วิวาห์เหวี่ยงรัก

6

คฤหาสน์ตระกูลปัทมรุ่งโรจน์

อีกฟากหนึ่ง ภายในคฤหาสน์หรูใจกลางกรุง “แกบ้าไปแล้วหรือธัน จะเอาผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาทำเมียไม่ได้นะ” ทันทีที่เขาบอกเรื่องวรินทร์รัมภากับมารดา ท่านก็อารมณ์เสีย แสดงออกมาชัดเจนว่าไม่เห็นด้วย และพอรู้ว่าวรินทร์รัมภาคือรุ่นน้องรหัสที่ท่านไม่ชอบหน้าก็ยิ่งไปกันใหญ่ ในขณะที่บิดาก็มีท่าทีไม่พอใจนัก

“ฉันอุตส่าห์คุยกับพ่อแม่ของหนูปรีชยาตั้งนานกว่าเขาจะยอมยกลูกสาวให้ แกจะทำแบบนี้กับหนูปรีชยาเขาไม่ได้นะธัน อย่างน้อยก็ควรไปตามหาน้องว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วแก้ไข ไม่ใช่หาผู้หญิงคนใหม่มาแต่งแทน” คราวนี้เป็นบิดาที่หันมาต่อว่า ธีทัศได้แต่มองหน้าบิดากับมารดาสลับกัน ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่

“งั้นก็แล้วแต่พ่อกับแม่แล้วกันครับ ผมคงต้องไปบอกเลิกเธอแล้วก็ปล่อยให้เธอเลี้ยงลูกของผมไป น่าสงสารเด็กตาดำๆ นะครับ ที่ปู่ย่าเกลียดชังแกตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้า” คำพูดของธีทัศทำเอาบิดามารดาตะลึงทันที เขาเล่นละครฉากใหญ่เพราะรู้ดีว่าที่ทั้งสองอยากให้เขาแต่งงานเพื่อให้มีทายาท ฉะนั้นหากโกหกว่าวรินทร์รัมภากำลังตั้งท้อง พวกท่านต้องปฏิเสธหลานไม่ลงแน่ๆ

“แกว่ายังไงนะ อย่าบอกนะว่านังเด็กนั่นท้อง นี่มันตั้งใจจะจับแกใช่ไหมธัน ตอนเรียนก็หลอกให้แกช่วยจ่ายค่าเทอม พอแกกลับจากเมืองนอก มันก็รีบใช้จังหวะที่เจ้าสาวของแกหนีไปมาจับแก นังเด็กนี่มันร้ายจริงๆ” คุณธาราพูดออกมาพร้อมกับทำท่าจะเป็นลม โชคดีที่พ่อรับไว้ได้ทัน

“ใจเย็นๆ คุณเป็นยังไงบ้าง”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะครับคุณพ่อคุณแม่”

นายโสฬสประคองภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากเอาไว้ ทั้งคู่มองลูกชายเลือดเย็นอย่างต้องการคำตอบว่าธีทัศเป็นคนประเภทไหนกันแน่ เจ้าสาวหนีไปด้วยเหตุอะไรเขาเองก็ไม่รู้ แต่กลับหาเจ้าสาวคนใหม่มาเสียบเข้าพิธีแทน

“ใจเย็น แล้วฟังผมนะครับ ตั้งแต่ผมกลับมา ผมเองที่เป็นฝ่ายเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวุ้นแก้ว ส่วนผมกับปรีชยา เราไม่ได้รักกัน เธอเองก็ไม่อยากแต่งงานกับผมถึงหนีไป ส่วนผมก็ทำให้วุ้นแก้วท้องครับ เพราะผมรักวุ้นแก้ว แต่ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่ไม่ยอมรับวุ้นแก้ว ไม่ต้องการหลานก็ไม่เป็นไร ผมจะได้ไปบอกวุ้นแก้วว่าเรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ แล้วปล่อยให้คนลือกันไปว่าเจ้าสาวผมหนีงานแต่ง ผมยอมเสียหน้าครับ” ธีทัศทำท่าจะเดินออกไป รู้ดีว่ามารดาเป็นประเภทเสียเงินไม่ว่าแต่เสียหน้าไม่ยอม แล้วธีทัศก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงมีอำนาจของบิดาดังขึ้นเสียก่อน

“หยุดก่อน! ตาธัน แกไม่ได้โกหกฉันสองคนใช่ไหมเรื่องเด็กในท้องน่ะ ถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องจริงๆ เด็กในท้องเป็นลูกแกแล้วก็เป็นหลานฉันแน่ๆ ใช่ไหม” บิดาถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ธีทัศลอบจุดยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะปรับสีหน้าให้เหมือนเดิม แม้จะรู้สึกผิดที่ต้องโกหกพวกท่าน แต่เขาก็ต้องดำเนินเรื่องต่อ เพราะไม่อย่างนั้นพวกท่านคงไม่ยอมให้เขาแต่งงานกับวรินทร์รัมภาแน่ๆ และที่สำคัญแม้ตอนนี้เธอจะยังไม่ท้อง แต่เขามั่นใจว่าสามารถทำให้วรินทร์รัมภาท้องได้อย่างแน่นอน

“ครับ ผมมั่นใจ” ธีทัศตอบออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน ทำให้ท่านทั้งสองมองหน้ากันอย่างคิดหนัก ถึงจะอยากได้สะใภ้ที่มีฐานะหน้าตาทางสังคมสูสีกัน แต่พอนึกถึงหลานที่จะเกิดมาก็อดสงสารหลานไม่ได้

“ได้ ฉันยอมให้แกแต่งกับเด็กคนนี้ แต่มีข้อแม้ว่างานจะต้องเป็นการแต่งแบบเงียบๆ เรียบง่าย และเมื่อนังเด็กนั่นคลอดลูกเมื่อไร พิสูจน์แล้วเป็นหลานของฉันจริงๆ แกค่อยเปิดตัว ถึงตอนนั้นแกจะหาเหตุผลอะไรมาอ้างกับผู้คนว่าไปคว้าผู้หญิงจนๆ กระจอกๆ มาก็เรื่องของแก แต่ที่แน่ๆ พวกฉันจะไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นสะใภ้จนกว่าจะพิสูจน์เรื่องลูกในท้องได้” ผู้เป็นบิดายื่นคำขาด แม้คำตอบจะทำให้ธีทัศหนักใจอยู่บ้าง แต่เขาก็ต้องเดินหน้าต่อ ในเมื่อพวกท่านอยากบังคับให้เขาแต่งงานนัก เขาก็จะแต่งกับผู้หญิงที่เขารู้สึกดีด้วย และคนเดียวที่เขารู้สึกแบบนั้นก็มีแค่วรินทร์รัมภาคนเดียว ส่วนปรีชยา ผู้หญิงที่ควรจะเป็นเจ้าสาวของเขา ป่านนี้คงมีความสุขกับคู่ขาเลสเบี้ยนของเธอไปแล้ว...

‘ทุกอย่างเข้าทางลงล็อกพอดี’

ธีทัศนึกพออกพอใจภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งที่ใครก็เดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไร วางแผนอะไรในหัว

“ขอบคุณนะครับคุณพ่อคุณแม่ ถ้างั้นผมจะไปบอกให้เธอเตรียมตัวเรื่องการแต่งงาน จะได้ไม่ทำให้คุณพ่อคุณแม่เสียหน้าในฐานะสะใภ้ของตระกูลปัทมรุ่งโรจน์”

มารดาอดหมั่นไส้ทั้งลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้ที่ไม่ได้เลือกไม่ได้ “งานปั้นอีกาให้เป็นหงส์ แกคงเหนื่อยหน่อยนะตาธัน”

“เพื่อรักษาหน้าคุณพ่อคุณแม่ไว้ ผมยอมเหนื่อยครับ” ดวงหน้าหล่อเหลาลอบยิ้ม เผยแววตาเจ้าแผนการ

หนึ่งสัปดาห์ถัดมา

ทุกอย่างดำเนินไปตามแผนที่ธีทัศวางเอาไว้ งานแต่งงานของธีทัศกับวรินทร์รัมภาถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ส่วนชุดเจ้าสาวที่ธีทัศเลือกด้วยตัวเองเป็นชุดไม่ยาวกรุยกราย แต่เป็นเดรสสั้นดีไซน์เก๋ไก๋ เพิ่มรายละเอียดด้วยเวลล์ และกระโปรงฟูฟ่องตกแต่งด้วยดอกไม้เล็กๆ ดูสวยหวาน น่ารัก เหมาะกับบุคลิกสดใสของวรินทร์รัมภา

ฝ่ายญาติเจ้าบ่าวถูกเชิญเฉพาะคนสนิทเท่านั้น แต่ก็เป็นหลักร้อย ส่วนฝ่ายญาติเจ้าสาวเองก็มีแค่ไม่กี่คนกับเจ้า ‘ครัวซองต์’ แมวเหมียวขนฟูขาวเหมือนสำลีสายพันธุ์เปอร์เซียที่เธอซื้อมาเลี้ยงตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยราคาถูกเหลือเชื่อเพียงแปดร้อยบาท

ที่เธอเลือกเชิญเพื่อนมาเพียงสองถึงสามคน รวมถึงเพื่อนที่เคยไปเรียนทำกาแฟด้วยกันก่อนจะมาเปิดร้านเท่านั้น เพราะเธอไม่อยากให้เรื่องนี้แพร่งพรายไปสู่เพื่อนที่มหาวิทยาลัยมากนัก ลึกๆ ธีทัศอยากจัดงานให้ยิ่งใหญ่กว่านี้ ทว่าเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการและตัววรินทร์รัมภาเองก็จะได้ไม่สงสัย

คืนนี้วรินทร์รัมภาอยู่ในชุดเจ้าสาวที่สวยมากจนแขกในงานต่างพากันชื่นชม ขณะที่เจ้าบ่าวหล่อมีออร่าไม่แพ้กัน ธีทัศสวมชุดสูทเจ้าบ่าวสีขาว เขาดูดีในแบบฉบับพระเอกไทย หากทว่าความหล่อเนี้ยบของธีทัศมองแล้วไม่ต่างจากท่านชายจากวังไหนสักแห่ง วรินทร์รัมภาเผลอมองเจ้าบ่าวด้วยความเขินอาย แม้จะรู้ดีว่านี่เป็นการจัดงานแต่งงานแบบหลอกๆ ตบตาผู้คนเพื่อแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าให้กับธีทัศก็ตาม

หญิงสาวอดคิดไม่ได้ว่าถ้านี่เกิดขึ้นจริง เธอคงมีความสุขน่าดู เพราะธีทัศเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็กต์ ผู้หญิงคนไหนก็อยากได้ไปครอบครอง เมื่อคิดได้แบบนั้นวรินทร์รัมภาก็รีบส่ายหัวเพื่อดึงสติตัวเองกลับมา เธอจะคิดแบบนั้นไม่ได้ เพราะถ้าเกิดหลงรักเขาขึ้นมาจะเป็นเธอเสียเองที่ต้องเจ็บ

ขณะที่ธีทัศเองก็มองเจ้าสาวของเขาด้วยความชื่นชม ปกติวรินทร์รัมภาแทบไม่แต่งหน้า ในคืนนี้เธอแต่งหน้าบางๆ สวมชุดเจ้าสาวสีขาว จากที่เขาหลงเสน่ห์ในความน่ารักน่าเอ็นดูของวรินทร์รัมภาอยู่แล้วยิ่งทำให้หวั่นไหวกับเธอมากขึ้น ยิ่งเห็นเนินอกอิ่มขาวเนียนที่พ้นชุดเจ้าสาว เลือดในกายชายหนุ่มก็ยิ่งพลุ่งพล่าน แม้เขาจะไปใช้ชีวิตที่เมืองนอกมาหลายปี ไม่เคยขาดแคลนจากเรื่องอย่างว่า แต่นั่นก็แค่ความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว ต่างจากผู้หญิงตรงหน้า ที่แม้ว่าเขาจะห่างหายจากชีวิตเธอไปหลายปีแล้ว แต่วรินทร์รัมภาก็มักเสนอหน้ามาวิ่งเล่นในหัวเขาอยู่เสมอ เขารีบเบี่ยงหน้าไปทางอื่น เพราะกลัวว่าวรินทร์รัมภาจะเห็นว่าเขาแอบมองเธอ เดี๋ยวจะเสียแผนหมด