25

1310 คำ

ไม่นาน วรินทร์รัมภาก็เดินมาพร้อมข้าวของเต็มสองมือ แถมยังเดินโดยที่ไม่สนใจรอบข้าง ชายหนุ่มอยากจะลงโทษเธอนักที่ไม่ระมัดระวังตัวเลย หากถูกฉุดขึ้นมาก็คงจะร้องไม่ทัน แล้วก็เป็นตามที่คาดไว้ ไม่นาน อิสระก็เดินตามวรินทร์รัมภามาอย่างห่างๆ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปหญิงสาว ทำตัวลับๆ ล่อๆ ไม่ยอมเดินเข้าไปที่ร้าน แต่ทำท่าจะเดินกลับไป ธีทัศจึงเลือกที่จะปรากฏตัวให้อิสระเห็น “แกทำอะไร” ธีทัศไม่ยั้งมือ กระชากคอเสื้ออิสระอย่างแรงจนนักศึกษาหนุ่มตัวเซ และเมื่อเห็นหน้าของธีทัศชัดเจน อิสระก็ทำหน้าช็อกทันที “ฉันถามว่าแกทำอะไร! มาตามวุ้นแก้วทำไม” ชายหนุ่มตะคอกเสียงดังจนคนแถวนั้นเริ่มให้ความสนใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น “เอ่อ...คือ...ผมเปล่านะครับ ผมก็แค่จะเดินไปทำงาน” อิสระรีบพูด น้ำเสียงตะกุกตะกัก ทำให้ธีทัศรู้ว่าต้องมีเรื่องไม่ปกติแน่ “ฉันเห็นแกตามวุ้นแก้วตั้งแต่บนรถเมล์แล้วก็แอบถ่ายรูปเธอ ไหนเอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม