ถนนคนเดินยังคงคลาคล่ำไปด้วยผู้คนเช่นเคย บางคนมากับเพื่อน บางคนมากับแฟน บางคนมากับครอบครัว และบางคนก็มาเดินคนเดียวเช่นเธอ บุปผาสวรรค์มาเดินดูของเก๋ๆ ฆ่าเวลาในระหว่างที่รอให้บิดามารับ เพราะตอนนี้อีกฝ่ายกำลังคุยธุระสำคัญกับลูกค้ารายหนึ่งที่โรงแรมไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก
การเดินแบบไร้เงาคนเคียงข้างทำให้สาวน้อยพ่นลมหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย และอดอิจฉาคนที่เดินกันเป็นคู่ไม่ได้ ก่อนที่เธอจะเดินไปยังโซนขายของมือสอง กะว่าจะหาซื้อรองเท้าผ้าใบเก๋ๆ ไปใส่สักคู่ ทว่ายังไม่ทันจะได้เลือกก็มีมือหนึ่งคว้าหมับเข้าที่ข้อศอกแหลมเล็ก
เจ้าของร่างอ้อนแอ้นหันขวับไปมองคนอุกอาจ ก่อนจะเบิกตากว้าง
“คุณ!”
สาวน้อยบิดแขนให้หลุดพ้นจากอุ้งมือใหญ่ แต่ยิ่งต่อต้านเขายิ่งกระชับให้แน่นเข้า จนเธอเจ็บแขนไปหมด ก่อนจะร้องประท้วงเมื่ออีกฝ่ายลากให้ปลิวตามไปในตรอกแคบๆ มืดสลัว
“เฮอะ…ดีนะที่ยังจำคนที่เคยดูดปากกับเธอได้” บัลลังก์
