหมือนบ้านพี่ๆเขาอยู่แถวนี้

แต่ปองคงต้องนั่งรถจากแถวบ้าน คือบีทีเอสเหมือนเดิมแล้วมาลงแถวทองหล่อ

เพื่อจะนั่งรถแท็กซี่ไปแถวแยกเลียบด่วน

พอปองขึ้นเงินเรียบร้อยแล้ว

เมื่อได้เงินสดรีบโอนเข้าบัญชีทันที

ยังมีเงินเก็บที่สะสมไว้จากงานถ่ายโฆษณาครั้งก่อน

ยังใช้ไม่หมด เพราะจะต้องใช้จ่ายอย่างประหยัดที่สุด

ตามประสาคนที่เกิดมาในชีวิตที่พบกับความแร้นแค้นและดิ้นรน

ทุกบาททุกสตางค์จึงมีค่ากับปองเสมอ เพราะต้องแลกทุกอย่าง กว่าจะหามาได้ เลือดตาแทบกระเด็น

ดูจากพ่อแม่เป็นตัวอย่างก็รู้ แม่กว่าจะได้เงินวันละสี่ร้อยห้าร้อย ก็ซักผ้าจนมือเปื่อย ต้องรีดผ้าจนมือด้าน

ปองเดินออกจากธนาคารอย่างสบายใจ เงินอยู่ในบัญชีหมดแล้ว จากนั้นกดเบอร์ไปหาแพร

"พี่นนกับพี่สนุ๊กชวนไปทานร้านอาหารญี่ปุ่นเกาหลีกันแถวเลียบด่วน แกอย่าลืมนะ แพร ไปให้ได้"

"จ้ะ ขอบใจที่แกโทรมาเตือนฉันอีก นี่ก็เกือบลืมไปเหมือนกัน"

"ลืมไม่ได้นะ นัดกันไว้เกือบหมดแล้วมาทานกันในวันนี้ ก็ต้องเข้ากองละครกันหมดทุกคน กว่าจะออกมาอีกก็นานโข"

ปองเตือนแพร เหมือนเหมือน แพร เพื่อนสนิทหรือซี้ในวงการอีกคนเช่นเดียวกับ มิ้น

"ไอ้มิ้นล่ะ" แพรถามบ้าง

"ฉันโทร.ไปดักไปเตือนแล้วล่ะ" ปองพูดตามความจริง

เพราะมิ้น นั้นรับปากไว้แล้ว

นนเข้าไปหาคุณแม่อีกครั้ง

เมื่อช่วงเวลาห้าโมงครึ่งให้ท่านทานข้าวและทานยาตามที่หมอบอก

ก่อนที่จะเตรียมตัวเพื่ออาบน้ำแล้วแต่งตัว

เพื่อนๆส่งข้อความว่ากำลังเดินทางมา เพราะบางคนอยู่ไกล ต้องรีบเดินทางมาก่อน อย่าง เข้มกับ ปอง

และพวกเรามาพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งในเวลาสองทุ่มกว่า ที่ห้องวีไอพีแบบพิเศษ

นนกับสนุ้กอยู่ใกล้เราถึงมีโอกาสมาก่อนเพื่อนๆทุกคน เพราะเขามาถึงเมื่อหกโมงครึ่ง

เรียกว่ามานั่งรอทุกคนก่อน สั่งอาหารเอาไว้ และฆ่าเวลาด้วยการเล่นเกมกับไถเฟสบางครั้ง และอินสตาร์แกรมของเพื่อน เพื่อสอบถามว่าพวกเขาถึงไหนแล้ว

ด้านนอกนั้นนักท่องเที่ยวดูคลาคล่ำ

ศูนย์อาหารแห่งนี้ เป็นที่นิยมของหนุ่มสาว

จึงดูจะแน่นและหนาตาไปหน่อย

ด้านหน้าและปีกซ้ายหรือปีกขวา

พวกเราอยู่ในส่วนของเราไม่ได้ปะปน มีแต่ทางร้านและพนักงานเท่านั้นที่จะรู้ว่ากลุ่มนี้คือศิลปิน

เมื่อทุกคนมาครบอาหารทยอยเสิร์ฟมาแล้วเป็นชุดสลัด ชุดเนื้อวากิวโคขุนเซ็ททะเลพร้อมด้วยน้ำจิ้มหลากรส เนื้อย่างบาบีคิวไก่เทอริยากิ กะเพราไก่ไข่ดาว หมูโคชูจัง หมูย่างซอสญี่ปุ่น เนื้อผัดซอสบูลโกกิ กับ ปลาแซลมอนรมควัน