Chapter 4
1312 คำ
@ห้างสรรพสินค้า A
ฉันขับรถตรงมาถึงห้างได้สักสิบนาทีแล้ว แล้วก็ตอนอยู่ในรถฉันก็โทรศัพท์หาพี่หมอให้มาหาเรียบร้อย จริงๆจะว่าพี่หมอจีบฉันไหมก็ไม่เชิงคือตอนเจอกันใหม่ๆเขาจีบฉันจริงๆแต่ว่าฉันคิดกับเขาแค่พี่ชายจากนั้นก็กลายเป็นพี่น้องกันไปโดยปริยาย
"รอนานไหมครับสาวน้อย "
"พี่หมอ!"
ฉันหันไปตามเสียงก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆพี่เขา พอไปถึงพี่เขาก็ลูบหัวฉันเบาๆอบอกเลยว่าเขาเป็นคนที่อ่อนโยนที่สุดแต่น้องกว่าพี่เดย์ออฟนะคนนั้นละมุนมากๆแต่เขาใจร้ายกับฉันทุกครั้งเวลาที่พี่จินดาโทรศัพท์มาหา
"อยู่ๆชวนพี่มาทานข้าว แปลกจะตัวร้อนป่ะไหนดูหน่อย"
"ไม่ต้องเลยนะ ทิฟแค่อยากทานข้าวด้วยผิดเหรอ"
พี่หมอหัวเราะขำๆก่อนจะเอ่ยออกมา
"ไม่ใช่ว่าพี่ชายที่แสนดีทิ้งไปหาสาว น้องก็เลยน้อยใจเหรอ"
"พี่หมอ"
ฉันสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ เชอะทำมารู้ดีเชียวนะ โมโห
"ไม่งอนพี่สิ พี่แค่พูดแทงใจดำนิดเดียวเอง"
"หยุดพูดเรื่องเขาเลยนะไม่งั้นทิฟจะกลับแล้วทิ้งให้พี่หมอทานข้าวคนเดียว"
พี่หมอทำท่าทางตกใจสุดๆ
"โห เรียกเราออกมาแต่มาทิ้งกันเนี้ยนะ"
"ก็หยุดพูดเรื่องพี่เดย์ออฟได้แล้ว แล้วก็อีกอย่างน้องบอกว่าน้องกำลังคุยๆกับพี่หมออยู่ ช่วยเนียนๆด้วยนะเคป่ะ"
ฉันต้องนัดแนะกับพี่เขาไว้ก่อนเดี๋ยวพี่เดย์ออฟจะหาว่าฉันโกหกอีก ให้เขาเข้าใจแบบนั้นก็ดีเขาจะได้เลิกยุ่งกับฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องมาคิดอะไรเห็นอะไรเกี่ยวกับเขาอีก
"หึ มันคงยอมหรอกนะ มันหวงเรายิ่งกว่าอะไรถ้ามันรู้ว่าพี่จีบเรานะรับรองตามต้อยๆไม่ยอมห่างแน่นอน"
"ไม่จริงหรอก นี่เขาก็รู้นะว่าทิฟมาทานข้าวกับพี่หมออ่ะ ไม่เห็นเขาจะสนใจอะไรเลย"
พูดถึงประโยคนี้มันก็จะเจ็บหน่อยๆ แต่ก็นะเรามันเป็นแค่น้องสาวหลอกๆไม่ได้สำคัญเหมือนกับคนที่เขารักมาตลอด ฉันจะพยายามออกห่างจากเขาให้มากที่สุดแล้วกัน
"หิวแล้วไปกันเถอะ"
ฉันกอดแขนพี่หมอแล้วพาเดินตรงไปโซนร้านอาหาร ทานอะไรดีน้าาาา
หมับ!
"ปล่อยแขนน้องกูนะไอ้หมอ"
ฉันหันไปตามเสียงก็เจอกับพี่เดย์ออฟที่ใบหน้าแดงก่ำเหมือนจะโมโหใครมาจากไหน
"พี่บอกแล้ว เชื่อพี่ยัง"
พี่หมอโน้มตัวลงมากกระซิบกระซาบกับฉันพี่เดย์ออฟเห็นดังนั้นรีบกระชากแขนฉันทันที
"มานี่ เป็นผู้หญิงแท้ๆให้ผู้ชายแตะเนื้อต้องตัวได้ยังไง"
ได้ยินดังนั้นฉันก็ดึงข้อมือของตัวเองออกจากพี่เดย์ออฟทันที
"งั้นพี่ก็ปล่อยน้องด้วยเพราะพี่ก็ผู้ชายห้ามมาจับตัวน้อง"
เขาชักสีหน้าใส่ฉันทันทีก่อนจะดึงฉันเข้าไปอยู่ข้างๆเขา
"พี่จับได้คนอื่นห้ามจับ มึงห้ามมาแตะน้องกูนะไม่งั้นมึงจะโดนไอ้หมอ"
พี่หมอมองหน้าพี่เดย์ออฟยิ้มๆ
"กูเริ่มสงสัยล่ะว่ามึงเป็นพี่หรือมึงเป็นผัวน้องเขาห๊ะ หวงชิบหาย"
พี่เดย์ออฟอ้าปากค้างทันทีก่อนจะรีบปฏิเสธ
"พี่สิวะ มึงนี่คิดอะไรแบบนั้นกัน ห้ามยุ่งกับน้องกูจบนะอย่าให้กูต้องพูดเยอะ"
ฉันเงียบฟังเขาสองคนเถียงกันแล้วเริ่มปวดหัว แล้วก็ท่าทีของพี่เขานั้นมันทำให้ฉันไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองนะว่าเขาหึงหวงฉัน
"กูกำลังจีบน้องมึงอยู่เดย์ออฟ ใจกว้างหน่อยสิ ยังไงวันหนึ่งน้องสาวมึงต้องมีคนดูแล กูจะเป็นคนนั้นเอง"
"ไม่ต้องเสือกกูจะดูแลน้องกูเอง น้องกูยังเด็กยังไม่ควรคิดเรื่องพวกนี้"
พูดจบพี่เดย์ออฟก็ดึงฉันให้ไปตามเขาทันที ฉันเหลือบมองพี่หมอเล็กน้อยเขายิ้มแล้วโบกมือให้ฉัน
ตู๊ดดดดดดดดดด
"ใครโทรมาวะ"
เขาสะบดออกมาก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์มาดูเขายิ้มออกมาทันที
"ว่าไงครับจินดาคิดถึงเดย์เหรอถึงโทรมาหา"
ฉันชะงักไปทันทีก่อนจะสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของเขา สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องถอยไปเพราะคนที่เขารักโทรมาหาแล้ว ฉันเดินออกไปจากเขาทันที ไม่อยากจะฟังว่าเขาจะคุยกันหวานกันแค่ไหน ตอนนี้ฉันต้องการที่จะอยู่ห่างจากเขาให้มากที่สุด
"ว่าไงครับจินดาคิดถึงเดย์เหรอถึงโทรมาหา"
ผมรับโทรศัพท์จินดาทันทีที่เธอโทรมา ผมก็ไม่รู้ทำไมผมถึงรักจินดาทั้งๆที่เธอมีเจ้าของอยู่แล้ว อาจจะเพราะตอนเรียนด้วยกันเธอช่วยเหลือผมแล้วก็ดีกับผมตลอดมา มันต่างจากน้องสาวของผมอีกคนที่ผมผูกพันมาตั้งแต่เด็กเขาสองคนต่างกันตรงที่ผมรักทั้งสองคนด้วยความรู้สึกคนละแบบไงหละ คนหนึ่งผมรักแบบผู้หญิงผู้ชาย อีกคนผมรักแบบน้องสาวแล้วก็รักมากหวงมากด้วยเพราะตั้งแต่เด็กมาแล้วไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้ใกล้น้องสาวผมเลย เราเรียนด้วยกันตลอดไปไหนด้วยกันตลอด แม้กระทั้งไปเรียนเมืองนอก ผมก็จัดการทุกอย่างให้น้องไปเรียนด้วยกับผม ไม่รู้สิแต่ผมหวงน้องผมคนนี้มาก ไม่มีทางที่ใครจะได้มาดูแลหรือมาใกล้หรอก ผมดูแลน้องผมได้ใครห้ามยุ่ง
(คิดถึงตายแหละยะ จินดาอยากได้หนังสือที่เดย์ออฟอ่านวันนั้นอ่ะ เอามาให้หน่อย)
"ได้สิครับสำหรับจินดาอยากได้อะไรบอกเดย์จะไปหาเดี๋ยวนี้เลย"
น้องสาวตัวดีของผมสะบัดมือออกจากผมก็ก็วิ่งหนีไปทันที ใครอนุญาตให้ไปเนี้ย ผมเดินตามทิฟฟี่ไปจนไปเจอยืืนคุยกับไอ้หมอ ไอ้หมออีกแล้วเหรอมันเคยมาจีบทิฟฟี่รอบหนึ่งแล้วผมจัดการไปแล้วนะ
(จะมากี่โมงอ่ะ จะได้รอ)
"ไม่ต้องรอตอนนี้เดย์ยังไม่ว่างเดย์จะไปตามคุมน้องสาวตัวแสบของเดย์ก่อนกล้าดียังไงนัดทานข้าวกับผู้ชาย วันนี้ไม่ได้นะถ้าว่างเดย์จะเอาไปให้"
(เดย์เปลี่ยนไปนะ เดย์คนเดิมจะมาหาจินดาทันที )
"คือว่า เอ่อ "
(ไปดูน้องเถอะ แล้วจำคำพูดจินดาไว้นะ อะไรที่อยู่ใกล้ตัวแล้วมันดี เดย์ต้องรักษาไว้ให้ดีอย่าให้อะไรมาบังตาแล้วทำให้เดย์ต้องเสียมันไป เดย์ควรจะเปิดใจมองรอบๆบ้างนะ ^^)
"เดย์ไม่เข้าใจอ่ะ ไว้จะไปถามแล้วกันวางก่อนนะไปจัดการไอ้หมอก่อน"
ผมกดวางโทรศัพท์ทันที ก่อนจะย่างสุขุมเข้าไปหาเขาสองคน
"ทิฟฟี่เดี๋ยวนี้น้องดื้อกับพี่นะ"
ทิฟฟี่หันมามองหน้าผมแล้วเหมือนจะตกใจเล็กน้อย
"พี่ไม่ไปหาพี่จินดาคนที่พี่รักที่สุดหละ น้องจะไปทานข้าวกับพี่หมอน้องหิว"
"พี่ทานด้วยวันนี้พี่จะเฝ้าน้องทั้งวันเลย หึ"
- ผู้เขียน
