เอาแต่ใจ #1
1150 คำ
"ไม่มี!" เธอพูดอย่างรวดเร็ว
“ดี เธอไปได้ อ้อ ไปที่ร้านเสื้อผ้าและซื้อเสื้อผ้าเพิ่มหรืออะไรสักอย่างที่เธอต้องการ” ฟรานเซสสั่งอย่างเอาแต่ใจ
“เดี๋ยวนะ ฉันสามารถออกไปข้างนอกได้ด้วยเหรอ? ” เธอรู้สึกประหลาดใจ
“เธอไม่ใช่นักโทษที่น่ารังเกียจ เข้าออกตามที่เธอต้องการ อย่าพยายามวิ่งหนี” เขาเตือนเธอ “เพราะถ้าเธอทำ ฉันจะตามหาเธอและฆ่าทั้งเธอและแด๊ดของเธอทิ้งเข้าใจที่ฉันพูดไหม?” เขาถาม สีหน้าของเขายังคงนิ่งราวกับสิ่งน่ากลัวที่พึ่งพูดออกมานั้นเป็นเพียงดินฟ้าอากาศ
“ค่ะ...ฉันเข้าใจ” เธอพึมพำ
“วันนี้ฉันอารมณ์ดี ฉันจะให้เธอใช้รถและบอดี้การ์ดของฉันด้วย ฉันปล่อยให้ของเล่นของฉันเดินไปมาโดยไม่มีการป้องกันไม่ได้” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกมา
“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวอย่างสุภาพ
“อย่าเอาแต่พูด แสดงให้ฉันเห็นสิ” เขาสั่ง
"ฮะ?" เธอมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
“มานี่และจูบฉันเร็วเข้า เธอทำให้ฉันเสียเวลา” เขาพูดอย่างหมดความอดทน
“โอเค” เธอรีบวิ่งเข้าไปหาเขา นั่งลงบนตักแล้วจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปาก
เขาจ้องไปที่ดวงตากลมโตสีเขียวของเธอครู่หนึ่ง มือหนาเอื้อมไปประคองใบหน้าของเธอไว้แล้วสอดลิ้นของเขาเข้าไปในปากของเธอและจูบเธออย่างลึกซึ้ง
“เธอเก่งขึ้นแล้วตอนนี้” เขาพูดภายหลังถอนริมฝีปากออก รอยยิ้มยั่วเย้าปรากฎขึ้นที่ใบหน้าของชายหนุ่ม
เธอยิ้มเขินอายหน้าแดงก่อนจะลุกขึ้นจากตักของเขา เธอยืนมองเขาอย่างเงียบๆ
เขาเห็นเธอยังคงยืนนิ่งเขาจึงถามขึ้นมาว่า
“ทำไมเธอยังไม่ไปอีก?”
“คือ…ฉ…ฉันไม่มีเงิน ตอนที่คุณพาฉันมาที่นี่ฉันไม่มีอะไรติดตัวมาเลย” เธอพูดเบาๆ
พอฟรานเซสได้ยินเขาจึงหันไปหาโดรน บอดี้การ์ดคู่ใจของเขา โดรนเดินหายไปเพียงชั่วครู่ก่อนจะกลับมาพร้อมกับถาดเล็กใบหนึ่ง เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ เซียร่าจึงได้มีโอกาสมองของในถาด มันคือเงินปึกใหญ่และบัตรเครดิตสีดำอีกใบหนึ่ง
ฟรานเซสหยิบของทั้งสองอย่างขึ้นจากถาดก่อนจะยื่นให้หญิงสาว
“รับไปสิ” เขาเอ่ยอย่างใจกว้าง
“ฉันไม่อยากได้ทั้งหมด” หญิงสาวรีบปฏิเสธทันที
“เอาไปเถอะ อยากได้อะไรก็ซื้อ แค่เธอตามใจฉันเธอจะได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ”
“มันมากเกินไป แด๊ดฉันติดหนี้คุณเยอะแล้ว ฉันไม่อยากติดค้างอะไรไปมากกว่านี้” หญิงสาวยืนกราน
“ทำตามที่ฉันพูด” ชายหนุ่มเริ่มมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงกดต่ำ
“โอเค…โอเค” เซียร่ายัดเงินและบัตรใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกง ถ้าเขายืนยันขนาดนั้น เรื่องอะไรเธอต้องไปทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีด้วย
…
ตอนนี้ฟรานเซสกำลังยืนอยู่ต่อหน้าชายคนหนึ่ง ชายคนนั้นก็เหมือนคนทั่วไปที่ยืนต่อหน้ามาเฟียหนุ่ม หวาดกลัว…ตัวสั่น…และร้องไห้
“ทอม ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้งในการบอกความจริง มาร์ค เทเลอร์อยู่ที่ไหน?” ฟรานเซสถามเสียงเข้ม
"ฉันสาบานว่าฉันไม่รู้ว่ามาร์คอยู่ที่ไหน! เขาไม่รับโทรศัพท์และเขาก็..."
ฟรานเซสกรีดแก้มของชายชื่อทอมคนนั้นด้วยมีดพกก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ทอมกุมแก้มของตนด้วยฝ่ามือแล้วร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
‘ไอ้หน้าตัวเมีย’ ฟรานเซสคิด
“อย่ามาพูดพล่ามใส่ฉันทอม มันจะทำให้ฉันโกรธมากขึ้น” เขาพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่รู้จริงๆว่าเขาอยู่ที่ไหน ฉันสาบานต่อพระเจ้า ฟรานเซส เขาหายไปจากฉัน ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ” ทอมร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
ฟรานเซสเตะเขาเข้าที่ซี่โครงของทอม ไอ้เวรนี่กำลังทดสอบขีดจำกัดของเขาจริงๆ
“ฉันจะให้เวลานาย 24 ชั่วโมงในการตามหามันและพามันมาหาฉัน ถ้านายล้มเหลว ฉันจะบดกระดูกของนายและทำให้นายกลายเป็นอาหารหมาของฉันแน่ เข้าใจไหม!?" ฟรานเซสคำรามเสียงต่ำ
“ได้...ได้” ทอมละล่ำละลักตอบพลางจับท้องแล้วคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
“และจำไว้ว่าฉันไม่เคยให้โอกาสคนเป็นครั้งที่สอง ถ้านายพยายามหนี ฉันจะถือว่านายทรยศฉัน…”
“และหวังว่านายคงรู้ดี ว่าคนที่ทรยศฉันมีจุดจับยังไง” เมื่อสิ้นประโยคสุดท้าย ฟรานเซสก็ส่งสายตาคมกริบไปยังชายที่ร้องโอดโอยตรงหน้า เขาได้เห็นประกายความหวาดกลัวพาดผ่านในดวงตาของทอม นั่นทำให้ชายหนุ่มพอใจเป็นอย่างมาก
“ฉ…ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” ทอมรีบกล่าวเพื่อรักษาโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ไม่ให้หลุดลอย
“ดี” ฟรานเซสพูดเสียงเย็น สายตาคมกริบจ้องมองเหยื่อตรงหน้าอีกชั่วขณะก่อนจะหมุนตัวเดินออกมา
ฟรานเซสและคนของเขาทยอยเดินออกจากอาคาร ไอ้เลวนั่นทำให้เขาอารมณ์ไม่ดี เขาต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อบรรเทาความตึงเครียดของเขา
“ไปพบเมลา” ฟรานเซสบอกกับคนขับรถทันทีที่ก้าวขึ้นมานั่งเสร็จ เมลาเป็นหนึ่งในผู้หญิงหลายคนที่เขาใช้เป็นประจำ เขาไปหาเธอบ่อยครั้ง เธอสวยและเย้ายวนและมีส่วนเว้าโค้งในทุกที่ที่เหมาะสม เป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบที่ทำให้เขาระเบิดน้ำขุ่นขาวออกมาได้ทุกครั้ง
“ครับนายท่าน” คนขับรถของเขาตอบรับและออกรถไปยังปลายทางด้วยความชำนาญ
ในบรรดาผู้หญิงหลายคน เมลาเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดคนหนึ่ง เขาได้พบเธอบ่อยๆ เขาตั้งใจจะไปหาเธอ หลังจากที่เขาไปทวงหนี้ของเขาเมื่อวานนี้ แต่จบลงด้วยการไม่ได้ไปเพราะเขาพาตุ๊กตาตัวน้อยมาที่บ้าน
ตุ๊กตาตัวน้อย...
“กลับรถ” ฟรานเซสสั่งกระทันหัน
"นายท่าน!” คนขับรถตกใจ เนื่องจากเขากำลังใช้ความเร็วอยู่บนถนนใหญ่
“กลับไปที่วิลล่ากันเถอะ” เขากล่าว
“เอ่อ ไม่ไปพบคุณเมลาแล้วหรือครับ” คนขับรถถาม
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” ฟรานเซสกล่าว “ฉันจะกลับบ้านแทน”
ทำไมต้องไปหาเมลาในเมื่อเขามีของเล่นที่น่ารักอย่างสมบูรณ์แบบที่บ้าน? ด้วยวิธีนี้เขาสามารถทำอะไรก็ได้ที่บ้าน สะดวกสบายในบ้านของตัวเอง ไม่ต้องกังวลเรื่องการขับรถกลับ นอกจากนี้หญิงสาวยังสดใหม่และไร้เดียงสาอีกด้วย เขาต้องการทำให้เธอคุ้นเคยกับเขามากขึ้น กลางลำตัวของเขาเริ่มแข็งเกร็งเมื่อคิดถึงริมฝีปากที่หอมหวานและลูกพีชฉ่ำน้ำของเธอ
- ผู้เขียน
