บทที่ 12

1651 คำ

ช่วงเช้าของวันอลินนั่งมองท้องทะเลสีฟ้าสดใสสะท้อนแสงอาทิตย์จนเบื่อแล้วชานป๋อหลินก็ยังไม่กลับมา อาหารรูมเซอร์วิสที่คนของเขานำมาให้หล่อนก็ทานเรียบร้อยและมิวายโดนสำทับว่าห้ามหล่อนออกไปไหนเองตัวคนเดียว ความคิดที่ว่าจะออกไปสำรวจพื้นที่บันเทิงส่วนอื่นๆ ของเรือสำราญก็พลอยเป็นหมันไปด้วย... หญิงสาวหยิบคอมพิวเตอร์ตัวเล็กของตัวเองออกมา และนั่งทำนั่นนี่โน่นเกี่ยวกับการโพรโมตโพรเจกต์ขายสินค้าและเครื่องประดับออนไลน์ที่หล่อนตั้งใจจะกลับไปบุกเบิก เมื่อก่อนบิดามีร้านหลายสาขาและมีลูกค้าคับคั่ง ท่านทำร่วมกับการส่งออกอัญมณีพรีเมี่ยมเกรด แต่หลังจากที่เกิดปัญหา ทำให้ต้องปิดหน้าร้านในห้างสรรพสินค้าไปทั้งหมดเหลือหน้าร้านไว้ที่สุดท้ายที่อาคารพาณิชย์ย่านสุขุมวิทซึ่งเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของครอบครัวที่หลงเหลือเพราะเป็นบ้านที่พ่อยกให้พี่สาวหล่อนตอนเรียนจบ นอกจากจะหาเงินสำหรับปลดภาระหนี้ครอบครัวได้สำเร็จอลินก็ยังค้นห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม