วิวาห์เหวี่ยงรัก

10

พออาบน้ำเสร็จวรินทร์รัมภาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เห็นธีทัศนอนตะแคงข้างหันหน้าไปอีกฝั่งหนึ่ง เขาคงหลับไปแล้ว เธอไม่เคยนอนร่วมเตียงเดียวกับผู้ชายมาก่อนเลยอดจะเขินและประหม่าไม่ได้ หลังจากก้าวขึ้นเตียงแล้วก็ข่มตาลง ด้วยความอ่อนเพลียทำให้เปลือกตารู้สึกหนักอึ้ง ทว่าขณะกำลังจะเข้าภวังค์นิทรา หญิงสาวก็สะดุ้ง ดูเหมือนเธอจะถูกผีอำ ทำให้วรินทร์รัมภาไม่กล้าลืมตาขึ้นมอง

ตั้งแต่เด็กมารดามักจะสอนเสมอว่าหากนอนแปลกที่แปลกทาง ก่อนนอนอย่าลืมไหว้พระ ผลของการไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่เลยเจอดี เธออยากจะสะกิดเรียกให้พี่ธันตื่นแล้วลุกขึ้นมาช่วย แต่พยายามเอื้อมแขนไปจนสุดก็ยังไม่ถึงตัวพี่ธัน จำได้ว่าก่อนจะนอนแล้วเคลิ้มหลับไป ธีทัศนอนหันหลังให้เธอ ตัวของเขาแทบจะชิดขอบเตียงอีกข้าง เหมือนไม่อยากนอนใกล้เธอ วรินทร์รัมภาคิดว่าเวลานี้ให้ใครช่วยไม่ได้นอกจากช่วยตัวเอง

“ปล่อยฉันเถอะนะ เดี๋ยวจะทำบุญไปให้”

“...”

เงียบ ไม่มีเสียงตอบจากผีที่กำลังกดทับจนร่างของเธอจมดิ่งไปกับที่นอน แล้วถ้าผีมันไม่อยากได้บุญ แล้วมันจะเอาอะไร

“ฉันขอโทษนะคะ ไม่รู้ว่าทำอะไรผิดไป อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ถ้าไม่เอาบุญ แล้วจะเอาอะไรคะ”

“เอาเธอไง”

วรินทร์รัมภาสะดุ้ง ขนลุกไปทั้งตัว แต่เพราะเธอยังควบคุมสติได้ทำให้ไม่ส่งเสียงหวีดร้องออกมา ก่อนจะลืมตาโพลงขึ้น เพราะเสียงของผีมันช่างคุ้นเคย แล้วก็จริงด้วย สิ่งที่ทาบทับลงมาบนตัวเธอในเวลานี้มันไม่ใช่ผีอำ แต่เป็น...

“พี่ธัน! พี่ขึ้นมาอยู่บนตัววุ้น...ทำไมคะ”

ใบหน้าหล่อเหลาลอยวนอยู่เหนือดวงหน้าหวานไม่ถึงคืบ ดวงตาคู่คมสบตาเธออย่างชั่งใจราวกับกำลังตัดสินใจจะทำอะไรบางอย่าง

ธีทัศคร่อมร่างอ้อนแอ้นเอาไว้ โดยที่ช่วงล่างกำยำทับอยู่บนตัวเธอ กลางลำตัวของเขาบดเบียดกับเธออยู่อย่างท้าทาย ในเงาสลัวเขามีรอยยิ้มเหมือนเสือร้ายที่ขย้ำเหยื่อไว้ได้แล้ว ธีทัศน้อยกำลังทำตัวหัวแข็งจนเขาไม่อาจข่มตาหลับได้

ตอนที่วรินทร์รัมภาไปอาบน้ำเขาพยายามข่มตาหลับ แต่มันก็กระวนกระวายจนไม่อาจหลับลง ได้แต่คิดว่าถ้าเธอกลับขึ้นมาบนเตียงอีกครั้งเขาจะจับเธอจูบให้สมกับความรู้สึกอัดอั้นหิวกระหายที่ซ่อนเก็บไว้มาหลายปี เขาจะใช้ลิ้นร้อนกวาดชิมความหวานจากปากน่าจูบ เขาอยากเห็นกับตาว่าร่องอกขาวโพลนของรุ่นน้องสาวมันจะมีขนาดล้นมืออย่างที่เขาคิดหรือเปล่า ซอกคอขาวนั้นจะหอมกรุ่นแค่ไหน ที่เขาจินตนาการไว้มีเพียบ แต่พอถึงตอนนี้ที่วรินทร์รัมภามองเขาด้วยแววตาปนรังเกียจปนตื่นกลัว สิ่งที่เขาทำก็คือ

“เอ่อ...ไม่มีอะไร พี่แค่ลืมบอกฝันดีก่อนนอนครับ” เขาโน้มใบหน้ามาจูบหน้าผากเธอหนึ่งครั้ง ก่อนจะพาร่างที่คร่อมทับอยู่บนตัวเธอกลับมานอนเคียงข้าง เปลี่ยนมากอดเอาไว้หลวมๆ

‘อีกแล้ว...ไอ้บทแบบนี้มันต้องมีด้วยเหรอ’ เขาคงคิดว่าเธอเป็นหมอนข้างงั้นหรือ

ธีทัศกอดวรินทร์รัมภาไว้ในอ้อมกอดพยายามข่มตาหลับ ขณะที่คนถูกกอดหลับไม่ลงทั้งคืน เพราะไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไรต่อไป พี่ธันของเธอดูแปลกๆ ไม่เหมือนที่คุยกันไว้ ขืนต้องนอนร่วมเตียงกันไปแบบนี้ กอดกันแบบนี้ ไม่นานไม่ช้าทั้งตัวทั้งใจเธอคงเสร็จเขาแน่เลย คิดทบทวนตัวเองอยู่นานก่อนจะคิดได้ว่าพรุ่งนี้ต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง ว่าเธอจะขอถอนตัวออกจากเรื่องการแต่งงานบ้าๆ นี่! ให้เร็วที่สุด

……………………………………………………

เช้าวันถัดมา

วรินทร์รัมภาลืมตาขึ้นมาก็ไม่เห็นคนข้างกายแล้ว แม่บ้านบอกว่าเขาออกไปวิ่งตอนเช้า ให้เธอนอนพักตามสบาย เดี๋ยวจะกลับมากินอาหารเช้าด้วย วรินทร์รัมภาจึงรีบแต่งตัวและเข้าไปที่ร้านกาแฟแต่เช้า เธอต้องการหนีหน้าธีทัศเพราะอับอายกับเรื่องเมื่อคืนเหลือเกิน ทั้งเรื่องจินตนาการพลุ่งพล่านของตัวเอง ทั้งสิ่งที่ธีทัศทำ แม้จะอยากเคลียร์กับเขาให้รู้เรื่อง แต่เธอก็ยังไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร

หญิงสาวสาละวนกับการจัดการวัตถุดิบต่างๆ และเริ่มเตรียมแป้งสำหรับทำพายผักโขม

“วุ้นแก้ว” เสียงของ ‘พายุ’ ทำให้วรินทร์รัมภาตื่นจากภวังค์ความคิด พอหันกลับไปมองก็เห็นพายุ เพื่อนชายคนสนิทของเธอตั้งแต่มหาวิทยาลัย หลังจากเรียนจบมาพายุก็ไปทำงานที่บริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ถึงเขาจะมีงานที่ต้องไปพบลูกค้าที่ต่างจังหวัดบ่อยๆ แต่ก็จะแวะเวียนมาหาเธอที่ร้านเสมอ พอนึกได้ว่าบริษัทนั้นมีเจ้าของเป็นใคร วรินทร์รัมภาก็รู้สึกว่าโลกนี้ช่างกลมเหลือเกิน

“อ้าว มาแต่เช้าเลยพายุ” วรินทร์รัมภายิ้มทักทายเพื่อนชายคนสนิทอย่างเช่นเคย แต่น่าแปลก วันนี้อีกฝ่ายนอกจากไม่มีรอยยิ้มให้อย่างเคย แล้วยังทำเสียงแข็งพร้อมชักหน้าดุใส่

“เกิดอะไรขึ้น เธอแต่งงานกับใคร ทำไมไม่บอกฉัน” สิ้นคำถามของพายุ วรินทร์รัมภาก็นิ่งอึ้งไป เพราะเธอไม่ทันได้คิดคำตอบ แต่ที่สงสัยคือใครเป็นคนบอกเรื่องนี้กับพายุ

“ใครบอกนาย” วรินทร์รัมภาถามออกไปด้วยความสงสัย เธอก็ย้ำไอ้มิลล์แล้วว่าอย่าพูดเรื่องนี้ให้ใครรู้ โดยเฉพาะพายุ

“ไม่สำคัญหรอกว่าใครเป็นคนบอก เรื่องแบบนี้มันปิดกันไม่ได้ แต่ที่ฉันสงสัยคือเจ้าบ่าวของเธอคือใคร” พายุถามออกมาเสียงดังอย่างต้องการคำตอบ เพราะสำหรับพายุแล้ว วรินทร์รัมภาคือผู้หญิงคนเดียวที่เขาแอบรักมาหลายปี และตั้งใจจะจีบเธอจริงจังเมื่อเขาพร้อม แต่เมื่อรู้ข่าวจากเพื่อนในกลุ่มของวรินทร์รัมภาว่าเธอเข้าพิธีแต่งงานแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเมื่อวานก็ทำเอาเขาแทบช็อก เรียกว่าล้มทั้งยืนไปเลยก็ได้ เพราะเขาคิดว่าตัวเองสนิทกับเธอที่สุดแล้ว แต่ทำไมไม่รู้เรื่องเลย

แค่เขาไปทำงานที่ต่างจังหวัดไม่กี่วัน กลับมาหัวใจก็แทบแตกสลาย จึงได้มาจี้ถามว่าวรินทร์รัมภาแต่งงานกับใคร หลังจากผู้หญิงพวกนั้นไม่ยอมตอบ จนเขาต้องมาคาดคั้นกับวรินทร์รัมภาด้วยตัวเอง

“ตอบมาสิ ไปคบกันตอนไหน มันเป็นใคร”

วรินทร์รัมภาหายใจยาวพรืด ถ้ามันปิดไม่มิดแล้วก็คงต้องบอก...

“ฉันแต่งงานกับ...” ยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงแทรกขึ้น

“คนที่วุ้นแก้วแต่งงานด้วยคือฉันเอง” เจ้าบ่าวที่กำลังถูกพูดถึงเดินเข้ามาในร้าน วรินทร์รัมภามองธีทัศอย่างอึ้งๆ เธออยากจะหนีไปให้พ้นกับสถานการณ์ชวนอึดอัดนี้เหลือเกิน

“พี่ธัน? หมายความว่าไง พี่กับวุ้นแก้ว” พายุมองหน้าธีทัศสลับกับวรินทร์รัมภา เขาแทบไม่เชื่อว่านี่คือเรื่องจริง เพราะธีทัศไม่ได้ติดต่อกับวรินทร์รัมภามานานแล้ว สองคนนี้ไม่ได้ซุ่มคบกันแน่ มีแต่เขาที่ใกล้ชิดเธอที่สุด แล้วจู่ๆ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้อย่างไร