เป็นเรื่อง
1263 คำ
โสนซุปเปอร์ สาขามนต์เสน่ห์
"โซนเสื้อผ้าซุปเปอร์แม่มึงแม่งโคตรเจ๋งอีเหน่" ยัยแนนซี่ที่กำลังกวาดสายตามองโซนเสื้อผ้าที่อยู่ตรงหน้าของพวกเรา หันมายกนิ้วโป้งให้ฉันหลังจากที่มันได้เห็นว่าโซนเสื้อผ้าในซุปเปอร์ที่เป็นสาขาของฉันนั้นมันโคตรจะเจ๋งมากแค่ไหน
"ต้องยกความดีให้น้องเหน่นะคะ" ก็ไม่อยากจะโม้หรอกนะแต่ขอหน่อยละกัน เพราะเสื้อผ้าตามกระแสแฟชั่นที่เห็นอยู่ตอนนี้นั้นมันเป็นฝีมือการคัดสรรของน้องเสน่ห์คนสวยล้วนๆ จ้า!
"มึงแค่ขี้เกียจไปหาซื้อเวลาจำเป็นต้องใส่ต่างหาก อย่างเช่นตอนนี้ เสน่ห์" ว้า..เกลียดคนรู้ทันแฮะ ก็ได้! ยอมรับก็ได้ว่าทุกคำในประโยคที่ยัยแนนพูดมันก็คือความจริง ฮ่าๆ
"อีเหน่กูได้ชุดของเราสองคนแล้ว มึงเอาสีแดงไปส่วนกูจะเอาสีน้ำเงินเข้มเอง" แนนซี่ยื่นชุดเดรสรัดรูปสีแดงปาดไหล่โชว์หลังมาสั้นจู๋เสมอหมีมาให้ฉัน ส่วนของมันก็เหมือนกันจะต่างก็แค่สี
"ไปกัน รองเท้าก็ได้แล้ว"
"เดี๋ยวอีเหน่ มึงยังไม่จ่ายตังค์เลยนะ" ยัยแนนดึงรั้งแขนของฉันที่กำลังจะเดินออกไปจากที่นี่โดยไม่แวะไปคิดเงินตรงเคาน์เตอร์ก่อน แต่ด้วยความเคารพค่ะนังเพื่อนโง่! น้องเสน่ห์เป็นเจ้าของที่นี่ค่ะ!
"กูเป็นเจ้าของที่นี่ ทีนี้มึงจะไปได้ยังเพราะกูต้องรอมึงแต่งหน้าอีกนะอีแนน"
"เออว่ะ กูลืมไปโทษที"
SunnyBright Club (คลับซันนี่ไบรท์)
"ช้าเพราะมึงเลยอีแนน แต่งอยู่นั่นแหละห้าทุ่มกว่าละมึงดูดิเนี่ย" ฉันหันไปมองแนนซี่ที่ในตอนนี้ก็ยังเดินไปดัดขนตาไปอย่างไม่มีท่าทีว่าจะสลด
"ก็กูไม่ชอบหน้าสดนี่หว่า หน้าสดมึงสวยมึงก็พูดได้ดิ" ยัยแนนซี่ยู่ปากใส่ฉันด้วยความไม่พอใจ แต่ก็นะยอมรับก็ได้นะว่าไอ้เรามันก็เป็นคนสวยเว่อร์สวยวังอย่างที่เพื่อนรักมันพูดออกมาจริงๆ คิกๆ
"ช่างเหอะ" ฉันโบกมือเพื่อยุติปัญหาที่กำลังเป็นประเด็นให้เราสองคนถกเถียงกัน
"เออ... ว่าแต่วันนี้อีเจี๊ยบไปไหนวะ ทำไมไม่มาโรงเรียน" ก่อนจะชวนมันคุยถึงเรื่องยัยกระเจี๊ยบแทน ในขณะที่ขาทั้งสองคู่ของเราก็กำลังรีบเร่งความเร็วเพื่อเดินเข้าไปด้านในคลับ
ส่วนเรื่องอายุไม่ถึงเกณฑ์แต่เสร่อจะเข้าคลับนับว่ายังเป็นเรื่องผิดกฎหมายนะจ๊ะ สาวๆ อย่าหาทำแบบนังเด็กดื้อด้านอย่างน้องเสน่ห์นะจ๊ะ!
พูดมาถึงตรงนี้ก็เริ่มสงสารเฮียซันที่เป็นแฟนของยัยซันนี่เหมือนกันนะ! ก็...ยัยซันนี่มันอยากจะนั่งกินเหล้าปั่นกับฉันรวมถึงกลุ่มเพื่อนแบบชิลล์ๆ บ้างไรบ้าง มันก็เลยไปบังคับให้เฮียซันยอมที่จะให้เราเข้ามาปาร์ตี้ในคลับของเฮียแกทั้งที่มีกฎระบุเอาไว้อย่างชัดเจนว่าอายุต่ำกว่า 25ปีห้ามเข้า!
แต่อีกใจก็ยังอยากที่จะเที่ยวแบบไม่มีคนคอยคุมบ้างอ่า~ ขอโทษน้าเฮียซัน~
"เห็นอีซันบอกว่ามันโทรมาบอกว่าไม่ค่อยสบายอะ ไม่รู้ดิ" แนนซี่ไหวไหล่ประมาณว่ามันเองก็สืบรู้มาแค่นี้
"อ่อ" ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็ครางรับสั้นๆ ก่อนจะกดหน้าลงน้อยๆ เชิงเข้าใจ
"อีเหน่/อีแนน"
"เจ๋งโคตร/เจ๋งโคตร" ยัยแนนซี่กับฉันที่พร้อมใจกันหันมามองหน้ากันได้แต่ซู้ดปากด้วยความรู้สึกเสียดายที่ถึงคลับแห่งจะนี้มีสารพันสุราแบรนด์นอกหรูๆ แต่เราก็กลับไม่มีโอกาสที่จะได้ลองชิมมันเพราะอายุยังไม่ถึงเกณฑ์กันนั่นเอง!
"กว่าจะเสด็จมาได้นะพวกมึง" ซันนี่ที่เริ่มมีเมาแอ๋จากการกินสปาย ใช่ค่ะฟังไม่ผิดหรอกอีนังคนนี้มันเมาสปายอ้อนผัวค่ะทุกคน! ออกปากบ่นเราสองคนที่มาช้ากว่าเวลานัดถึงชั่วโมงครึ่งด้วยกัน
"โทษทีว่ะ" ฉันพูดก่อนจะค่อยๆ ปรายสายตามอง ไปยังสมาชิกที่เรียงรายกันอยู่รอบโต๊ะ โดยที่ฉันกับแนนซี่มาถึงหลังใครเพื่อน ซันนี่นั่งข้างพี่ซัน ถัดมาอีช้าง ฟ้าใส เฟิส์ต พี่แซ็ก พี่วี น้องโซนนั่งเรียงกันตามลำดับ
"อั๋นมันไม่มาหรอก มันอยู่ร้านมันโน่น เพราะวันอาทิตย์คนแม่งอย่างเยอะ" เป็นเฟิส์ตที่เอ่ยตอบฉันผู้ซึ่งกำลังจ้องเขาตาเขม็งด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
สักพักผ่านไปฉันที่ดูดเจ้าเหล้าปั่นลงกระเพาะไปในปริมาณเยอะพอสมควรก็รู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาแต่ก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียว
"อีแนน ไปเป็นเพื่อนหน่อยกูปวดเยี่ยว"
"เอาดิวะกูก็ปวดเยี่ยวพอดี" และถือว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่ยัยแนนมันก็บังเอิญอยากเข้าห้องน้ำด้วยเหมือนกัน
"น้องสาวคนสวยจะไปไหนกันจ๊ะ" แต่ในช่วงจังหวะที่ฉันกับยัยแนนกำลังจะเข้าห้องน้ำ จู่ๆ ก็มีผู้ชายตัวใหญ่ท่าทางนักเลงสองคนที่เดินเข้ามาหาฉันกับแนนซี่ด้วยสภาพที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันหื่นกาม!
"ขอทางด้วยค่ะฉันกับเพื่อนจะไปเข้าห้องน้ำ"
ฉันเลือกที่บอกปัดๆ เพื่อตัดปัญหาก่อนจะรีบจูงมือยัยแนนซี่ให้ออกห่างมาจากตรงนั้นโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้
"จะไปไหนละจ๊ะคนสวย" หนึ่งในสองเข้าเข้ามารวบเอวฉันอย่างฉกฉวยโอกาส ในขณะที่แนนซี่เองก็กำลังโดนผู้ชายอีกคนมัดตัวเอาไว้อย่างแน่นหนาไม่ต่างกัน
"กรี๊ด!"
"ปล่อยกูนะไอ้บ้า!"
เมื่อพอที่จะรับรู้ได้แล้วว่าตัวเองคงจะยากต่อการหลุดพ้นไปจากการคุกคามอย่างไม่ทันจะตั้งตัวในครั้งนี้ได้ ทั้งฉันและยัยแนนจึงทำได้เพียงร้องออกมาให้สุดเสียงเพื่อหวังให้ใครสักคนเข้ามาช่วยเหลือ
"ใครก็ได้ช่วยพวกเราด้วยค่ะ!!" ฉันกับแนนซี่ร้องเสียงหลงอยู่อย่างนั้นในขณะที่กำลังพยายามดิ้นรนให้ตัวเองหลุดออกไปจากเงื้อมมือของผู้ชายบ้ากามตัวใหญาทั้งสองคน
แต่...ทำไมไม่มีใครที่มันจะบังเอิญเดินผ่านมาทางนี้เลยนะ
"ไม่มีใครกล้าหือกับพวกกูหรอก มึงรู้มั้ยกูลูกใคร" ไอ้ผู้ชายคนที่มัดตัวฉันอยู่แสยะยิ้มหน้าเกลียดออกมา และมันก็ทำให้ฉันที่บังเอิญเงยหน้าขึ้นไปเห็นเข้าพอดีรู้สึกรังเกียจมันฉิบหายอย่างไม่ต้องสงสัย!
"มึงไม่รู้แล้วพวกกูจะรู้ได้ไงวะไอ้พวกบ้า! ปล่อย! ปล่อย! พวกกูเดี๋ยวนี้นะเว้ย" ฉันตะโกนด่าพวกมันจนสุดเสียงจนรู้สึกได้เลยว่าในตอนนี้คอของตัวเองมันแหบมันแห้งไปหมดแล้ว
"หนอย! อีพวกเด็กเปรต แล้วนี่มึงมีผัวกันรึยังละ ห๊ะ! ถ้ายังเดี๋ยวพวกกูสองคนนี่แหละจะยัดเยียดความเป็นผัวให้มึงเอง"
"กรี๊ด! ช่วยด้วยค่ะ!"
"ช่วยพวกเราด้วยค่ะ! กรี๊ด!"
พระเอกจ๋าอยู่ไหน รีบขี่ม้าขาวมาช่วยนางเอกแสนสวยด่วนๆ เลยค่า😁
- ผู้เขียน
