เลขายั่วรัก

8 – หมดกัน

ห้าเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก

ที่ผ่านมาไม่เคยมีสักวันที่ฉันจะได้ทำงานอย่างสงบสุข อีตาบอสชอบหาเรื่องฉันตลอด อะไรที่ฉันไม่ผิด บอสก็จะทำให้ฉันผิดให้ได้ แถมยังหาเรื่องที่จะทำให้ฉันลาออกได้ทุกวัน แต่ฉันมันเป็นพวกความอดทนสูงค่ะ ฉันไม่ลาออกง่าย ๆ หรอก

ส่วนเรื่องสาว ๆ ของบอสก็มีมาทุกวัน ดาราเอย นางแบบเอย พนักงานในโรงแรมยังมี แล้วก็ยัยพีอาร์เมเนเจอร์นั่นด้วย แต่ดูท่าบอสจะเป็นพวกเอาแล้วก็ทิ้ง ไม่รู้ว่าบอสได้ตรวจโรคบ้างหรือเปล่าเลือดบวกแล้วมั้ง

หลายเดือนก่อนที่บอสเคยขอให้ฉันไปเป็นเด็กเขา จากวันนั้นบอสก็ไม่พูดถึงอีกเลย ก็อย่างที่รู้ ๆ กัน คำตอบของฉันในวันนั้น มันทำให้บอสหาเรื่องแกล้งฉันมากขึ้นจนถึงทุกวันนี้ ไม่สิ ปกติก็จ้องแต่จะหาเรื่องให้ฉันลาออกอยู่แล้ว

คุณหญิงแม่ของบอสเอ่ยปากชมฉันใหญ่ว่าฉันเอาบอสอยู่ และยังห้ามไม่ให้ฉันลาออกอีกด้วย คุณหญิงชอบที่ฉันไม่ได้หวังจะใช้เต้าไต่แบบเลขาคนอื่น ๆ และยังบอกอีกว่าถ้าบอสจะชิ่งงานไปหาผู้หญิงให้โทรรายงานทันที เพราะแบบนี้แหละฉันถึงได้กล้าเถียงบอส เพราะบอสไล่ฉันออกไม่ได้

คุณหญิงเห็นว่าบอสตั้งใจทำงานมากกว่าที่ผ่านมา ตั้งแต่ฉันมาเป็นเลขาบอส ก็แหงสิ เวลาบอสจะไปไหนฉันก็จะขัดตลอด ฉันจะยกคุณหญิงมาอ้าง เพราะบอสกลัวคุณหญิงมาก เรื่องนี้ฉันเพิ่งรู้ เพราะฉะนั้นเวลาบอสจะเทงานไปหาหญิงฉันก็จะขู่บอสว่าจะโทรบอกคุณหญิงแค่นี้บอสก็ยอมสยบแล้ว

เมื่อก่อนที่บอสกล้าหนีงานไปหาสาว ๆ เพราะไม่มีคนกล้าโทรรายงานคุณหญิง แต่นี่ใคร เหอะ! นี่เหมยค่ะ อีเหมยผู้ไม่กลัวใคร เพราะงานต้องมาก่อน บางทีฉันก็คิดนะสรุปว่าฉันเป็นเลขาหรือเจ้านาย

และวันนี้…

สวัสดีวันหยุดที่แสนจะสดใส... สดใสบ้าบออะไรล่ะ เซ็งชะมัดวันหยุดทีไรตื่นเช้าทุกที เฮ้อเบื่อตัวเอง ไม่รู้จะตื่นมาทำไม นานทีปีหนจะได้หยุด ที่หยุดก็เพราะมันเป็นวันหยุดบอสด้วย เดือนนึงหยุดแค่ไม่กี่วันหรอก

นาน ๆ ทีนะไม่ได้ยินเสียงบอสตะคอกใส่ มันช่างสบายหูยิ่งนัก

ฉันนอนเอาตีนเกยหน้าผากคิดอยู่บนเตียงว่าจะไปไหนดี เพียงดาวก็ไปดูงานต่างประเทศ กว่าจะกลับก็อีกตั้งสองอาทิตย์

ส่วนปลายเพื่อนรักฉันมันก็ติดนัดกับลูกค้า เฮ้อ!! วันหยุดทั้งทีจะให้นอนหมกอยู่แต่ในห้องเหรอ น่าเบื่อจริง ๆ

ห้าโมงเย็น

และแล้วฉันก็ไม่ได้ออกไปไหนเลยจริง ๆ นอนอยู่บนเตียงตั้งแต่เช้ายันเย็น

กริ๊งงง โทรศัพท์ฉันดังขึ้น ปลายโทรมา

ฉัน "ไงชะนี"

ปลาย "วันนี้ไปไหนดีคะ"

ฉัน "ว่างแล้วหรือไงถึงได้โทรมา"

ปลาย "อื้อ ไม่รับงานต่อแล้ว"

ฉัน "ดีมาก ที่ไหนเด็ดว่ามาเลย ฉันไม่ได้ปลดปล่อยนานแล้ว"

ปลาย " โอเค งั้นตอนนี้เดี๋ยวฉันไปรับ หาอะไรกินก่อน อาบน้ำแต่งตัวรอเลย บายจุ๊บ"

วางสาย

สุดท้ายสวรรค์ก็เข้าข้างฉันสักที หลังจากที่ฉันนอนโง่ ๆ อยู่คนเดียวตั้งแต่เช้า

ฉันลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วก็รอปลายมารับไปกินข้าว

กริ๊งงง โทรศัพท์ฉันดังขึ้น ปลายคงจะมาถึงแล้ว ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

ไอ้ขี้เก๊ก

“บอส!!”

ฉันอุทานออกมาเบา ๆ แล้วก็ทำหน้าสงสัยว่าบอสจะโทรมาทำไมกัน รู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดียังไงก็ไม่รู้ ปกติวันหยุดไม่เคยโทรมา นี่คิดจะแกล้งอะไรฉันอีกหรือเปล่า

ฉันนั่งมองดูเบอร์บอสโชว์อยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ ไม่กล้ากดรับ จนสายมันตัดไป

เฮ้อรู้สึกโล่งใจแบบบอกไม่ถูก

กริ๊งง ไอ้ขี้เก๊ก บอสโทรมาอีกแล้ว

"หรือจะมีงานด่วน... แต่ตอนนี้เนี่ยนะ" ฉันบ่นพึมพำเบา ๆ นั่งมองเบอร์ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจกดรับ

"นี่เธอทำอะไรอยู่ฮะ!!" บอสถามเสียงดุ ๆ นั่นไงยังไม่ทันพูดก็โดนซะละเหมยเอ๊ยย

"พอดีเมื่อกี้เข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ บอสมีอะไรเหรอคะ "

"มาหาผมที่บ้านด่วน เอาเอกสารที่จะสร้างโรงแรมที่ลำปางมาด้วย"

"ตะ ตอนนี้เหรอคะ " ฉันตาโตขึ้นมาทันที ว่าแล้วไม่น่ารับสายเลยเหมยเอ๊ยย

"อื้ม"

"ค่ะบอส" ฉันพูดเหมือนคนหมดแรง หมดกันข้าวก็ยังไม่ได้กิน

จากนั้นบอสก็วางสายไป แล้วส่งที่อยู่มาให้ฉันในแชต